Roos: oorzaken, symptomen, behandeling

Kort overzicht

• Oorsprong: roos ontstaat wanneer grotere clusters dode huidcellen worden afgestoten
• Oorzaken: vaak erfelijk, maar ook mogelijk zijn huidziekten (zoals psoriasis), hormonale schommelingen, verkeerde haarverzorging, bepaalde klimatologische omstandigheden, stress
• Wat helpt? Veel patiënten kunnen zichzelf helpen, bijvoorbeeld met anti-roosshampoos, goede haarverzorging en een gezond dieet, evenals bescherming tegen de zon. Als er echter onderliggende aandoeningen zijn, kan behandeling door een arts noodzakelijk zijn (zoals medicijnen).
• Wanneer moet u een arts raadplegen? Bij aanhoudende of terugkerende roos, vermoedelijke huidziekte, haaruitval, roodheid, ontsteking, jeuk en/of sijpelen van de hoofdhuid.

Wat helpt tegen roos?

Er zijn verschillende producten die effectief zijn gebleken in de strijd tegen roos. Sommigen van hen kunnen alleen door een arts worden voorgeschreven, andere zijn zonder recept verkrijgbaar. Om de juiste remedie voor het individuele geval te vinden, moet de reden voor de roos bekend zijn. In principe zijn er echter bijvoorbeeld de volgende mogelijkheden om het roosdruppeltje onder controle te krijgen.

Roos: wat de dokter doet

Vooral tegen psoriasis, die zich vaak uit in vervelende hoofdroos, zijn er verschillende therapiemogelijkheden voor de dermatoloog (dermatoloog):

• Vitamine D3-analogen: Dit zijn derivaten van vitamine D die een ontstekingsremmende werking hebben. Ze vertragen en normaliseren ook het proces van roosvorming. De preparaten zijn geschikt voor langdurige therapie van maximaal een jaar.

In het geval van vettige roos en schimmelinfecties kan de dermatoloog zijn toevlucht nemen tot antischimmelmiddelen zoals roosshampoos. Deze bevatten actieve ingrediënten zoals ketoconazol of clotrimazol.

Roos: wat u zelf kunt doen

De lichte roos is meestal onschadelijk, maar vervelend tot onaangenaam. Met de volgende “antiroosmaatregelen” kunnen veel getroffen mensen zichzelf helpen:

• Gebruik anti-roosshampoo op de juiste manier: Roos-shampoos kunnen de vorming van nieuwe roos voorkomen. Ze bevatten vaak ook fungicide actieve ingrediënten (bijvoorbeeld zinkpyrithion). Maar let op: roosshampoos zijn meestal niet geschikt voor dagelijks of langdurig gebruik. Anders kunnen ze de hoofdhuid uitdrogen en de roos versterken in plaats van verlichten. Breng ze slechts één of drie keer per week aan en niet langer dan een maand.

• Goede verzorging voor de droge hoofdhuid: Was je haar niet dagelijks. Spoel het haar na het wassen grondig uit met schoon water. Vermijd heet föhnen om te voorkomen dat er überhaupt een droge hoofdhuid ontstaat. Gebruik over het algemeen milde shampoo voor de droge, gevoelige hoofdhuid.

• Haarverzorgingsproducten: conditioners, mousse, haarlak en haargel kunnen de hoofdhuid bovendien irriteren en roos bevorderen. Gebruik daarom slechts enkele haarverzorgingsproducten en dan alleen die producten die op elkaar zijn afgestemd.

• Olijfolie: Voor een gladde hoofdhuid kun je een kleine hoeveelheid olijfolie inmasseren, een tijdje laten inwerken (bijvoorbeeld een nacht) en daarna uitwassen. Dit is goed voor de droge hoofdhuid, die vaak zwaar belast wordt door het wassen met shampoo.

• Bescherming tegen de zon: Te veel blootstelling aan de zon op het hoofd kunt u voorkomen met een lichte, luchtige hoofdbedekking. Met mate zon is echter niet schadelijk voor huid en haar.

• Goede voeding: Alcohol, tarwemeel, suiker en koffie zijn ongunstig omdat ze de voedselvoorziening voor micro-organismen op de huid bevorderen. Vermijd ook vetrijke diëten, omdat deze de talgproductie op de huid kunnen verhogen. In plaats daarvan moet uw dieet voldoende hoeveelheden van de “huidvitamines” vitamine A, vitamine E en biotine bevatten. Deze zorgen van binnenuit voor een mooie huid en haar en kunnen zo helpen bij roos.

Hoe ontstaat roos?

Alleen grotere clusters uit een aantal van ongeveer vijfhonderd cellen zijn als schubben zichtbaar. Ze ontstaan ​​wanneer de huid de schilfers te snel afstoot en ze samenklonteren. Een typisch teken is een jeukende hoofdhuid. Het geeft aan dat de hoofdhuid geïrriteerd is, bijvoorbeeld door een agressieve shampoo of te vaak wassen en föhnen.

Meestal is de roos die naar beneden druppelt onschadelijk en wordt deze alleen maar als esthetisch onaantrekkelijk ervaren, vooral op donkere kleding. Maar roos kan ook een indicatie zijn van een ziekte zoals psoriasis of neurodermitis.

Droge en vettige roos

Roos kan in twee categorieën worden verdeeld:

Droge roos: De droge, witte roos wordt voornamelijk veroorzaakt door een droge hoofdhuid, het verwarmen van lucht in de winter, het drogen van shampoos en verzorgingsproducten, föhnen of een warm, droog klimaat. Vrouwen worden net zo vaak getroffen als mannen. Droge roos komt ook voor bij bepaalde ziekten, bijvoorbeeld psoriasis vulgaris.

Roos: oorzaken en mogelijke ziekten

In de meeste gevallen zijn de oorzaken van roos onschadelijk. Er kunnen echter ook ziekten achter schuilgaan. Veel voorkomende roostriggers zijn onder meer:

• Hormoonschommelingen: De talgproductie wordt beïnvloed door hormonen en kan bijvoorbeeld tijdens de puberteit een vervelend probleem worden. De huid wordt vettig, wat de vorming van mee-eters en puistjes bevordert, evenals gele, vastzittende roos op de hoofdhuid. Droge roos is daarentegen vaak een begeleidend symptoom van de menopauze bij vrouwen.
• Onjuiste haarverzorging: Regelmatig haar wassen met agressieve shampoos en heet föhnen kan leiden tot een droge hoofdhuid en roos.
• Ongunstig klimaat: Warmte en droge lucht veroorzaken een droge hoofdhuid, wat jeuk en de vorming van kleine, witte roos bevordert. Vette roos daarentegen heeft de neiging zich te ontwikkelen bij een hoge luchtvochtigheid.
• Erfelijke aanleg: Deskundigen gaan ervan uit dat erfelijkheid ook een rol speelt bij het ontstaan ​​van roos. In sommige gezinnen komt roos zelfs vaker voor, wat deze theorie ondersteunt.
• Stress: Psychologische stress beïnvloedt de stofwisseling van het hoornvlies – roos is het gevolg. Omdat ook de verdedigingsbarrière van de huid wordt verstoord, kunnen huidschimmels zich ook gemakkelijker koloniseren.
• Malassezia furfur: Deze gistschimmel maakt deel uit van de normale huidflora en voedt zich vooral met vetzuren in de talghuid. Als de talgproductie van de hoofdhuid toeneemt, kan de groei omhoog schieten en ontstekingen veroorzaken. Een jeukende hoofdhuid en vettige roos zijn typische symptomen hiervan. Bacteriën kunnen zich ook op de bekraste huidgebieden nestelen.
• Atopisch eczeem: Deze ziekte, ook bekend als neurodermitis, komt vaak voor in de vroege kinderjaren. Het manifesteert zich als schilferige, zeer jeukende huiduitslag. In een atypische variant kan atopisch eczeem ook alleen het hoofd en de nek aantasten en tot schilfering leiden als gevolg van een zeer jeukende hoofdhuid.
• Seborroïsch eczeem: deze niet-besmettelijke, chronische inflammatoire huiduitslag treft vooral het gezicht en de hoofdhuid. Typische symptomen zijn jeuk en geelachtige schilfers.
• Contactallergieën: Sommige mensen reageren op ingrediënten zoals haarverzorgingsproducten of cosmetische producten met jeuk, schilfering, korstvorming en korstvorming op de huid.

Roos: wanneer moet je naar een dokter?

Roos is voor veel patiënten een cosmetisch probleem, maar kan meestal zonder medische hulp worden behandeld met anti-roosshampoos, goede haarverzorging en een gezond dieet. In de volgende gevallen dient u echter naar de dermatoloog (dermatoloog) te gaan:

• ernstige jeuk, roodheid of zwelling van de hoofdhuid
• haaruitval
• verbranding of ontsteking van de hoofdhuid
• huilende of korstige plekken op de hoofdhuid

Eerste consultatie en onderzoeken

Om de oorzaak van de roos te achterhalen, zal de arts eerst uw medische geschiedenis (anamnese) afnemen. Hij zal bijvoorbeeld vragen:

• Hoe lang heb je al roos?
• Heb je al verschillende middeltjes geprobeerd (bijvoorbeeld antiroosshampoo)? Met welk succes?
• Heeft u last van hevige jeuk?

Vervolgens kijkt hij naar de huid van je lichaam. Huidveranderingen op andere delen van het lichaam kunnen de arts beslissende aanwijzingen geven. Huidziekten manifesteren zich vaak anders op de hoofdhuid dan op de minder behaarde delen van het lichaam.

Het is ook belangrijk om onderscheid te maken tussen droge en vette roos. Met name bij een ontstoken hoofdhuid kan een pathogenentest uitwijzen of er sprake is van een schimmelaantasting, een bacteriële infectie of een parasietenaantasting. Indien nodig kan de dermatoloog ook bloed- en/of weefselmonsters nemen.

Als eindelijk duidelijk is wat de roos veroorzaakt, kan de arts een geschikte therapie voorstellen.