Mensen met een Borderline-syndroom zijn in principe in staat om een partnerschap aan te gaan en zitten zelden voor langere tijd zonder relatie. Hoewel er vaak sprake is van een borderliner die zich niet kan verhouden, is dit niet waar. Toch zijn relaties met borderliners niet eenvoudig.
Het is vaak een probleem dat getroffenen soms reacties vertonen die niet bij de situatie passen en voor de gezonde persoon niet te begrijpen zijn. Mensen met borderline-syndroom hebben de neiging hun partner te idealiseren aan het begin van een partnerschap en zich zeer nauw aan hem / haar te binden. Vaak wordt gemeld dat partnerschappen in eerste instantie buitengewoon emotioneel zijn en dat borderliners heel goed van hun partner kunnen houden.
Ze concentreren zich echter vaak op de paniekangst om in de steek gelaten te worden en klampen zich met alle middelen vast aan het partnerschap. Meestal tot het punt waarop een van de partners bijna zijn of haar eigen ego moet opgeven en zich steeds verder terugtrekt van vrienden en een leven buiten de relatie. Borderliners hebben weinig of geen zelfvertrouwen en zelfrespect en definiëren zichzelf vooral door de relatie.
De ander wordt verondersteld de leegte op te vullen die ze vaak in zichzelf voelen. Daarbij komen vaak de extreme reacties en instabiliteit in hun emotionele wereld. Hoezeer de partner ook op het ene moment wordt aanbeden, hij kan het volgende moment worden gehaat.
Deze instabiliteit is vaak moeilijk te begrijpen voor veel mensen die hier geen last van hebben persoonlijkheidsstoornis. En daarom leidt het keer op keer tot scheidingen. Desalniettemin zijn relaties vaak zeer bevredigend, vooral in de vroege stadia, aangezien borderliners avontuurlijk en actief zijn en zeker een zeer scherp besef van de behoeften van hun partner ontwikkelen.
Er wordt vaak gezegd dat je je gewoon niet verveelt. Aan het begin van een relatie is alles nog nieuw en interessant, echte problemen verschijnen vaak pas later, wanneer de relatie steviger wordt en de aanvankelijke passie plaatsmaakt voor routine en vastberadenheid. Later komt het vermogen om compromissen te sluiten en het dagelijkse leven te structureren steeds meer naar voren, waar borderliners heel moeilijk mee om kunnen gaan.
Deze dagelijkse routines en verplichtingen die hand in hand gaan met een langdurige relatie zijn vaak te saai voor mensen met wie ze zijn borderline-syndroom en ze hebben vaak het gevoel dat ze de hele zaak willen vernietigen. Vanwege hun persoonlijkheidsstoornis, de meeste borderliners hebben al een aantal zeer pijnlijke breuken meegemaakt en zijn bang om ze nog een keer te doorstaan. Dit resulteert in zeer vroege scheidingen, waarbij ze willen voorkomen dat de band met hun partner te sterk wordt en ze weer zo enorm gekwetst kunnen worden.
Omgekeerd, wanneer een partner wil scheiden van zijn partner die aan het borderline-syndroom lijdt, dreigt de borderliner vaak met zelfmoord en zelfbeschadiging. Precies dit zorgt er vaak voor dat partners hun eigen identiteit opgeven en de relatie blijven tolereren uit angst voor de reactie van hun partner totdat ze zelf last kunnen hebben van geestesziekte. Borderliners hebben vaak angst voor nabijheid en angst om alleen te zijn, wat het voor beide partijen erg moeilijk maakt.
Aangezien de borderline-stoornis een identiteits- en persoonlijkheidsstoornis is en de patiënten vaak geen grenzen zien tussen henzelf en hun partner of een andere tweede persoon, worden deze grenzen vaak overschreden. Het is voor borderliners moeilijk om te zien waar de behoeften van de ander beginnen en waar hun veerkracht ophoudt. Daarom is het belangrijk dat de partners die niet aan de borderline stoornis lijden, grenzen stellen.
Het is belangrijk dat deze in het begin goed worden ingesteld en niet alleen wanneer de druk van het lijden te groot wordt. Het feit dat de borderliner vaak die gevoelens op zijn partner projecteert waarvoor hij zelf te weinig afweermechanismen heeft, die men normaal gesproken nodig zou hebben om met gevoelens als angst, verdriet, teleurstelling of innerlijke leegte om te gaan, leidt er vaak toe dat deze gevoelens worden geprojecteerd op de partner als laatste redmiddel. Nu is het aan de partner om in het reine te komen met de gevoelens die hij nu in zich draagt.
Helaas komt in een samenwerking tussen een persoon met een borderline-stoornis en een gezond persoon vaak brute kracht voor. Vaak bij gezonde vrouwen, veroorzaakt door de borderline-stoornis. De redenen voor deze gewelddadige uitbarstingen zijn het onvermogen om impulsen te beheersen en het hoge potentieel voor agressie, die beide verband houden met een borderline-stoornis.
Maar door het te tolereren, helpt men niemand. Noch zichzelf, noch de borderliner, want een therapeutische behandeling zou belangrijk zijn en daarom pas laat toegepast. Een borderline-stoornis omvat heel vaak zelfverwonding, wat een echte test kan zijn, vooral voor de partner zonder stoornis.
Voor de nabestaanden is het meestal volstrekt onbegrijpelijk hoe de borderliner zichzelf kan verwonden, en het is niet ongebruikelijk dat met name partners zichzelf de schuld geven. Niemand heeft echter de schuld van het gedrag van de borderliner, maar aangezien het gedrag van de partner of de vorige situatie vaak de trigger is voor zelfbeschadiging, is het vaak moeilijk om aan de familieleden duidelijk te maken dat zij niet de oorzaak zijn van alles en zijn niet verantwoordelijk voor de verstoring, maar dat de situatie alleen de trigger kan zijn voor de zelfbeschadiging, die toch vroeg of laat zou verschijnen. Bovendien voelen familieleden zich vaak te weinig betrokken bij het emotionele leven van de Borderliner en zijn ze verdrietig of boos en voelen ze zich terughoudend en genegeerd wanneer zelfverwonding een rol speelt.
Helaas wordt het ook vaak gezien als een vertrouwensbreuk wanneer mensen met een borderline stoornis gewond raken. Het is belangrijk dat het familielid zoveel mogelijk afstand neemt van deze handelingen. Het is belangrijk je bewust te zijn van de problemen van je partner, maar jezelf niet de schuld te geven en duidelijk te maken dat je niet kunt helpen, maar dat professionele hulp nodig is.
Zelfverwonding is altijd een uiting van het feit dat de getroffenen intern hard met zichzelf worstelen en dat de zelfverwonding hen terug kan brengen naar de werkelijkheid en ze zichzelf weer kan laten voelen. Men mag de partner nooit verwijten wat hij doet, maar concentreer zich op zichzelf, luisteren naar zichzelf en negeert of negeert nooit waarschuwingssignalen voor de overbelasting van zijn eigen ziel. Vaak is het goed om met een therapeut te praten over hoe u zich voelt en om een 'noodplan' voor uzelf uit te werken, zodat u de volgende keer dat de borderliner zichzelf verwondt, de situatie niet meer zo hulpeloos en kalm onder ogen kunt zien.
Mensen met een borderline-stoornis hebben een hoog risico op zelfmoord. Dit is ongetwijfeld een enorme last voor de partner. Vaak dreigen ze ook zelfmoord te plegen als hun partner de relatie beëindigt.
Hierdoor komen familieleden onder enorme druk te staan en dit leidt vaak tot grote emotionele belasting van de partners. Maar zelfs zonder de partner te bedreigen, is zelfmoord een alomtegenwoordig onderwerp voor de meeste borderliners. Ze denken er niet allemaal aan om een einde te maken aan hun leven en lijden door zichzelf te doden.
Er is echter altijd een groot risico en uitspraken in deze richting of overeenkomstig gedrag mogen nooit lichtvaardig worden opgevat. Eigenlijk is zelfmoord, de poging om zelfmoord te plegen of er gewoon over te praten een schreeuw om hulp van de betrokken persoon. Er zijn enkele belangrijke punten waar u heel voorzichtig moet zijn.
Vooral als de partner herhaaldelijk of zelfs maar één keer over zelfmoord praat of als hij of zij zich begint te identificeren met mensen die aan zelfmoord zijn overleden en vaak mensen die zelfmoord willen plegen dingen weggeven, spaarboekjes oplossen, belangrijke dingen uitzoeken of stop met het doen van dingen die ze tot nu toe leuk hebben gevonden. Het is belangrijk dat familieleden die dergelijke veranderingen opmerken actief worden en beseffen dat professionele hulp en opname in het ziekenhuis nu onvermijdelijk zijn en dienovereenkomstig handelen en de borderliner duidelijk maken dat hij hulp nodig heeft. Het is echter altijd belangrijk om dit allemaal niet achter de rug van de borderliner te doen, maar altijd openlijk met hem over zijn suïcidale neigingen te praten. TOP-onderwerpen in de psychiatrie Meer onderwerpen over psychiatrie zijn te vinden onder: Psychiatrie AZ. - Borderline symptomen
- Borderline-syndroom Oorzaken
- Borderline therapie
- Borderline-test
- Borderline-syndroom familieleden
- Oorzaken van het borderline-syndroom
- Stressstoornis
- Angststoornis
- Depressie
- Depressie symptomen
- Geestelijke ziekte
- Persoonlijkheidsstoornis ̈rung
- Stemmingswisselingen
