Wat zijn de symptomen van eierstokkanker?
Als een ziekte zich manifesteert door typische symptomen, die idealiter alleen in bepaalde stadia van de ziekte voorkomen, is vroege detectie mogelijk. Het lastige van eierstoktumoren is dat ze in de vroege stadia van de ziekte geen symptomen veroorzaken. De kanker manifesteert zich meestal pas in latere stadia met overeenkomstige symptomen.
Lees hier meer over eierstokkanker.
Symptomen in de vroege stadia
Symptomen in een vergevorderd stadium: niet-specifieke symptomen
Zodra er bij vrouwen met eierstokkanker uitzaaiingen in de buikholte optreden en naarmate de kankerstadia vorderen (FIGO III en IV), treden meestal aspecifieke klachten op. Dit zijn symptomen die niet typisch zijn voor kwaadaardige eierstoktumoren en die ook voorkomen in verband met andere ziekten.
De belangrijkste tekenen zijn
- Een gevoel van druk in de onderbuik, mogelijk gepaard gaand met misselijkheid
- Slechte prestaties, vermoeidheid en uitputting
- Productie van overmatig buikvocht (ascites), waardoor de buik opzwelt of dikker wordt – bij constant of zelfs dalend gewicht
- Bloedingen buiten de normale menstruatieperiode, bloedingen na de menopauze (zeldzame symptomen van eierstokkanker)
- B-symptomen: Koorts, gewichtsverlies en nachtelijk zweten
Gezwollen lymfeklieren bij eierstokkanker
In het derde stadium van kanker ontwikkelen zich soms uitzaaiingen in de lymfeklieren. Dit komt doordat de cellen van de kankertumor de weefselvloeistof (lymfe) binnendringen en door de lymfeklieren worden uitgefilterd. Ze vestigen zich daar en vermenigvuldigen zich. Het resultaat: de lymfeklieren zwellen op. Dit veroorzaakt meestal geen symptomen.
Metastasen buiten de buikholte
Bij gevorderde eierstokkanker heeft de tumor de buikholte verlaten (FIGO IV). Vervolgens worden er symptomen toegevoegd die metastasen op afstand in andere organen veroorzaken. Metastasen in de longen blijven vaak asymptomatisch omdat ze zich meestal in de periferie van de longen nestelen – ze bevinden zich dus in de marginale structuren van de longen. Sommige patiënten ervaren echter ook aanhoudende hoestaanvallen, bloed ophoesten of longontsteking.
