Zenuwpijn: oorzaken, behandeling

Kort overzicht

  • Omschrijving: Pijn veroorzaakt door schade aan of disfunctie van zenuwen.
  • Behandeling: Therapie is gebaseerd op de oorzaak. Meestal behandelt de arts de pijn met medicijnen. Fysiotherapie, acupunctuur, psychotherapie en chirurgie komen ook aan bod.
  • Symptomen: Typische symptomen zijn schietende, opwindende, stekende of brandende pijn, tintelingen, gevoelloosheid en verhoogde pijn veroorzaakt door prikkels die niet daadwerkelijk pijn veroorzaken, bijvoorbeeld pijn. aanraking (allodynie).
  • Oorzaken: Veel voorkomende oorzaken zijn onder meer letsel (bijvoorbeeld na een ongeval), blauwe plekken (bijvoorbeeld een hernia), ontsteking (bijvoorbeeld gordelroos) of ziekte (bijvoorbeeld diabetes mellitus, multiple sclerose).
  • Diagnose: Bespreking met de arts, neurologisch onderzoek (bijv. testen van zenuwvezels op hitte, kou, trillingen, druk).
  • Preventie: Gezonde levensstijl (bijvoorbeeld regelmatige lichaamsbeweging, evenwichtige voeding, stress vermijden)

Wat is zenuwpijn?

Zenuwpijn – ook wel neuropathische pijn genoemd – is pijn die optreedt wanneer zenuwen en hun structuren (bijvoorbeeld zenuwvezels, zenuwcellen) geïrriteerd of beschadigd zijn. De schade ontstaat bijvoorbeeld als gevolg van ontstekingen van de zenuwen, maar ook als gevolg van verwondingen na een ongeval of een ziekte zoals multiple sclerose of diabetes mellitus.

De term ‘neuropathie’ is een overkoepelende term voor zenuwziekten. Er wordt onderscheid gemaakt tussen centrale neuropathieën, dat wil zeggen neuropathieën die hun oorsprong vinden in het centrale zenuwstelsel (kortweg CZS: hersenen en ruggenmerg), en perifere neuropathieën. Hier zijn zenuwen buiten het centrale zenuwstelsel de oorzaak van pijn. Een neuropathie treft ofwel enkele zenuwen (mononeuropathie) of meerdere zenuwen (polyneuropathie).

Waarin verschilt neuropathische pijn van andere pijn?

Neuropathische pijn verschilt van andere pijn, zoals hoofdpijn of rugpijn. Hier zijn de zenuwen slechts de ‘zenders’ van de pijn. Bij neuropathische pijn zijn de zenuwen zelf de triggers of op zijn minst gedeeltelijk de oorzaak van de pijn.

Wie wordt er getroffen?

Neuropathische pijn is een van de meest voorkomende oorzaken van chronische pijn, samen met rugpijn en hoofdpijn.

Wat kan er tegen neuropathische pijn gedaan worden?

De arts behandelt neuropathische pijn op verschillende manieren, afhankelijk van de oorzaak. Vaak komt een combinatie van meerdere maatregelen in het geding. Deze omvatten bijvoorbeeld medicijnen, acupunctuur, fysiotherapie, psychotherapie, ontspanningsmethoden en patiëntentraining, evenals transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS).

Behandeling van de triggerende oorzaak

Als een bacteriële of virale infectie (bijvoorbeeld in het geval van gordelroos) verantwoordelijk is voor de pijn, dient de arts antibiotica tegen bacteriën of medicijnen tegen virussen (antivirale middelen) toe. Sommige ziekten, zoals het carpaletunnelsyndroom of bepaalde tumorziekten, drukken soms op de zenuwen, beknellen ze of beschadigen ze op een andere manier.

In dergelijke gevallen is een operatie nodig om de zenuwen te bevrijden van de pijntrigger, bijvoorbeeld wanneer ze bekneld raken. Soms zal de arts de pijn ook wegnemen door de aangetaste zenuwen met medicijnen te scleroseren.

Behandeling met medicatie

Neuropathische pijn is niet eenvoudig te behandelen omdat veel ‘klassieke’ pijnstillers met als werkzame stoffen acetylsalicylzuur, ibuprofen, diclofenac of naproxen (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen, kortweg NSAID’s) niet of onvoldoende werken.

Bij zenuwpijn gebruikt de arts daarom meestal de volgende pijnstillers, die aanzienlijk effectiever zijn:

Tricyclische antidepressiva (bijvoorbeeld de actieve ingrediënten amitriptyline, imipramine of doxepin) in de vorm van tabletten, dragees, druppels en als injecties; hebben een analgetisch effect, versterken het effect van pijnstillers

Selectieve serotonine-noradrenalineheropnameremmers (bijv. de actieve ingrediënten duloxetine, venlafaxine, milnacipran) in de vorm van tabletten, capsules of pellets; hebben een analgetisch effect, remmen de gevoeligheid voor pijn

Opiaten (bijvoorbeeld de werkzame stoffen tramadol, hydromorfon, fentanyl) in alle mogelijke doseringsvormen: tablet, capsule, oplossing, pleister, injectie, infuus, neusspray, bruistablet, zuigtablet, zetpil of druppels; hebben een sterk analgetisch effect, onderdrukken zowel de overdracht als de verwerking van pijnprikkels

Lokale pijntherapie (bijvoorbeeld de actieve ingrediënten lidocaïne, capsaïcine, botulinetoxine) in de vorm van zalven, pleisters of injecties; hebben een verdovend en analgetisch effect

Behandeling zonder medicatie

Daarnaast hebben behandelingen zonder medicatie ook een ondersteunende werking tegen zenuwpijn. Deze omvatten bijvoorbeeld:

Fysiotherapie: fysiotherapie en/of ergotherapie helpt in veel gevallen zenuwpijn te verlichten. Het omvat oefeningen die de spieren versterken, massages en fysieke behandelingen (bijvoorbeeld toepassingen met warmte, koude, licht of elektrische stimuli).

Met behulp van therapie leren patiënten dat het mogelijk is om zelfs met pijn te bewegen. Het belangrijkste doel is om samen met de patiënt en zijn of haar familie, familieleden en omgeving (bijvoorbeeld de werkplek) beweging en deelname aan een actief leven aan te moedigen.

Acupunctuur: Acupunctuur helpt ook bij zenuwpijn. Hiervoor prikt de acupuncturist fijne wegwerpnaalden in specifieke huidpunten op het lichaam. Dit veroorzaakt zeer weinig pijn. Ze blijven daar ongeveer 20 tot 30 minuten zitten en ontwikkelen hun pijnstillende werking terwijl de patiënt zich ontspant op de bank.

Transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS): Er wordt ook wel eens gezegd dat TENS mensen met zenuwpijn helpt. Het maakt gebruik van huidelektroden om elektrische pulsen naar de getroffen delen van het lichaam te sturen. De stroom irriteert de zenuwen in de weefsels, waardoor de hersenen chemische stoffen vrijgeven die de pijnperceptie afzwakken.

Koudetherapie: Koudemaatregelen zoals koelsprays, coldpacks of koude kompressen beloven ook verlichting voor veel mensen met zenuwpijn. Vaak helpt een verblijf in een koelkamer ook. Om dit te doen, moet u eerst een halve minuut in een badpak of bikini in een voorkamer bij min 60 graden Celsius staan, en vervolgens ongeveer twee en een halve minuut in een kamer bij min 110 graden Celsius.

U mag de koelkamer alleen betreden na een medische controle en op advies van uw arts. Het is belangrijk dat u gezond bent en zich goed voelt.

Psychotherapie: Begeleidende psychologische ondersteuning (bijvoorbeeld psychotherapie) heeft ook een ondersteunende werking tegen zenuwpijn. Patiënten leren hoe ze met de pijn kunnen omgaan en manieren vinden om ondanks de pijn een vervuld en tevreden leven te leiden (pijnacceptatie). Als gevolg hiervan verminderen veel pijnpatiënten hun inname van pijnmedicatie aanzienlijk.

Deze maatregelen kunnen op zijn best de conventionele medische behandeling aanvullen, maar niet vervangen. Bespreek met uw arts hoe u de therapie het beste kunt ondersteunen.

Tips en huismiddeltjes

Sommige mensen met zenuwpijn melden dat bepaalde huismiddeltjes verlichting bieden. Hierdoor kan vooral warmte en/of kou helpen tegen de pijn. Koelkompressen zijn geschikt voor koude toepassingen, terwijl warme baden of verwarmingskussens geschikt zijn voor warmtetoepassingen. Sommige mensen hebben ook baat bij afwisselend baden in warm en koud water.

Een gezond dieet dat veel B-vitamines bevat, is ook nuttig bij zenuwpijn. Bovenal heeft het lichaam vitamine B6 en B12 nodig voor een optimale zenuwvoorziening. Deze zitten vooral in dierlijke producten zoals vlees, vis, eieren en melk, maar ook in volkorenproducten en peulvruchten.

Huismiddeltjes hebben hun grenzen. Als de klachten gedurende een langere periode aanhouden, ondanks de behandeling niet beter worden of zelfs verergeren, dient u altijd een arts te raadplegen.

Kruiden- en homeopathische middelen

Kruidengeneesmiddelen, geneeskrachtige kruiden of homeopathische middelen zoals bolletjes zouden ook sommige mensen met zenuwpijn helpen. Als ze worden ingenomen of toegepast in de vorm van thee, extracten, tincturen, zalven, capsules of kompressen, zouden ze pijnstillende en ontstekingsremmende effecten hebben. De bast van bijvoorbeeld de zilverwilg, wierook, chili (bevat capsaïcine), duivelsklauw, smeerwortel en arnica zouden bijvoorbeeld bijzonder effectief zijn tegen zenuwpijn.

Het concept van homeopathie en de specifieke werkzaamheid ervan zijn controversieel in de wetenschap en niet duidelijk bewezen door studies. Houd er ook rekening mee dat kruidengeneesmiddelen ook bijwerkingen kunnen veroorzaken, zoals allergische reacties. Gebruik ze alleen na overleg met uw arts!

In principe moet zenuwpijn in een vroeg stadium door een arts worden opgehelderd en behandeld!

Chirurgie

Als de neuropathische pijn ondanks verschillende therapeutische benaderingen niet voldoende kan worden verlicht, is een operatie, afhankelijk van de oorzaak, de enige manier om de zenuwpijn te bestrijden.

Hiervoor voert de arts bijvoorbeeld neuromodulatie uit. Hier brengt hij operatief elektroden in nabij het ruggenmerg. Deze zenden speciale elektrische impulsen uit die de neuropathische pijn aanzienlijk verminderen. Vaak kunnen de getroffenen dan hun inname van pijnstillers met wel 50 procent verminderen.

Als een zenuw bekneld raakt, legt de arts de zenuw via een operatie bloot om de druk die de pijn veroorzaakt te verwijderen.

Bij neuropathische pijn bestaat het risico dat het lichaam een ​​zogenaamd pijngeheugen ontwikkelt en dat de pijn chronisch wordt. Om dit te voorkomen is het belangrijk dat een arts de zenuwpijn zo vroeg en effectief mogelijk behandelt

Hoe manifesteert neuropathische pijn zich?

De symptomen bij mensen met neuropathische pijn kunnen aanzienlijk variëren en kunnen in de loop van de tijd soms heviger en soms minder intens zijn.

Getroffen mensen beschrijven de pijnlijke symptomen vaak als:

  • brandend
  • tintelingen (bijvoorbeeld formicatie)
  • steekpartij
  • erin schieten
  • opwindend

Andere symptomen zijn:

  • Verminderde waarneming van trillingen
  • Verminderd gevoel van temperatuur
  • Tintelingen tot een doof gevoel (hypesthesie) in het getroffen gebied
  • @ Zwakte tot verlamming

Omdat neuropathische pijn enerzijds moeilijk te behandelen is en anderzijds bijzonder belastend voor de getroffenen, is het risico groot dat de pijn chronisch wordt.

Door de intensiteit ervan leidt zenuwpijn vaak tot andere klachten bij patiënten, zoals slaapstoornissen, concentratieproblemen, angst en depressie.

Waar komt de pijn voor?

Hoe ontstaat zenuwpijn?

Zenuwpijn heeft verschillende oorzaken. Ze ontstaan ​​bijvoorbeeld door verwondingen, kneuzingen, infecties, ontstekingen of ziekten. Beschadigde of disfunctionele zenuwen zenden voortdurend pijnsignalen naar de hersenen en het pijngevoel wordt versterkt.

Zelfs kleding op de huid of normale aanraking kunnen dan door de getroffenen als ondraaglijk pijnlijk worden ervaren. Afhankelijk van waar de oorzaak ligt, wordt er onderscheid gemaakt tussen twee klassen zenuwpijn:

Perifere neuropathie.

In dit geval vindt de pijn zijn oorsprong in het perifere zenuwstelsel. Dit verwijst naar alle zenuwen die buiten de hersenen en het ruggenmerg liggen. Ze verbinden bijvoorbeeld het hoofd, het gezicht, de ogen, de neus, de spieren en de oren met de hersenen.

Voorbeelden van perifere neuropathieën zijn onder meer:

  • Post-zoster-neuralgie: ernstige zenuwpijn die aanhoudt na gordelroos.
  • Fantoompijn: de patiënt ervaart pijn in een deel van het lichaam dat er niet meer is, meestal als gevolg van een amputatie.
  • Trigeminusneuralgie: plotselinge hevige pijn in het gezicht
  • Diabetische neuropathie (polyneuropathie): hoge bloedsuikerspiegels bij mensen met diabetes mellitus beschadigen de zenuwen in verschillende delen van het lichaam, waardoor brandende pijn ontstaat, vaak onder andere in de voeten.
  • Bannwarth-syndroom: pijn (bijvoorbeeld hoofd-, gezicht- of buikpijn) die optreedt na een infectie met de ziekte van Lyme.
  • Impingement-syndroom: pijn wanneer zenuwen worden samengedrukt of vernauwd. Het komt vaak voor in de schouder.
  • Carpaal tunnel syndroom: Een vernauwing in het peescompartiment van de pols knelt in dit geval de middenarmzenuw.

Centrale neuropathie

Pijn vindt zijn oorsprong in het centrale zenuwstelsel (ruggenmerg en hersenen).

  • Beroerte (herseninfarct)
  • Neurologische ziekten, zoals multiple sclerose (MS)
  • Ontstekingen en abcessen
  • Schade aan het ruggenmerg en de wervels (bijv. hernia)
  • Tumoren
  • Beschadigingen van de zenuwen (bijvoorbeeld zenuwpijn als gevolg van een ongeval of na operaties)

Bovendien zijn spanning, psychologisch veroorzaakte stress, alcoholmisbruik, medicatie (bijvoorbeeld chemotherapie of ouderdomsslijtage) mogelijke oorzaken van zenuwpijn.

Welke arts stelt de diagnose? En hoe?

Bij zenuwpijn is de huisarts het eerste aanspreekpunt. Indien nodig of voor nader onderzoek verwijst hij of zij de patiënt door naar een specialist. De diagnose zenuwpijn wordt gesteld door een neuroloog.

De belangrijkste maatregelen voor een betrouwbare diagnose zijn een gesprek met de arts (medische geschiedenis) en een neurologisch onderzoek. Bovenal is het belangrijk om de oorzaak van de pijn te vinden om zo snel mogelijk de juiste therapie te starten.

Gesprek met de dokter

Neurologisch onderzoek

Het neurologisch onderzoek wordt gebruikt om typische neuropathische symptomen op te sporen, zoals gevoelloosheid, tekenen van verlamming of allodynie (pijn bij zachte aanraking), waarvan de getroffen persoon zich vaak niet eens bewust is. Met behulp van kwantitatieve sensorische tests (QST) gebruikt de arts thermische (bijvoorbeeld hitte, kou) en mechanische (bijvoorbeeld druk, trillingen) stimuli om de huid en de onderliggende gebieden te onderzoeken op de functie van pijnvezels.

Vervolgens meet de arts de zenuwgeleidingssnelheid (neurografie) en neemt indien nodig een klein monster uit de aangetaste zenuw (biopsie) om het zenuwweefsel te onderzoeken op veranderingen (neurohistologisch onderzoek).

Daarnaast maakt hij vaak gebruik van beeldvormende technieken zoals computertomografie (CT) of magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Deze maken zenuwschade direct zichtbaar. Daarnaast onderzoekt de arts het bloed van de getroffen persoon.

Kan zenuwpijn genezen worden?

Hoe eerder zenuwpijn door een arts wordt behandeld, hoe groter de kans op herstel. Omgekeerd geldt dat hoe later de therapie begint, hoe groter het risico is dat de pijn chronisch wordt. Als een onderliggende ziekte echter de pijn veroorzaakt, is het vaak mogelijk om deze, en daarmee ook de pijn, te genezen.

Bij chronische pijn is het belangrijk dat de arts voorafgaand aan de therapie realistische behandeldoelen met de patiënt bespreekt. Een realistisch doel zou bijvoorbeeld kunnen zijn om de pijn met meer dan 30 tot 50 procent te verminderen, de kwaliteit van de slaap en de kwaliteit van leven te verbeteren en ervoor te zorgen dat patiënten kunnen werken.

Hoe lang duurt zenuwpijn?

Hoe kan zenuwpijn worden voorkomen?

In principe kan zenuwbeschadiging niet volledig worden voorkomen, omdat er veel mogelijke oorzaken zijn. Het risico op zenuwpijn kan echter worden verminderd door een gezonde, bewuste levensstijl aan te nemen. Om dit te doen is het bijvoorbeeld belangrijk dat u evenwichtig eet, regelmatig beweegt en stress en het risico op ongelukken vermijdt.