Hartfalen (hartinsufficiëntie): classificatie

Volgens NYHA (New York Hart Association) richtlijnen, hartfalen is als volgt geclassificeerd (gedefinieerd in 1928).

Classificatie Istanbul Cardiale output (CV) End-diastolische ventriculaire druk
NYHA I (asymptomatisch) Afwezigheid van symptomen in rust normaal onder stress toegenomen onder belasting
NYHA II (mild) Verminderde inspanningscapaciteit bij grotere lichamelijke inspanning Normaal onder belasting in rust verheven
NYHA III (matig) Duidelijke beperking van de prestaties, zelfs bij lage inspanning, maar geen ongemak in rust Afgenomen onder belasting toegenomen in rust
NYHA IV (ernstig) Klachten die al in rust zijn (onvoldoende rust) Verminderd in rust sterk toegenomen in rust

Stadia van hartfalen volgens AHA (American Heart Association) / ACC (American College of Cardiology):

Stadium Istanbul
A
  • Hoog risico op ontwikkeling hart- falen, bijv. patiënten met arteriële hypertensie (hoge bloeddruk), atherosclerose (arteriosclerose; verharding van de slagaders), diabetes mellitus, obesitas (overgewicht), metabool syndroom
  • Geen structurele hartziekte
  • Geen symptomen van hartfalen
B
C
  • Structurele hartziekte, bijv. Patiënten met bekende hartziekte en dyspnoe (kortademigheid) en vermoeidheid
  • Eerdere of huidige symptomen van hartfalen.
D
  • Refractair ('onbeheersbaar') hartfalen waarvoor speciale interventie vereist is, bijv. Patiënten met symptomen in rust ondanks uitgebreide medische therapie