Hoe werkt de telescopische prothese?
De natuurlijke tanden dienen als vasthoudapparaat voor telescopische prothesen. Hiervoor worden ze bedekt met zogenaamde binnentelescopen, die als kronen stevig op de tanden (abutmenttanden) worden gecementeerd. De buitenste telescopen zitten op het verwijderbare deel van de telescopische prothese. Wanneer de patiënt het uitneembare deel van de prothese inbrengt, schuiven de buitenste en binnenste telescopen als schakels in een telescoop over elkaar heen. Kunstgebitten gebaseerd op dit ontwerpprincipe worden optimaal verankerd in het gebit.
Voordelen van de telescopische prothese
Als er extra tanden verloren gaan, kan de telescopische prothese worden uitgebreid tot een volledige prothese. Dit maakt het vooral voor oudere mensen, die doorgaans moeite hebben om zich aan te passen aan een kunstgebit, gemakkelijker te wennen aan het vreemde lichaam in hun mond. Ook het verwijderen van een deel van de prothese vergemakkelijkt het schoonmaken. Dit betekent dat telescopische prothesen langer meegaan dan conventionele prothesen.
Dankzij het gecombineerde systeem van binnen- en buitenkronen biedt de telescopische prothese ook een stevige houvast bij het kauwen en spreken zonder dat een te groot en oncomfortabel contactoppervlak nodig is. In sommige gevallen kan bij een telescopische prothese een palatale plaat in de bovenkaak volledig achterwege blijven, wat veel patiënten comfortabeler vinden.
Nadelen van de telescopische prothese
Het grootste nadeel zijn waarschijnlijk de relatief hoge kosten van een telescopische prothese. Dit komt vooral doordat er per tand twee kronen gemaakt moeten worden. Bovendien vereist de fabricage absoluut precisiewerk van de tandtechnicus.
