Hoe trazodon werkt
Het actieve ingrediënt trazodon interfereert met het metabolisme van neurotransmitters in de hersenen:
De zenuwcellen (neuronen) in de hersenen communiceren met elkaar met behulp van verschillende boodschapperstoffen (neurotransmitters). Een cel kan een specifieke boodschapperstof afgeven, die zich vervolgens aan specifieke dockingplaatsen (receptoren) op de doelcel bindt en zo een signaal uitzendt. Om het signaal te beëindigen, wordt de boodschapper uiteindelijk opnieuw opgenomen in de cel van herkomst.
Een tekort of teveel aan neurotransmitters in de hersenen kan leiden tot verschillende hersenorganische ziekten. Volgens deskundigen kan serotonine, dat bekend staat als het ‘gelukshormoon’, leiden tot depressie als er sprake is van een tekort en tot wanen en schizofrenie als er bijvoorbeeld sprake is van een teveel.
Antidepressiva zoals trazodon remmen de heropname van de neurotransmitter serotonine in de cellen van herkomst en worden daarom ook wel serotonineheropnameremmers genoemd. Door de heropname te remmen blijft de neurotransmitter langer tussen de zenuwcellen en kan dus langer werken. Dit compenseert een tekort.
Andere receptorsubtypen die door trazadon worden geblokkeerd, zijn onder meer alfa- en histaminereceptoren.
Absorptie, afbraak en uitscheiding
Na inname wordt het medicijn snel en volledig in de darm opgenomen. De hoogste bloedwaarden worden na een half uur tot een uur bereikt.
Na afbraak in de lever wordt driekwart van het geneesmiddel door de nieren in de urine uitgescheiden. Vijf tot acht uur na inname heeft ongeveer de helft van de ingenomen dosis trazodon het lichaam verlaten.
Wanneer wordt trazodon gebruikt?
Het actieve ingrediënt trazodon wordt gebruikt om depressieve stoornissen te behandelen. Vanwege het kalmerende effect wordt het vooral voorgeschreven bij depressies die gepaard gaan met angststoornissen, slaapstoornissen en posttraumatische stressstoornissen.
Hoe trazodon wordt gebruikt
Het antidepressivum trazodon wordt in de vorm van tabletten ingenomen. De behandeling wordt geleidelijk gestart, dat wil zeggen door de dosis trazodon langzaam te verhogen.
Meestal wordt gestart met 100 milligram per dag. Na één week kan de dosering met 100 milligram worden verhoogd tot een maximale dosis van 400 milligram per dag.
De behandeling met trazodon moet geleidelijk worden stopgezet, dat wil zeggen door de dosis langzaam te verlagen.
Het sedatieve effect van trazodon treedt onmiddellijk na aanvang van de behandeling op, maar het stemmingsverbeterende effect treedt pas na maximaal drie weken op.
Wat zijn de bijwerkingen van trazodon?
Eén op de tien tot honderd patiënten ervaart trazodon-bijwerkingen zoals slaperigheid, droge mond en lage bloeddruk.
Bij één op de honderd tot duizend behandelde mensen veroorzaakt trazodon gewichtstoename of tremor.
Waar moet ik op letten als ik trazodon gebruik?
Contra-indicaties
Trazodon mag niet worden ingenomen door:
- acuut myocardiaal infarct
- @ gelijktijdig gebruik van monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers – ook antidepressiva)
- @ carcinoïdsyndroom (groep van symptomen veroorzaakt door bepaalde hormoonproducerende tumoren)
Interacties met andere geneesmiddelen
Het gelijktijdige gebruik van middelen die worden afgebroken door dezelfde leverenzymen als trazodon kan de afbraak ervan verstoren, wat resulteert in verhoogde concentraties trazodon in het lichaam. Voorbeelden van dergelijke middelen zijn antibiotica (bijvoorbeeld erytromycine, claritromycine), antischimmelmiddelen (ketoconazol, itraconazol) en HIV-medicijnen die de werkzame stof ritonavir bevatten.
Middelen die de concentratie serotonine in de hersenen verhogen mogen niet worden gecombineerd met trazodon, anders kan het levensbedreigende serotoninesyndroom optreden (met snelle hartslag, verhoging van de bloeddruk, koorts, misselijkheid, braken, enz.). Dergelijke middelen zijn bijvoorbeeld antidepressiva van het type MAO-remmer (zoals moclobemide of tranylcypromine), andere antidepressiva, sint-janskruidpreparaten, migrainemedicijnen (zoals sumatriptan en naratriptan), sterke pijnstillers (opioïden zoals tramadol, fentanyl en pethidine) en serotoninevoorlopers zoals tryptofaan en 5-hydroxytryptofaan (5-HTP).
Trazodon beïnvloedt het zogenaamde QT-interval – een bepaald deel van het ECG. Daarom mag het niet worden ingenomen met andere geneesmiddelen die ook het QT-interval verlengen.
Patiënten die anticoagulantia gebruiken uit de groep van vitamine K-antagonisten (zoals fenprocoumon en warfarine) moeten hun stollingsstatus bijzonder nauwlettend controleren tijdens behandeling met trazodon.
Leeftijdsbeperkingen
Trazodon is gecontra-indiceerd bij pediatrische en adolescente patiënten jonger dan 18 jaar. Bij oudere patiënten en patiënten met leverinsufficiëntie moet de dosis trazodon dienovereenkomstig worden aangepast.
Zwangerschap en borstvoeding
Er zijn beperkte gegevens beschikbaar over het gebruik van trazodon tijdens de zwangerschap. Daarom mag het tijdens deze periode niet worden gebruikt.
Onderzoek naar de overbrenging van trazodon naar de moedermelk is alleen beschikbaar na enkelvoudige doses. In deze gevallen kwam slechts een zeer klein deel in de moedermelk terecht. Zuigelingen die borstvoeding krijgen, moeten voor de zekerheid nog steeds nauwlettend worden gecontroleerd als de moeder trazodon gebruikt.
Hoe u medicijnen kunt verkrijgen met trazodon
Hoe lang is trazodon bekend?
Het antidepressivum werd in de jaren zestig in Italië ontwikkeld als middel van de tweede generatie (met verbeterde eigenschappen). Het werd voor het eerst goedgekeurd in de VS in 1960 en vervolgens in veel Europese landen vanaf 1981.
Sinds de patentbescherming is verlopen, zijn er veel goedkope generieke geneesmiddelen op de markt gekomen die de werkzame stof trazodon bevatten.
