ADHD of Attention Deficit / Hyperactivity Disorder - in de volksmond bekend als fidget syndroom - (synoniemen: ADHD; Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD); Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD); Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD); Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD); Attention Deficit Disorder; Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD); aandachtstekort syndroom; HKS; hyperactiviteitsstoornis; hyperactiviteitssyndroom; hyperkinetische stoornis (HKS); MCD; minimale cerebrale disfunctie (MCD); minimale cerebrale disfunctie; psychoorganisch syndroom (POS); ICD-10-GM F90: Eenvoudige activiteit en aandacht stoornis), wordt gebruikt om een groep gedragsstoornissen te beschrijven die voornamelijk worden gekenmerkt door onoplettendheid, motorische rusteloosheid en impulsiviteit. Bij 0% van de getroffenen komt ook een andere aandoening voor.
ADHD is de meest voorkomende oorzaak van gedragsstoornissen en prestatieproblemen op school.
Geslachtsverhouding: jongens tot meisjes ligt tussen 3: 1 en 9: 1…. Op volwassen leeftijd wordt deze geslachtsverhouding niet waargenomen in deze uitgesproken vorm.
Frequentiepiek: ADHD komt vooral voor bij kinderen, maar kan bij een derde van de getroffen kinderen op volwassen leeftijd aanhouden. De aandoening treedt meestal op voor de leeftijd van 6 jaar.
De prevalentie (ziekte-incidentie) in de leeftijdsgroep van 4 tot 17 jaar is 2-7% (afhankelijk van de studie). Bij de volwassen bevolking is de prevalentie 1-2.5-4% (in Duitsland), waardoor het een veel voorkomende neurale ontwikkelingsstoornis is. Internationaal is de prevalentie 9.2% voor jongens en 2.9% voor meisjes.
Verloop en prognose: Naast problemen op school hebben getroffenen ook moeilijkheden in het gezinsleven en bij het leggen van sociale contacten. Na een grondige diagnose, een individuele begeleiding en therapie programma is gemaakt voor het kind en zijn of haar gezin. Op jonge leeftijd voldeed volgens een langetermijnonderzoek nog steeds 23% van de patiënten volledig aan de criteria voor ADHD, meestal van het onoplettende type. Als ADHD aanhoudt in de volwassenheid, nemen hyperactiviteit en impulsiviteit gewoonlijk duidelijker af dan de concentratie wanorde. ADHD kan ook volledig worden genezen. Let op: ADHD therapie moet gebaseerd zijn op de ernst van de aandoening (zie "Classificatie" hieronder).
Comorbiditeiten (bijkomende aandoeningen): kinderen hebben vier keer meer kans op chronische ticstoornis (CTD) op de leeftijd van zeven en zes keer meer kans op tien jaar dan kinderen zonder ADHD. CTD trad op in de vorm van chronische motorische of chronische vocale ticstoornis of Tourette syndroomAndere naast elkaar bestaande aandoeningen zijn onder meer: Angststoornissen, depressieve stoornissen, autisme spectrumstoornissen, en vanaf de adolescentie stoornissen in het gebruik van middelen en persoonlijkheidsstoornissen. Volwassenen vertoonden een psychiatrische morbiditeit van 66.2% op het moment van de ADHD-diagnose. De meest voorkomende comorbiditeit was verslavingsstoornis (39.2%), gevolgd door Angst stoornissen (23%) en affectieve stoornissen (18.1%).
