Amygdala: functie en structuur

Wat is de amygdala?

De amygdala (corpus amygdaloideum) is een subregio binnen het limbisch systeem, bestaande uit twee clusters van zenuwcellen ter grootte van een boon. Door de verbinding met andere hersengebieden wordt hier de betekenis van verschillende signalen geëvalueerd en deze worden vervolgens via vertakte paden vanuit de amygdala (samen met de hippocampus) naar de hersenschors geprojecteerd.

Wat is de functie van de amygdala?

De belangrijkste functie van de amygdala is het evalueren van geheugenfuncties, zoals herinneringen met emotionele inhoud. De amygdala speelt een bijzonder belangrijke rol bij de ontwikkeling van angst:

Wanneer een situatie op basis van ervaring als bedreigend of gevaarlijk wordt geclassificeerd, verandert de informatie die vanuit het corpus amygdaloideum naar andere delen van de hersenen wordt doorgegeven. Als gevolg hiervan komen bijvoorbeeld in toenemende mate de neurotransmitters acetylcholine, dopamine, serotonine en noradrenaline en de stresshormonen adrenaline en cortisol vrij. Dit geeft het lichaam een ​​signaal dat er iets belangrijks en potentieel gevaarlijks gebeurt. Deze signalen worden vervolgens door de amygdala vergeleken met herinneringen. Als deze vergelijking ‘gevaar’ signaleert, ontstaat er angst en reageert het lichaam met verhoogde alertheid en wellicht ook met vluchtreacties.

Waar bevindt de amygdala zich?

De amygdala is een stamgedeelte van de eindhersenen. Het bevindt zich nabij het puntje van de temporale kwab (temporale kwab) en steekt uit naar het voorste uiteinde van de onderste hoorn van het laterale ventrikel (holte gevuld met hersenvocht). De amygdala is door fijne lamellen in verschillende kerngroepen verdeeld en is verbonden met de parahippocampale gyrus (een deel van de hersenschors rond de hippocampus). Er is ook een verbinding met het gebied olfactoria, het reukcentrum.

Welke problemen kan de amygdala veroorzaken?

Schade aan de amygdala leidt er bijvoorbeeld toe dat herinneringen worden geëvalueerd zonder hun emotionele inhoud.

Bij het Urbach-Wiethe-syndroom – een relatief zeldzame, erfelijke aandoening – wordt calcium afgezet op de bloedvaten van de amygdala. De getroffen mensen kunnen de emotionele uiting van angst niet of nauwelijks herkennen, beschrijven of reproduceren.

Door degeneratieve processen is de opslag van zogenaamde engrammen (geheugensporen) niet meer mogelijk omdat de circuits naar de hersenschors verstoord zijn. Degeneratieve veranderingen worden bijvoorbeeld waargenomen bij de ziekte van Alzheimer of door alcoholmisbruik, wat leidt tot de ziekte van Korsakow.

Epileptische aanvallen beginnen soms in de amygdala.