De medische voorgeschiedenis (ziektegeschiedenis) is een belangrijk onderdeel bij de diagnose van een humerusfractuur (humerusfractuur). Familiegeschiedenis Sociale geschiedenis Actuele anamnese/systemische anamnese (somatische en psychische klachten). Heb je pijn? Waar is de pijn gelokaliseerd? Ben je gevallen? Wat was het ongevalsproces? Vegetatieve anamnese incl. voedingsanamnese Zelf … Humerus fractuur: medische geschiedenis
Verwondingen, vergiftigingen en andere gevolgen van externe oorzaken (S00-T98). Contusio (kneuzing)
Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die kunnen worden veroorzaakt door een humerusfractuur (humerusfractuur): Huid en onderhuid (L00-L99). Hypertrofische littekens (uitpuilende littekens). Infectieuze en parasitaire ziekten (A00-B99). Infectie van de wond Musculoskeletaal systeem en bindweefsel (M00-M99) Artrose Pseudartrose (vals gewricht) Psyche – zenuwstelsel (F00-F99; G00-G99) Vaatletsels … Humerusfractuur: complicaties
Volgens de ICD-10 kan een humerusfractuur als volgt worden geclassificeerd: Fractuur van het proximale ("naar het lichaam leunende") uiteinde van de humerus (S42.2) Fractura tuberculi majoris (de kop wordt geflankeerd door twee benige uitsteeksels (tuberculum majus = majeur en tuberculum minus = mineur)). Fractura colli anatomici (synoniem: subcapitale humerusfractuur, dwz de intra- of … Humerusfractuur: classificatie
De volgende symptomen en klachten kunnen wijzen op een opperarmbeenfractuur (bovenarmfractuur): Pijn in de bovenarm, schoudergewricht Zwelling, misvorming Pijnlijke bewegingsbeperking tot volledig functieverlies (pseudoparalyse) Slechte positie van de botten Hematoom (blauwe plek) in: Bovenarm Oksel Borstwand
Pathogenese (ziekteontwikkeling) Humeruskopfractuur/proximale humerusfractuur treedt vaak op bij een val op de schouder of verlengde arm. De meest voorkomende proximale humerusfractuur (PHF) fractuurmorfologie. Is de klassieke 2-segment fractuur in het gebied van het collum chirurgicum na laag-energetisch trauma. Het collum chirurgicum is de chirurgisch significante "vooraf bepaalde fractuurplaats" van ... Humerusfractuur: oorzaken
Algemene maatregelen In de overgrote meerderheid van de gevallen kan de humerusfractuur conservatief worden behandeld met een Gilchrist- of Desault-verband (immobilisatie gedurende 2-3 weken) vanwege de hoge kans op spontane correctie: <10 jaar: Dislocatie (verplaatsing) naar kokerbreedte . Inkorten tot 2 cm Frontaal vlak tot 60° varus (indien bij botten of … Humerusfractuur: therapie
Een uitgebreid klinisch onderzoek vormt de basis voor het selecteren van verdere diagnostische stappen: Algemeen lichamelijk onderzoek – inclusief bloeddruk, pols, lichaamsgewicht, lengte; verder: Keuring (bezichtiging). Beschadiging van zacht weefsel: blauwe plekken, hematoom (blauwe plekken), schaafwonden, zweren in het fractuurgebied (open fractuur) Misplaatsing Eerdere schade, littekens Palpatie (palpatie), voor zover mogelijk. Indien nodig, voor zover … Humerus fractuur: onderzoek
Laboratoriumdiagnose - rekening houdend met leeftijd en bijkomende ziekten - is vereist als chirurgische ingrepen moeten worden ondernomen.
Verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen. Röntgenfoto van de humerus of het humerusgewricht in 2 vlakken: Bovenarm ap (anterieur-posterieur; stralengang: anterior naar posterior) in de volgende positie: humerus in supinatiepositie en licht van het lichaam afgekeerd; humerus moet worden afgebeeld met beide gewrichten lateraal Fractuurechografie (echografie van botbreuken) om pathologieën te visualiseren … Humerusfractuur: diagnostische tests
In ongeveer 20% van de gevallen is chirurgische therapie vereist (zie ook onder verdere opmerkingen). 1e orde, afhankelijk van de exacte vorm van de breuk. Osteosynthese – chirurgische procedure om fracturen (gebroken botten) en andere botverwondingen (bijv. epifysiolyse) te behandelen om snel de volledige functie te herstellen. Dit gebeurt door implantaten (door middel van het inbrengen van kracht … Humerusfractuur: chirurgische therapie
