In het geval van een gefrustreerd, conservatief therapie Bij poging tot epicondylopathia humeri radialis van minimaal 6 maanden met aanhoudende klachten kan bij een structureel-morfologisch en klinisch verband een alternatief voor chirurgische therapie worden besproken [S2k-richtlijn].
Arthroscopisch (via artroscopie) en open procedures resulteren in een gemiddeld hoger pijn reductie (VAS / NRS) en betere functionele scores (DASH) dan percutane ingrepen bij chronische gevallen [S2k-richtlijn].
Chirurgische procedures
1e orde voor chronisch beloop of peesruptuur:
- Hohmann-operatie (Hohmann-operatie) - halvemaanvormige afgifte van de extensoren (extensoren), inclusief het degeneratieve weefsel van de epicondyle humeri radialis; de pees is transversaal ingesneden (ingesneden).
- Operatie volgens Wilhelm (Wilhelm-operatie) - denervatie van zenuwstructuren (volledige of gedeeltelijke onderbreking van zenuwbanen) aan de epicondylus humeri radialis en loslaten van de supinatorspier uit de extensor carpi radialis brevis (ECRB); daarbij wordt het pijnlijke gebied gedenerveerd (Wilhelm-operatie wordt vaak gecombineerd met de Hohmann-operatie)
- Werking volgens Goldie (Goldie-operatie) - de operatie is vergelijkbaar met de Hohmann-operatie; in dit geval wordt de pees longitudinaal ingesneden
Mogelijke complicaties
- Aanhoudend (aanhoudend) ongemak
- Iatrogene (door een arts geïnduceerde) verwonding van de laterale buitenwand met daaropvolgende instabiliteit
- Percentage wondinfecties (lager bij open procedures dan bij arthroscopische procedures).