Menselijke ontwikkeling begint door seksuele voortplanting en daaropvolgende gametogenese. Een cel, een gameet genaamd, gevormd uit primordiale kiemcellen en met een haploïde set van chromosomen, ontmoet een vrouwelijk ei als een sperma Na bevruchting ontwikkelt de zygote zich, wordt de kiem ingebed en begint het proces van embryogenese - de groei van een embryo- Embryologie bestudeert en observeert dit proces.
Wat is embryologie?
Embryologie is een tak van geneeskunde en ontwikkelingsbiologie. Het woord "embryon" komt uit het Grieks en betekent levensvrucht. Dit is een tak van geneeskunde en ontwikkelingsbiologie. Het woord "embryon" komt uit het Grieks en betekent levensvrucht. Het is dus de wetenschap van de hele prenatale ontwikkeling. Al in de 5e eeuw voor Christus werden de eerste theorieën naar voren gebracht over hoe een embryo- zou zich moeten ontwikkelen. echter, de opvatting werd nog steeds gekenmerkt door het gelovige aspect, dus veronderstelde men de daad van een goddelijke schepping. De Griekse filosoof Aristoteles theoretiseerde dat toen sperma kan de menstruatie van een vrouw activeren bloed op de een of andere manier, waardoor de vorming van een embryo- Leonardo da Vinci deed de eerste metingen van de verschillende stadia van de embryonale ontwikkeling, terwijl al in de 2e eeuw na Christus de arts Galenos, ook uit Griekenland, had geschreven over prenatale ontwikkeling en over de placenta, voorwaarden die de embryologie vormden tot in de moderne tijd. Bemesting, de ontwikkeling van een bevruchte eicel tot een embryo, wordt hier nader onderzocht en de embryologie kan worden onderverdeeld in algemeen en specifiek.
Behandelingen en therapieën
Bij de algemene embryologie speelt de ontwikkeling van kiemcellen een rol. Dat geldt ook voor het proces van ovulatie, bevruchting en implantatie. De vorming en functie van de eimembranen, placenta, en kiemschijven worden in meer detail besproken. Eimembranen zijn de weefsellagen die de foetus in utero. Ze vormen uiteindelijk de vruchtzak, die het embryo van het moederweefsel scheidt. In de embryologie onderscheidt het buitenste eimembraan zich van het binnenste eimembraan. Eimembranen bevestigd aan de rand van de placenta De placenta vormt zich in die van een vrouw baarmoeder en voorziet het embryo continu van zuurstof en voedingsstoffen die zijn afgeleid van het metabolisme van de moeder. Het vormt zich na de blastocyst implantaten in de baarmoeder en weegt ongeveer 500 gram als hij volledig ontwikkeld is. Het bestaat uit een moeder- en een foetaal deel, terwijl het embryo via de navelstreng De kiemschijf is op zijn beurt het deel van het bevruchte ei waaruit het embryo wordt gevormd. Dit alles behoort tot de algemene embryologie. Speciale embryologie gaat verder dan de ontwikkeling van het embryo en meer in de vorming van individuele orgaansystemen. Hier is de vorming van de hersenen, hart-, longen en andere organen wordt in meer detail besproken. De samenvatting behandelt vervolgens de embryologie van het betreffende orgaan. Daarnaast is er de vergelijkende embryologie, die de embryonale ontwikkeling van verschillende soorten vergelijkt en daardoor ook conclusies trekt over fylogenetische aspecten, de descriptieve, die het ontstaan van dierlijke of plantaardige structuren analyseert, de causale, die functionele en causale analyse uitvoert en de kwestie van bepalende factoren die de ontwikkeling van het embryo, en fylogenetisch georiënteerde embryologie, die een analyse van de evolutie uitvoert en daarbij rekening houdt met fylogenetisch bepaalde veranderingen in de processen, wat op zijn beurt het homologieonderzoek verrijkt. Andere gebieden waarop de embryologie invloed heeft, zijn immunologie, weefselkweek en endocrinologie Bovendien werden celfusie en de methode van nucleaire overdracht geïntroduceerd. Gaandeweg versmolten specialismen met elkaar, zodat bijvoorbeeld genetici, ontwikkelingsbiologen en moleculair biologen samenwerkten. Een ander deelgebied is ook de moleculaire embryologie. Het gaat specifiek om de moleculaire processen die plaatsvinden tijdens de embryonale ontwikkelingsfase. De mechanismen die celdifferentiatie regelen, zijn relevant. Het bleek dat het ontwikkeling van het embryo bij dieren en mensen zijn vergelijkbaar in termen van moleculair niveau. Ook werd gevonden dat genen die betrokken zijn bij de ontwikkeling een belangrijke rol spelen bij mogelijke ziekten bij de mens.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Wanneer misvormingen optreden of de kiemcel wordt beschadigd tijdens de embryonale ontwikkeling, spreken geneeskunde en embryologie van gametopathie. Dit zijn defecten die al aanwezig zijn in het ei of sperma cel voordat de bevruchting plaatsvindt. Een defect dat optreedt tijdens de ontwikkeling van het foetus heet fetapathie. In dit geval is de eerste fase van zwangerschap is bijzonder vatbaar voor schadelijke effecten, terwijl de tweede twee fasen minder vatbaar zijn omdat de meeste organen al zijn gevormd. Dergelijke fetapathieën kunnen de foetus via de placenta in de bloedbaan kunnen infectieuze agentia, toxines of bijvoorbeeld stofwisselingsstoornissen van de moeder zijn. Wetenschappers hopen dat het gebruik van embryonale stamcellen grote kansen biedt voor het genezen van ziekten die tot nu toe nauwelijks zijn behandeld. Om dergelijke cellen te verkrijgen, worden menselijke embryo's in een zeer vroeg stadium vernietigd, dus deze procedure is nog steeds uiterst controversieel. Terwijl in Duitsland het afleiden van embryonale stamcellen verboden is, zijn in Amerika en Groot-Brittannië al dergelijke testpogingen ondernomen, bijvoorbeeld bij patiënten die lijden aan de ziekte "Morbus Stargardt". Embryonale stamcellen kunnen als lichaamscellen in elk type weefsel veranderen en zo zieke cellen vervangen. Embryonale stamcellen werden in de ogen van de proefpersonen geplaatst om te testen of ze compatibel waren met het beschadigde netvlies. De resultaten waren positief.
