Hoe moxonidine werkt
Zoals veel geneesmiddelen tegen hart- en vaatziekten werkt moxonidine in op het zogenaamde sympathische zenuwstelsel (kortweg sympathisch zenuwstelsel). Dit deel van het autonome zenuwstelsel zorgt ervoor dat de organen van het lichaam presteren:
De antagonist van het sympathische zenuwstelsel is het parasympathische zenuwstelsel, dat zorgt voor rust, regeneratie en een verhoogde spijsvertering.
Via bepaalde aanhechtplaatsen (receptoren) op de medulla oblongata, de imidazolinereceptoren, bemiddelt moxonidine een sympatholytisch effect. Omdat het sympathische zenuwstelsel bij hypertensie vaak zonder duidelijke reden wordt opgereguleerd, kan het medicijn dus worden gebruikt om de bloeddruk te verlagen.
Absorptie, afbraak en uitscheiding
Moxonidine wordt grotendeels onveranderd in de urine uitgescheiden. Een klein deel – ongeveer tien tot twintig procent – wordt eerder gemetaboliseerd tot ineffectieve afbraakproducten. Ongeveer twee tot drie uur na inname wordt de helft van de werkzame stof weer uitgescheiden (halfwaardetijd).
Wanneer wordt moxonidine gebruikt?
Hoe wordt moxonidine gebruikt?
Het antihypertensivum wordt in de vorm van tabletten ingenomen. De dagelijkse dosering bedraagt 0.2 tot maximaal 0.6 milligram moxonidine. De behandeling wordt gewoonlijk gestart met het innemen van 0.2 milligram per dag, 's ochtends, ongeacht een maaltijd.
Stopzetting van het geneesmiddel (zoals de aanvankelijke dosisverhoging) moet langzaam gebeuren. Plotseling stoppen kan zelfs leiden tot een plotselinge en snelle stijging van de bloeddruk (het zogenaamde ‘rebound’-effect).
Bij patiënten met een nierfunctiestoornis moet de dosering worden verlaagd.
Wat zijn de bijwerkingen van moxonidine?
Veruit de meest voorkomende bijwerking is een droge mond, die bij ruim tien procent van de patiënten voorkomt.
Waar moet rekening mee worden gehouden bij het gebruik van moxonidine?
Contra-indicaties
Moxonidine mag niet worden ingenomen door:
- overgevoeligheid voor de werkzame stof of voor één van de bestanddelen van het geneesmiddel
- bepaalde vormen van hartritmestoornissen
- vertraagde hartslag (bradycardie), dwz minder dan 50 hartslagen per minuut
- hartfalen (hartfalen)
Interacties met andere geneesmiddelen
Moxonidine kan het effect versterken van gelijktijdig ingenomen sedativa en stimulerende middelen, zoals middelen tegen depressie (zoals tricyclische antidepressiva), sedativa en slaappillen (zoals benzodiazepinen) en alcohol.
Moxonidine wordt door de nieren uitgescheiden. Het kan interageren met andere geneesmiddelen die ook door de nieren worden uitgescheiden.
Leeftijdsbeperking
Zwangerschap en borstvoeding
Er zijn onvoldoende gegevens over het gebruik van moxonidine tijdens de zwangerschap. Daarom mag de werkzame stof alleen door zwangere vrouwen worden ingenomen als dat vanuit medisch oogpunt absoluut noodzakelijk is.
Omdat moxonidine in de moedermelk terechtkomt, wordt afbouwen aanbevolen als gebruik absoluut noodzakelijk is.
Middelen bij uitstek voor de behandeling van hypertensie tijdens zwangerschap en borstvoeding zijn alfa-methyldopa en metoprolol.
Preparaten met de werkzame stof moxonidine zijn in elke dosering verkrijgbaar in apotheken en op recept in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland en moeten daarom door een arts worden voorgeschreven.
Sinds wanneer is moxonidine bekend?
Het bloeddrukverlagend middel werd al in 1980 gepatenteerd. Inmiddels worden er ook generieke medicijnen met de werkzame stof moxonidine verkocht.
