Revalidatie dient om patiënten zelfstandig te maken na ernstige operaties, ziekten en ongevallen. Patiënten die lange tijd afhankelijk zijn geweest van hulpverlening, leren tijdens revalidatie in het dagelijks leven zo zelfstandig mogelijk met mogelijke nieuwe beperkingen om te gaan.
Wat is revalidatie?
Revalidatie is intensieve zorg voor patiënten die beperkingen en handicaps hebben opgelopen als gevolg van ziekten, ongevallen of ernstige behandelingen die zij noodzakelijk maakten. Revalidatie is een intensieve begeleiding van patiënten die beperkingen en handicaps hebben opgelopen door ziekten, ongevallen of ernstige behandelingen die daardoor noodzakelijk zijn geworden. In de beginperiode worden ze zoveel mogelijk geholpen in het ziekenhuis en door verplegend personeel, maar het doel van de revalidatie is om ze na de behandeling zo zelfstandig mogelijk te leren omgaan met hun nieuwe situatie. Tijdens revalidatie leren patiënten hoe ze met hulpmiddelen moeten omgaan, fysieke veranderingen in het dagelijks leven moeten integreren, verwondingen moeten behandelen en zoveel mogelijk hun eigen individuele medische situatie kunnen beheren. Na revalidatie moeten patiënten zoveel mogelijk zonder zorgverleners kunnen leven en zo veel mogelijk van hun dagelijkse leven zelf kunnen beheren met hulpmiddelen. De medische zorg wordt tijdens en na revalidatie echter nog steeds verleend door een behandelend arts, in de meeste gevallen door de huisarts van de patiënt of indien nodig door een specialist.
Behandelingen en therapieën
Patiënten in revalidatie hebben het vaakst ernstige ongevallen meegemaakt, genezen van een ernstige ziekte of worden al als genezen beschouwd. Minder vaak worden zieke mensen gestuurd voor revalidatie voor wie genezing nog ver weg is, maar die al moeten leren omgaan met veranderde fysieke omstandigheden. Revalidatie wordt vaak toegepast na operaties aan het bewegingsapparaat, amputaties of transplantaties. Deze kunnen het gevolg zijn van natuurlijke ouderdomsslijtage, osteoartritis or artritis, maar frequente patiënten van revalidatie zijn dat ook kanker patiënten. Tijdens of na een al dan niet succesvolle behandeling, a kanker diagnose vereist vaak serieuze chirurgische ingrepen aan interne en externe organen die tot enorme veranderingen voor de patiënt leiden. Zelfs overlevenden moeten na herstel hun dagelijks leven zo aanpassen dat revalidatie hen kan helpen de belangrijkste taken zelf uit te voeren, zodat ze niet constant afhankelijk zijn van hulp. Ook voor patiënten van de psychologische en psychiatrische afdelingen behoort revalidatie tot de mogelijkheden. Omdat ze lange tijd in het ziekenhuis hebben gelegen, afhankelijk van de ernst van de geestesziekte, hebben ze vaak ondersteuning nodig om weer een normaal dagelijks leven te leiden. Afhankelijk van de aard van de ziekte kunnen patiënten met geestesziekte kan ook de ondersteuning van revalidatie nodig hebben om het hoofd te bieden aan de beperkingen die worden veroorzaakt door de ziekte en de medicatie die daarvoor nodig is. Terwijl revalidatie na ongevallen en lichamelijke ziekten erop gericht is patiënten te laten zien hoe ze de dagelijkse medische zorg zelf kunnen beheren, is revalidatie na psychologische behandeling bedoeld om patiënten te leren omgaan met noodzakelijke medicatie en deze te integreren in een normaal dagelijks leven.
Diagnose- en onderzoeksmethoden
Patiënten in revalidatie zijn, puur medisch gezien, ofwel volledig genezen of bevinden zich in een overgangsfase van hun behandeling, wanneer ze in eerste instantie naar huis kunnen worden ontslagen. De rol van artsen is om diagnoses te stellen en de patiënt te behandelen tot het punt waarop hij of zij poliklinisch kan doorgaan en het ziekenhuis kan verlaten. Dit betekent echter niet dat hij de nieuwe situatie in het dagelijks leven onmiddellijk alleen aankan - dit is de taak van revalidatie. Medicatie en AIDS voor het dagelijks leven zijn voorgeschreven door de arts die de patiënt doorverwees naar revalidatie. De medicatie is aangepast en de AIDS beschikbaar zijn - revalidatie laat de patiënt alleen zien hoe hij ze moet gebruiken en wat hij moet observeren. op deze manier is hij voor gebruik en opname niet afhankelijk van de constante aanwezigheid van medisch personeel en kan hij, indien nodig, waarschuwingssignalen herkennen zodat hij kan bij moeilijkheden op het juiste moment de arts raadplegen. In de revalidatie werken een grote verscheidenheid aan beroepsgroepen, waaronder logopedisten, orthopedisten, voedingsdeskundigen, masseurs, medische assistenten of psychologen. Het complementaire team in revalidatieklinieken kan een behandelprogramma ontwikkelen dat precies bij de patiënt past medische geschiedenis, aangezien elke revalidatiezaak individueel is en kan profiteren van verschillende expertise. Slachtoffers van een ongeval krijgen bijvoorbeeld naast psychologische zorg vaak ondersteuning van sporttherapeuten, fysiotherapeuten of motortherapeuten. kanker Patiënten zullen eerder worden geholpen door medische assistenten om medische hulpmiddelen te gebruiken tijdens overgangsfasen van hun behandeling of om te leven met de gevolgen van kanker na een succesvol herstel. Na maag en darmoperaties, bijvoorbeeld een stoma, een kunstmatige darmuitlaat, is vaak noodzakelijk. Dit is een groot hygiënerisico, maar een risico dat de volledige genezing van de darm dient - de patiënt leert tijdens de revalidatie voor de stoma te zorgen. Tijdens revalidatie worden geen nieuwe diagnoses gesteld, deze zijn al tijdens intramurale behandeling gesteld en behandeld. Kleine moeilijkheden met AIDS of blijvende gevolgen van de behandeling kunnen tijdens de revalidatie vaak door het personeel zelf worden behandeld, mits het geen ernstige complicaties zijn. Daarom bestaat het werk bij revalidatie alleen uit het gebruik van verschillende specialismen die zijn afgestemd op de patiënt en zijn geval, wat door de patiënt als relatief aangenaam wordt beschouwd.
