Cystestoornissen als symptoom van de menopauze
Cyclusstoornissen zijn het belangrijkste teken van het begin van de menopauze. Hierachter schuilen veranderingen in de hormoonproductie: de eierstokken produceren minder oestrogeen en progesteron. Door de afnemende productie van deze geslachtshormonen blijft de eisprong steeds vaker achterwege. Een onregelmatige cyclus en veranderde bloedingen zijn het gevolg.
Afscheiding verandert ook tijdens de menopauze
Het gebrek aan oestrogeen veroorzaakt bij veel vrouwen niet alleen onregelmatige menstruaties, maar ook vaginale droogheid: de vaginale afscheiding neemt af, wat invloed heeft op de afscheiding tijdens en na de menopauze: De melkwitte, geurloze afscheiding wordt soms minder.
De hormonale verandering verandert vaak de vaginale omgeving, wat infecties door schimmels, bacteriën of virussen kan bevorderen. De afscheiding verkleurt dan merkbaar, wordt vaak brokkelig en ruikt onaangenaam. Raadpleeg in dit geval uw gynaecoloog.
Bloedingen tijdens de menopauze
Vóór de menopauze kunnen bloedingen variëren in frequentie en/of intensiteit. Deze onregelmatigheden bij de menstruatiebloeding variëren sterk van vrouw tot vrouw. Sommige vrouwen hebben ook het gevoel dat het bloeden helemaal niet stopt.
Ten slotte vindt de laatste menstruatie plaats. Artsen noemen deze tijd de menopauze. Als er daarna twaalf maanden lang geen bloed meer is, kunnen vrouwen er doorgaans van uitgaan dat de laatste fase van de menopauze, de zogenaamde postmenopauze, is begonnen.
Zolang er echter nog steeds bloedingen optreden, kan een ovulatie tijdens de menopauze niet worden uitgesloten. Daarom moeten vrouwen uit voorzorg anticonceptie blijven gebruiken tot een jaar na hun veronderstelde laatste menstruatie, om er zeker van te zijn dat de vruchtbare periode daadwerkelijk is geëindigd.
De belangrijkste cyclusstoornissen vóór de menopauze zijn:
Frequentere bloedingen.
Bij veel vrouwen komt menstruatiebloeding vaker voor aan het begin van de menopauze. Vaak wordt de cyclus verkort. Bovendien kan er tijdens de menopauze terugkerende bruinachtige vlekken optreden. Als het interval tussen twee menstruatieperioden minder dan 25 dagen bedraagt, noemen artsen dit polymenorroe.
Minder frequente bloedingen
Met het begin van de menopauze kan de menstruatiecyclus echter ook langer worden. Dit betekent dat de menstruatie nu met langere tussenpozen plaatsvindt. Zogenaamde oligomenorroe treedt op wanneer het interval tussen twee menstruaties meer dan 35 maar minder dan 45 dagen bedraagt.
Het bloeden stopt soms
Het bloeden is heel licht
Vaak manifesteren stoornissen in de menopauze zich in de vorm van lichte, helderrode bloedingen. Bruine vlekken zijn ook ongewoon zwakke bloedingen die onafhankelijk van de normale menstruatiecyclus kunnen optreden.
Het bloeden is erg hevig
Bij sommige vrouwen daarentegen is het bloedverlies tijdens de menopauze opvallend hevig. Dergelijke hypermenorroe kan bijvoorbeeld optreden wanneer de intervallen tussen bloedingsperioden langer worden.
Het endometrium heeft dan meer tijd om zich op te bouwen. Dienovereenkomstig moet er meer weefsel worden afgestoten. Er treedt dan hevig bloedverlies op, soms met bloederige stolsels.
Hevig bloeden hoeft echter niet noodzakelijkerwijs verband te houden met de menopauze. Er zijn nog veel meer mogelijke oorzaken. Vleesbomen, goedaardige tumoren in de baarmoederspieren, worden bijvoorbeeld vaak geassocieerd met zware, klonterige, stromende bloedingen. Deze bloeding kan extreem lang duren; 14 dagen of langer is niet ongewoon.
Bloedingen duren lang
Sommige vrouwen hebben relatief lange perioden tijdens de menopauze. Artsen noemen deze vorm van cyclusstoornis menorragie.
Klachten vóór het bloeden
Vóór het begin van de menstruatie klagen sommige vrouwen over onaangename symptomen zoals hoofdpijn, gevoelige borsten, vasthouden van vocht en milde prikkelbaarheid. Zelfs degenen die vóór de menopauze nooit problemen hebben gehad met het premenstrueel syndroom (PMS), kunnen er nu last van hebben.
Menopauze: bloeding na de menopauze
Zelfs een jaar na de laatste menstruatie (menopauze) kunnen vaginale bloedingen optreden. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat na de menopauze na drie, vijf of meer jaar lichte, helderrode bloedingen optreden.
Postmenopauzale of postmenopauzale bloedingen zijn een waarschuwingssignaal en moeten door een arts worden beoordeeld.
Oorzaken van postmenopauzale bloedingen zijn onder meer:
- Hormoonsubstitutietherapie (HST): Vaginale bloedingen komen regelmatig voor als onderdeel van een oestrogeenbehandeling met toevoeging van progestageen. Dit komt omdat de hormonen de opbouw van het baarmoederslijmvlies stimuleren. Tijdens de gebruikspauze wordt het slijmvlies weer losgemaakt – net als bij een “normale” menstruatiebloeding. Zelfs als een puur oestrogeenpreparaat wordt gebruikt, kan spotting optreden, wat meestal geen reden tot bezorgdheid is.
- Cervicale poliepen: deze weefselgroei bevindt zich direct op de baarmoederhals. Ze kunnen bloeden, vooral na geslachtsgemeenschap.
- Endometriumcarcinoom: Kanker van de baarmoederholte wordt ook vaak geassocieerd met bloedingen.
- Myomen: De gezwellen in de gladde spieren van de baarmoeder zijn goedaardig, maar kunnen gepaard gaan met bloedingen, die soms hevig en pijnlijk zijn.
- Baarmoederhalskanker: Baarmoederhalskanker wordt vaak geassocieerd met spontane bloedingen. Ook zogenaamde contactbloedingen zijn mogelijk, bijvoorbeeld tijdens of na geslachtsgemeenschap.
- Eierstokkanker: Eierstokkanker komt zeer zelden voor, maar gaat dan ook vaak gepaard met vaginale bloedingen.
Bloedingen na de menopauze moeten altijd een reden zijn om naar een arts te gaan. Het is waar dat bloedingen ook onschadelijk kunnen zijn tijdens de postmenopauze of na de menopauze en mogelijk veroorzaakt worden door stress. Niettemin zou de oorzaak idealiter snel opgehelderd moeten worden.
Hoe eerder een ernstige aandoening wordt ontdekt, hoe groter de kans op een succesvolle behandeling. Aarzel dus niet om tijdens en na de menopauze uw gynaecoloog te bezoeken. U dient medisch advies in te winnen, vooral bij bloedingen in de postmenopauze.
