Wat is een externe fixator?
Een externe fixator is een hulpmiddel dat wordt gebruikt bij de initiële behandeling van botbreuken. Het bestaat uit een stijf frame en lange schroeven. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt het frame van de externe fixator extern bevestigd en met schroeven in het bot vastgezet. Dit stabiliseert de individuele botfragmenten die het gevolg zijn van een breuk en voorkomt dat ze ten opzichte van elkaar verschuiven.
Wanneer wordt een externe fixator gebruikt?
Er zijn verschillende mogelijkheden om een gebroken bot te herstellen, bijvoorbeeld door het gebruik van metalen platen, schroeven of draden. Deze worden allemaal in het lichaam geplaatst en de wond wordt onmiddellijk na het inbrengen gesloten. In het geval van open verwondingen, die op zichzelf een hoog risico op infectie met zich meebrengen, zouden bij dergelijke procedures ziekteverwekkers in het lichaam worden opgesloten; de infectie zou zich kunnen verspreiden en zich kunnen ontwikkelen tot het verlies van het ledemaat.
In dergelijke gevallen wordt vaak een externe fixator gebruikt. Het dient om de botdelen tijdelijk te stabiliseren totdat de infectie is genezen. Een externe fixator wordt daarom vaak gebruikt voor de initiële behandeling in de volgende situaties:
- Ernstige open botbreuken
- Gesloten botfracturen met uitgebreide schade aan het zachte weefsel
- dubbele breuk van hetzelfde bot
- Pseudartrose (“vals” gewricht dat kan ontstaan na onvolledige botgenezing)
- Polytrauma (meerdere, gelijktijdige levensbedreigende verwondingen)
Hoe wordt een externe fixator aangebracht?
Vóór de operatie geeft de anesthesioloog de patiënt algemene anesthesie, zodat hij of zij de operatie slapend en pijnvrij doorbrengt. De positionering van de patiënt in de operatiekamer is afhankelijk van het te behandelen lichaamsdeel. Als bijvoorbeeld een bot in de pols gebroken is, wordt de arm van de patiënt iets verhoogd en in een hoek van het lichaam af geplaatst.
Omdat de chirurg tijdens de operatie herhaaldelijk via een röntgenfoto controleert of de fixator de botstukken correct positioneert, moet de positioneringstafel voor het gebroken ledemaat röntgendoorlatend zijn. De chirurg desinfecteert vervolgens zorgvuldig de huid van de patiënt en bedekt de patiënt met steriele lakens, waarbij hij het operatiegebied vermijdt.
De operatie
Na de operatie
Zodra de externe fixator op zijn plaats zit, wordt een laatste röntgencontrole uitgevoerd. Als alle botfragmenten en alle metalen delen naar wens op hun plaats zitten, bedekt de arts de ingangspunten van de metalen staven met steriele doeken om infectie te voorkomen. Vervolgens brengt de anesthesioloog de patiënt naar de verkoeverkamer, waar hij kan herstellen van de algehele narcose en de ingreep.
Wat zijn de risico’s van een externe fixator?
Zoals bij vrijwel elke operatie kunnen tijdens of na het aanbrengen van de externe fixator de volgende algemene problemen optreden:
- Incidenten onder narcose
- Bloedingen tijdens of na de operatie
- Letsel aan zenuwen
- Wond infectie
- Esthetisch onbevredigende littekenvorming
Specifieke risico’s van behandeling met een externe fixator zijn dat wel
- Vertraagde of niet-genezing van de fractuur
- slechte uitlijning
- Botinfecties
- aanzienlijke, soms permanente bewegingsbeperking van aangrenzende gewrichten
Omdat de externe fixator meestal slechts één optie is bij de initiële behandeling van een fractuur, hangt het succes van de behandeling ook af van het daaropvolgende herstel van het bot (osteosynthese). Sommige problemen kunnen worden vermeden door een nauwkeurige en toekomstgerichte behandelplanning.
Waar moet ik op letten nadat een externe fixator is aangebracht?
Uw arts zal elke twee tot zes weken na de operatie verdere röntgencontroles uitvoeren. Hierdoor kan hij of zij bepalen of de botstukken weer zijn verschoven of dat ze in de juiste positie aan het genezen zijn. Wanneer uw externe fixator verwijderd kan worden, hangt af van de genezing van het bot, het type fractuur en de geplande verdere behandeling. Voor verwijdering is meestal geen anesthesie of ziekenhuisopname vereist.
Externe fixator: zorg
Omdat de metalen staven van de externe fixator een directe verbinding vormen tussen de omgeving en de binnenkant van het bot, kunnen ziektekiemen relatief gemakkelijk de wondholte binnendringen. Om dit te voorkomen, moet u de pinnen elke dag zorgvuldig reinigen: korstjes of wondafscheidingen moet u voorzichtig verwijderen met steriele kompressen en desinfecterende oplossingen voor wonden en slijmvliezen. U dient ook het frame van de externe fixator dagelijks af te vegen met een ontsmettingsmiddel. Vermijd contact met stof en vuil en zorg ervoor dat de wonden droog blijven.
