Diagnose
Patiënten met zweethanden kunnen ook meer zweten op andere delen van het lichaam. Vooral voeten en oksels zijn hier relevant. Zoals hierboven al beschreven, hebben patiënten met veel transpiratie aan hun handen vaak last van psychische klachten omdat ze zich schamen.
Ze vermijden situaties waarin een handdruk nodig kan zijn. Zweten en angst voor verder zweten ontwikkelen zich vaak tot een vicieuze cirkel. In het ergste geval trekken de getroffenen zich steeds meer terug uit het dagelijkse leven om sociale contacten zoveel mogelijk te vermijden.
De meeste zweetklieren zijn te vinden in het gebied van de handpalmen, voetzolen en oksels. In dit opzicht vindt ook in deze gebieden de sterkste zweetafscheiding plaats. Net als bij de zweterige hand kan ook de zweterige voet een teveel aan zweet produceren.
In technisch jargon wordt dit hyperhidrosis pedis genoemd. Ofwel is er een geïsoleerde overproductie van zweet in het gebied van de voetzolen of worden handen en voeten (en oksels) aangetast. Hoewel zweetvoeten zijn niet zo stressvol als zweethanden in sociale interacties, ze kunnen ook pijnlijk zijn.
De diagnose is vergelijkbaar met die van zweethanden. De anamnese is het belangrijkst. De toepassing van jodium tinctuur en aardappelzetmeel kunnen de verhoogde zweetafscheiding zichtbaar maken en zo de klachten waarover de patiënt klaagt objectiveren.
Eenvoudige maatregelen tegen zweetvoeten zijn gewone voetbaden, aanbrengen huidcrème aan de voeten, vaak blootsvoets lopen, ademende schoenen dragen die regelmatig worden verschoond en inlegzolen gebruiken die geurremmend werken. De medische therapie is vergelijkbaar met die van zweethanden en wordt hieronder uitgelegd. Het is niet ongebruikelijk dat zeer jonge kinderen zweterige handen en voeten hebben.
Dit heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat de warmteregulatie (onderdeel van het vegetatieve zenuwstelsel) bij pasgeborenen is nog niet volledig ontwikkeld. Het duurt enkele maanden voordat deze processen naar behoren functioneren. Zweterige handen of voeten bij pasgeborenen zijn daarom meestal geen reden tot bezorgdheid.
Over het algemeen moet er altijd voor worden gezorgd dat de pasgeborene niet te warm maar ook niet te koud is. Verdere symptomen moeten worden overwogen. Als de baby over het hele lichaam zweet, een grijsachtig bleke huidskleur heeft, chagrijnig en lui lijkt tijdens het drinken, moet de lichaamstemperatuur worden gemeten en moet een arts worden geraadpleegd. Als het kind daarentegen nee heeft koorts en een roze huid met goed bloed bloedsomloop, zweethanden zijn niet ongebruikelijk.
