De Apgar-score geeft informatie over de baby volksgezondheid voorwaarde kort na de geboorte. Het wordt uitgevoerd met behulp van een gestandaardiseerde methode op basis van een scoreschema. De testresultaten zijn alleen relevant voor de huidige situatie en voorspellen niet de toekomstige ontwikkeling van de pasgeborene.
Wat is de Apgar-score?
De bepaling van de Apgar-score is gebaseerd op een gestandaardiseerde testmethode die is ontworpen om de baby te beoordelen volksgezondheid kort na de geboorte. De bepaling van de Apgar-score is gebaseerd op een gestandaardiseerde testmethode die is ontworpen om de baby te beoordelen volksgezondheid status kort na de geboorte. De test werd in 1952 ontwikkeld door Virginia Apgar, een Amerikaanse anesthesist. Bij deze methode worden belangrijke lichaamsfuncties van de pasgeborene een minuut en vervolgens vijf en tien minuten na de geboorte onderzocht. Na de introductie van de Apgar-score daalde de kindersterfte als gevolg van complicaties bij de geboorte aanzienlijk. Gevaren worden onmiddellijk opgemerkt en kunnen worden vermeden reanimatie maatregelen indien nodig. De test is gebaseerd op een puntensysteem waarin maximaal 10 punten behaald kunnen worden. Er zijn grenzen aan het gebruik van de test bij vroeggeboorten. Door de lichamelijke onvolwassenheid van een premature baby zijn veel lichaamsfuncties hier van nature beperkt, waardoor de Apgar-score in dit geval ongeschikt is als gestandaardiseerde testmethode.
Functie, effect en doelen
De Apgar-score is bedoeld om eventuele complicaties die kunnen optreden tijdens of na de geboorte van de baby onmiddellijk op te sporen, zodat er snel actie kan worden ondernomen. Bijvoorbeeld niet-gediagnosticeerde prenatale schade, zoals hersenen bloeding of zuurstof ontbering, leidde vaak tot chronische gezondheidsbeperkingen, handicaps of zelfs de dood. Virginia Apgar legde in haar boek uit dat geboorte de gevaarlijkste levensfase is. Hier liggen veel gevaren op de loer, maar ze kunnen snel worden opgespoord met een eenvoudige testmethode. In de Apgar Score, die ze ontwikkelde, definieerde ze vijf criteria die verplicht onderzocht moeten worden. Deze criteria omvatten ademhalingsinspanning, hart- snelheid, spierspanning, huid kleur en reflex triggering. Per kenmerk kunnen maximaal twee punten worden toegekend. Twee punten betekent dus dat de functies volledig zijn ontwikkeld. Eén punt betekent een beperkte ontwikkeling van het overeenkomstige kenmerk, terwijl nulpunten betekent dat het volledig afwezig is. Voor ademhalingsinspanning worden twee punten toegekend voor normaal ademhaling, één punt voor onregelmatige ademhaling en nul punten voor geen ademhaling. EEN hart- snelheid boven 100 / min betekent twee punten, met onder 100 / min slechts één punt. Als de hartslag afwezig is, kan er natuurlijk geen punt worden toegekend. Volledige uitdrukking van reflexen wordt uitgedrukt door krachtig huilen. Als ze niet perfect worden uitgedrukt, worden alleen grimassen opgemerkt. Als het kind helemaal niet reageert, kunnen er geen punten worden toegekend. De spierspanning is het grootst wanneer de ledematen actief bewegen, iets minder wanneer ze licht gebogen zijn en helemaal afwezig wanneer de spieren slap zijn. Als het huid kleur is over het hele lichaam rozig, dat betekent dat er twee punten worden toegekend. Als de extremiteiten echter blauw zijn, kan slechts één punt worden toegekend. Als het huid kleur is bleek of blauw, dit duidt op ernstige ademhalingsstoornissen. Een puntentoekenning is dan uitgesloten. Het behalen van acht tot tien punten wordt als een zeer goed resultaat beschouwd. De baby is dan in goed tot excellent voorwaarde In de meeste gevallen wordt dit resultaat behaald. De aftrek van een of twee punten kan te wijten zijn aan de inspanningen die tijdens het geboorteproces zijn geleverd. Over het algemeen is dit echter geen probleem, omdat de baby meestal snel herstelt. Als de score echter tussen de vijf en zeven ligt, wordt de baby als een risico beschouwd. Indien nodig moet de pasgeborene dan worden beademd en de luchtweg worden afgezogen. Dit is echter niet altijd nodig. Ook hier herstelt de baby meestal snel met een beetje ondersteuning. Bij een score onder de vijf is er acuut levensgevaar. In dit geval heeft het kind warmte, licht en zuurstof Hij wordt voor verzorging in een couveuse geplaatst. Als de score laag is, wordt de Apgar-score herhaald totdat deze weer normaal wordt.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Er zijn echter beperkingen aan het gebruik van de Apgar-score. Bij de beoordeling moeten bijvoorbeeld ook begeleidende omstandigheden bij de geboorte worden meegenomen. Medicijnen, infecties, aangeboren afwijkingen, geboortetrauma of bloed verlies heeft invloed op de score. Het gebruik van het scoresysteem is niet geschikt voor premature baby's omdat het lichaam nog niet volledig ontwikkeld is. Het kind zal enige tijd in de couveuse moeten doorbrengen voordat alle functies volledig zijn ontwikkeld. Neurologische complicaties kunnen niet worden voorspeld met behulp van de Apgar-score. Als de score lager is dan vijf, kan hersenverlamming optreden als gevolg van gebrek aan zuurstof Dit hangt echter af van hoe lang de complicatie heeft geduurd. In veel gevallen treedt geen blijvende schade op. De oorzaak van de hypoxie moet echter worden bepaald. Ook is de Apgar-score niet voldoende voor de diagnose van acute verstikking (verstikking). Nadat de complicaties zijn verholpen, kan de huidige score ook geen informatie over de baby geven voorwaarde Dus de scores na reanimatie verschillen significant van een spontaan ademhaling zuigeling. De resultaten van reanimatie maatregelen worden daarom in aanmerking genomen in een zogenaamde uitgebreide Apgar-score. Hier wordt het kind 20 minuten gevolgd. Hier is de schaal aangepast, waardoor per kenmerk maximaal tien punten behaald kunnen worden. Dus in de uitgebreide Apgar-score wordt een score tussen zeven en tien na vijf tot tien minuten als zeer goed beschouwd.
