Nieuwe cel therapie (synoniemen: verse celtherapie, organotherapie, celtherapie) is een aanvullende medische procedure die in de jaren dertig werd ontwikkeld door de Zwitserse arts Paul Niehans (1930-1882). Deze vorm van therapie behoort tot organotherapieën en bestaat uit de overdracht van levende, dierlijke cellen op de mens. Volgens Paul Niehans slaagde hij erin een patiënt met bijschildklier permanent te genezen tetanie (pijnlijke spierspasmen veroorzaakt door calcium tekort na verlies van de bijschildklieren, die de calcium hormonaal reguleren evenwicht) na een schildklieroperatie, met behulp van een suspensie van dierlijke bijschildkliercellen. Hieruit ontwikkelde de directeur van het sanatorium in Genève de verse cel therapie, ook wel cellulaire therapie genoemd. Dit werd erg populair in de jaren 1950. Deze populariteit culmineerde in februari 1954 in een behandeling van de zieke paus Pius XII, die naar verluidt daarna hersteld zou zijn.
Vanwege de bijwerkingen van deze methode is verse celtherapie omstreden en speelt ze vandaag de dag geen rol vanuit het oogpunt van de orthodoxe geneeskunde. In 1997 werd verse celtherapie door de rechtbanken in Duitsland verboden. In 2000 werd deze uitspraak echter vernietigd door het Federale Constitutionele Hof. Er zijn geen wetenschappelijke studies die de effecten van Niehans bewijzen.
Indicaties (toepassingsgebieden)
- Degeneratieve ziekten - bijvoorbeeld reumatische aandoeningen.
- Neoplasie - tumoren (kanker) van alle soorten.
- Verjonging, ouderdomsklachten
Contra-indicaties
Vanwege de risico's en bijwerkingen zijn de voordelen van verse celtherapie omstreden, zodat de uitvoering van de therapie meestal niet geïndiceerd is.
De procedure
Verse celtherapie omvat de voorbereiding van cel schorsingen of "slurries" van dierlijke organen, die vervolgens worden toegediend door intramusculaire injectie (injectie in de spier). De organen van ongeboren lammeren of kalveren worden gebruikt om de schorsingen, aangezien de foetale cellen nog geen antigene eigenschappen hebben ontwikkeld en daarom volgens Niehans zonder problemen door de patiënten worden verdragen. Hiervoor worden de organen direct na het slachten van de foetussen verwijderd en binnen 40 minuten voor het begin van autolyse (celverval) snel verwerkt. Door deze korte tijd is bacteriologisch onderzoek echter niet mogelijk, dus er bestaat een risico op overdracht van ziekten.
Dit wordt op dezelfde manier behandeld als het homeopathische principe van "like with like". Dit betekent dat a hart- ziekte wordt behandeld met hartcellen en een nier ziekte met een suspensie van niercellen. De verdere ontwikkeling van verse celtherapie vertegenwoordigt het behoud van cel schorsingen door middel van vriesdrogen; deze droge cellen zijn duurzamer en worden voor injectie met zoutoplossing gedreven.
Na therapie
Na de therapie wordt de patiënt geadviseerd om het rustig aan te doen.
Mogelijke complicaties
- Allergische reactie - Milde reacties op anafylactische shock (allergische shock) met falen van de bloedsomloop en overlijden.
- Infectie - In het bijzonder overdracht van zoönosen (dierziekten) zoals BSE (boviene spongiforme encefalopathie; "gekkekoeienziekte").
