Wat is in vitro rijping?
In vitro rijping is een relatief nieuwe procedure en nog niet ingeburgerd als routineprocedure. Bij deze procedure worden onrijpe eicellen (eicellen) uit de eierstokken verwijderd en in de reageerbuis hormonaal gestimuleerd voor verdere rijping. Als dit lukt, zijn deze cellen beschikbaar voor kunstmatige inseminatie.
Het idee achter IVM is niet om het hele lichaam van de vrouw gedurende een lange periode bloot te stellen aan hormonale medicijnen om de eierstokken te stimuleren en vervolgens rijpe eicellen te verkrijgen, maar alleen de eerder geïsoleerde eicellen.
Wat is de procedure van in vitro rijping?
Zodra de eicellen onder laboratoriumomstandigheden voldoende volwassen zijn geworden (na ongeveer 24 tot 48 uur), kunnen ze worden bevrucht met het sperma van de partner. Dit gebeurt meestal via ICSI (intracytoplasmatische sperma-injectie). Als de kunstmatige inseminatie succesvol is, plaatst de arts het embryo in de baarmoeder. Cryopreservatie van de succesvol bevruchte eicellen voor een latere kinderwens is in principe ook mogelijk.
Een IVM-punctie – dat wil zeggen het verwijderen van onrijpe eicellen – is doorgaans ingewikkelder, vergt aanzienlijk meer ervaring en duurt daarom meestal twee keer zo lang als het verwijderen van eicellen na hormonale stimulatie, zoals bij IVF (in-vitrofertilisatie).
Voor wie is in vitro rijping geschikt?
Bovendien is de methode vanwege de korte therapiecycli bijzonder interessant voor tumorpatiënten vlak voor chemotherapie of bestraling, wanneer er geen tijd meer is voor een lange hormoonbehandeling met daaropvolgende verwijdering van rijpe eicellen. Met in vitro rijping kunnen onrijpe eicellen – bijvoorbeeld uit eerder verzameld en ingevroren eierstokweefsel – worden gerijpt, kunstmatig bevrucht en vervolgens in de vrouw worden geïmplanteerd nadat zij met succes kanker heeft overleefd.
In vitro rijping: kansen op succes
Voor- en nadelen van in vitro rijping
Het grote voordeel van in vitro rijping is de lagere hormonale belasting voor de vrouw en de aanzienlijk kortere therapiecycli. Hoewel het aanprikken van de cellen betere echografieapparatuur en een ervaren arts vereist, wordt IVM over het algemeen als veilig beschouwd om uit te voeren.
In de praktijk zijn echter meestal meerdere cycli nodig voordat succes wordt behaald. En omdat in vitro rijping nog geen standaardprocedure is, vergoeden zorgverzekeraars de kosten niet. Als er meerdere pogingen nodig zijn, kan het voor een stel behoorlijk duur zijn.
In het geval van bijzondere risicoconstellaties zoals polycysteus ovariumsyndroom (PCO) of de leeftijd van een vrouw tot 37 jaar, is in vitro rijping een inmiddels beproefde methode.
