Wat is een maagband?
Chirurgische procedure voor het aanleggen van een maagband
Na het inbrengen van de maagballon kan de maagband omhoog of omlaag worden versteld of iets strakker worden gemaakt. Zodra de perfecte positie voor de maagband is bereikt, wordt deze nog steeds met verschillende hechtingen aan het omringende weefsel bevestigd.
Ongeveer een maand na de maagbandoperatie wordt de poort voor het eerst aangeprikt om een paar milliliter vloeistof in te brengen. De vloeistof (in totaal maximaal 9 milliliter) is meestal een zogenaamd röntgencontrastmiddel, dat zichtbaar is op het röntgenbeeld. Hiermee kan bijvoorbeeld op het röntgenbeeld een lek in de maagband worden geïdentificeerd. Afhankelijk van het beroep wordt de arbeidsgeschiktheid doorgaans twee tot drie weken na de operatie hersteld.
Voor wie een maagband geschikt is
De voorwaarde in elk geval is echter dat alle conservatieve (niet-chirurgische) maatregelen in de loop van zes tot twaalf maanden niet voldoende succes hebben opgeleverd. Deze maatregelen omvatten bijvoorbeeld voedingsadvisering, bewegingstraining en gedragstherapie (multimodaal concept, MMK). Voor een maagbandoperatie moet men minimaal 18 en maximaal 65 jaar oud zijn, hoewel de ingreep in individuele gevallen ook bij jongere of oudere mensen kan worden uitgevoerd.
Bepaalde lichamelijke en psychische ziekten spreken zich uit tegen zwaarlijvigheidsoperaties zoals maagbandoperaties: vooral eerdere operaties of misvormingen van de maag, maagzweren en verslavende stoornissen of onbehandelde eetstoornissen (bijvoorbeeld ‘eetbuien’ of boulimie) zijn belangrijke contra-indicaties voor maagklachten. bandvorming. Zwangere vrouwen en mensen die permanent antistollingsmedicijnen gebruiken, moeten ook afzien van een maagband.
Effectiviteit van een maagbandoperatie
Voordelen van een maagbandoperatie ten opzichte van andere procedures
Risico's en complicaties
In principe zijn er de gebruikelijke chirurgische risico's bij het inbrengen van een maagband. Deze omvatten bloedingen, orgaanletsel, infectie, wondgenezingsproblemen en problemen als gevolg van anesthesie. Ten slotte bestaat er ook het risico op maagletsel tijdens de operatie.
- Verplaatsing van de maagband (“band slippen”, in ongeveer 5.5 procent van alle gevallen)
- Volumetoename van de voormaag door geleidelijke uitzetting van de voormaag (“zakjesdilatatie”, in ongeveer 5.5 procent van alle gevallen)
- Maagband lek of lek in de buis die de poort verbindt met lekkage van vloeistof (in ongeveer 3.6 procent van de gevallen)
- Uitbreiding van de slokdarm vóór het aanleggen van een maagband ("slokdarmdilatatie", in ongeveer 3 procent van de gevallen).
Dieet met de maagband
- Maagbanddragers mogen niet alleen minder eten, ze moeten ook anders eten dan voorheen. Om de voedselbrij door de bottleneck te laten gaan, moet elke hap zeer grondig worden gekauwd. Langvezelig vlees (rundvlees, varkensvlees) of groenten zorgen vaak voor problemen.
- Omdat vloeistoffen ook de kleine voormaag vullen, althans voor een korte tijd, moet u eten en drinken tijdig scheiden.
Maagbandverband: kosten
De maagbandkosten bestaan uit verschillende onderdelen: Enerzijds uiteraard de operatie zelf. Daarnaast zijn er nog meer kosten voor het ziekenhuisverblijf en de controleafspraken voor het controleren van de maagband. De kosten voor een maagband variëren aanzienlijk, afhankelijk van de arts en de hoeveelheid behandeling die nodig is. De prijsklasse ligt ongeveer tussen de 5000 en 10,000 euro.
