Hoe cefixime werkt
Cefixime heeft een bacteriedodende werking, dat wil zeggen dat het bacteriën kan doden.
Bacteriën beschermen zichzelf tegen agressieve omgevingsinvloeden door naast een celmembraan een stevige celwand te vormen (zoals ook dierlijke en menselijke cellen dat doen). Hierdoor krijgen de ziektekiemen vooral een verhoogde weerstand tegen invloeden van buitenaf, zoals variërende zoutconcentraties in de omgeving.
Wanneer de omgevingsomstandigheden gunstig zijn, delen bacteriële cellen zich voortdurend om zich voort te planten (sommige bacteriën zelfs elke twintig minuten). Telkens moet de stabiele celwand gecontroleerd worden afgebroken en vervolgens worden aangevuld en verknoopt. Het bacteriële enzym transpeptidase is verantwoordelijk voor de verknoping tussen individuele celwandbouwstenen (suiker- en eiwitverbindingen).
Bètalactamantibiotica zoals penicillines en cefalosporines (waaronder cefixime) remmen transpeptidase. De bacteriecel blijft proberen zich te delen, maar kan na deling de open delen van de celwand niet meer afsluiten – hij sterft. Cefixime wordt daarom ook wel een ‘bactericide antibioticum’ genoemd.
Dit kan bètalactamantibiotica van de eerste generaties afbreken, waardoor ze ineffectief worden. Cefixime is echter bèta-lactamase-stabiel, waardoor het effectief is tegen een breder scala aan bacteriële pathogenen dan andere cefalosporines en de eerdere penicillines.
Absorptie, afbraak en uitscheiding
Na inname als tablet of opgelost in water wordt ongeveer de helft van cefixime vanuit de darm in het bloed opgenomen, waar het na drie tot vier uur de maximale bloedspiegel bereikt.
Cefixime wordt niet gemetaboliseerd of afgebroken in het lichaam en wordt grotendeels door de nieren uit het lichaam afgevoerd. Ongeveer vier uur na inname wordt de helft via de urine uitgescheiden.
Wanneer wordt cefixime gebruikt?
Cefixime is goedgekeurd voor de behandeling van bacteriële infecties waarvan de pathogenen gevoelig zijn voor dit antibioticum. Dit zijn bijvoorbeeld:
- Luchtweginfecties
- @ otitis media
- ongecompliceerde urineweginfecties
- ongecompliceerde gonorroe (gonorroe)
Hoe cefixime wordt gebruikt
Meestal wordt cefixime ingenomen in de vorm van tabletten of als suspensie (gemaakt van korrels of drinkbare tabletten). Meestal wordt eenmaal daags 400 milligram cefixime voorgeschreven of tweemaal daags 200 milligram cefixime gedurende een periode van vijf tot tien dagen. Bij ongecompliceerde urineweginfecties bij vrouwen kan de arts de innameduur ook verkorten tot één tot drie dagen.
Het antibioticum kan met of zonder maaltijd worden ingenomen.
Wat zijn de bijwerkingen van cefixime?
De meest voorkomende bijwerkingen die optreden bij de behandeling met cefixime zijn diarree en zachte ontlasting, omdat het medicijn ook nuttige darmbacteriën aanvalt en doodt.
Af en toe ervaart één op de honderd tot duizend behandelde mensen ook bijwerkingen in de vorm van hoofdpijn, buikpijn, indigestie, misselijkheid, braken, verhoogde leverenzymspiegels, duizeligheid, rusteloosheid en huiduitslag.
Als u tekenen van een allergische reactie ervaart (jeuk, huiduitslag, kortademigheid), moet u een arts waarschuwen en stoppen met het gebruik van Cefixime.
Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van Cefixime?
Contra-indicaties
- overgevoeligheid voor de werkzame stof, andere cefalosporines of voor één van de andere bestanddelen van het geneesmiddel
- eerdere overgevoeligheidsreacties op een penicilline- of bètalactamantibioticum
Interacties met andere geneesmiddelen
Als het antibioticum cefixime wordt gecombineerd met andere middelen die de nierfunctie beïnvloeden, kan deze sterk worden verminderd. Dit geldt bijvoorbeeld voor de antibiotica gentamycine, colistine en polymyxine, maar ook voor krachtige dehydraterende middelen zoals etacrynzuur en furosemide.
Als cefixime gelijktijdig met het bloeddrukverlagende middel nifedipine wordt ingenomen, wordt de opname ervan vanuit de darmen in het bloed aanzienlijk verhoogd (risico op ernstige bloeddrukdaling!).
De extra inname van anticoagulantia van het cumarinetype (zoals fenprocoumon en warfarine) kan leiden tot een verhoogd risico op bloedingen. Daarom moeten de stollingswaarden tijdens de inname nauwlettend worden gecontroleerd.
Leeftijdsbeperking
Premature baby's en neonaten mogen geen cefixime krijgen. Kinderen en adolescenten mogen het antibioticum echter in een passende lagere dosis innemen.
Zwangerschap en borstvoeding
Uit de klinische ervaring tot nu toe is echter gebleken dat er geen sprake is van een risico op misvormingen, noch van relevante bijwerkingen bij zuigelingen die borstvoeding krijgen, wanneer de moeders met het antibioticum worden behandeld. Volgens deskundigen kan cefixime daarom zoals geïndiceerd worden gebruikt tijdens zwangerschap en borstvoeding.
Hoe kunt u geneesmiddelen verkrijgen die cefixime bevatten?
Cefixime is in Duitsland en Oostenrijk op recept verkrijgbaar in elke dosering en verpakkingsgrootte. In Zwitserland is het actieve ingrediënt niet meer op de markt.
Hoe lang is cefixime bekend?
De eerste cefalosporine werd in 1945 ontdekt aan de Universiteit van Cagliari (Italië). Het werd geïsoleerd uit de schimmel Cephalosporium acremonium (nu Acremonium chrysogenum).
Vanwege de penicilline-achtige structuur vermoedden onderzoekers dat het ook via gerichte chemische modificatie effectieve antibiotica zou kunnen opleveren. Dit was inderdaad het geval; een van de derivaten was cefixime – een cefalosporine van de derde generatie.
