Hyaluronzuur: effecten, gebruik, bijwerkingen

Hoe hyaluronzuur werkt

Hyaluronzuur is een natuurlijk voorkomende verbinding in het lichaam met waterbindende, gladmakende, wondhelende en “smerende” (visco-elastische) eigenschappen. Het wordt voornamelijk aangetroffen in bindweefsel, huid, botten, gewrichtsvloeistof (gewrichtsvloeistof), kraakbeen en het glasvocht van het oog.

Door zijn ruimtelijke structuur kan hyaluronzuur water binden en zo bijdragen aan de stabiliteit en wrijvingsvrije werking van de gewrichten. In de huid zorgt hyaluronzuur bijvoorbeeld voor de natuurlijke elasticiteit en stevigheid van bindweefsel.

Met de leeftijd neemt de natuurlijke inhoud ervan in het lichaam af. Het verlies kan kunstmatig worden gecompenseerd door bepaalde preparaten.

Absorptie, afbraak en uitscheiding

De resulterende metabolische producten worden gerecycled of via de nieren uitgescheiden.

Wanneer wordt hyaluronzuur gebruikt?

Hyaluronzuur wordt voornamelijk gebruikt voor de behandeling van artrose (gewrichtsslijtage) in de orthopedische geneeskunde. Sinds het midden van de jaren tachtig bieden veel artsen ook rimpelinjecties met hyaluronzuur aan.

Bovendien bevatten veel oogdruppels en gels die worden gebruikt om droge ogen te behandelen het actieve ingrediënt in verschillende hoeveelheden. Hoe hoger de hoeveelheid, hoe steviger en stroperiger de druppels of gels.

Hoe hyaluronzuur wordt gebruikt

Algemeen medicijn

Als injectie wordt het actieve ingrediënt voornamelijk gebruikt voor de directe behandeling van artrose. Bij zogenaamde viscosupplementatie wordt het actieve ingrediënt door de arts rechtstreeks in de tussenruimten van de gewrichten geïnjecteerd.

Omdat hyaluronzuur een natuurlijk bestanddeel is van het gewrichtsvocht (synovia), wordt op deze manier de beweeglijkheid van het gewricht ondersteund. De verschillende preparaten op de markt verschillen in het aantal benodigde injecties.

Op dezelfde manier worden oogdruppels met hyaluronzuur voornamelijk gebruikt om droge ogen te behandelen. Het vormt een dunne, waterbindende film over het oog, die de ogen langer vochtig houdt dan natuurlijke of kunstmatige tranen.

Esthetische geneeskunde

Hyaluronzuurcrèmes en hyaluronzuurinjecties worden ook gebruikt in de esthetische geneeskunde. Hierbij ligt de nadruk vooral op rimpelinjecties met hyaluronzuur.

Het actieve ingrediënt wordt ook geïnjecteerd om billen, lippen of borsten te vormen.

In de cosmetica-industrie wordt op de huid aangebrachte hyaluronzuurcrème gebruikt om lichte rimpels te elimineren. Het te bereiken effect beperkt zich tot de fysieke binding van water, waardoor de bovenste lagen van de huid er visueel verjongd uit moeten zien.

Wat zijn de bijwerkingen van hyaluronzuur?

De bijwerkingen van hyaluronzuur zijn grotendeels onbekend, omdat de stof van nature in het menselijk lichaam voorkomt. In zeldzame gevallen kunnen na een injectie intolerantiereacties van de huid of zelfs infecties optreden.

Als de werkzame stof wordt geïnjecteerd, moet er daarom grote zorg aan worden besteed om steriele werkomstandigheden te garanderen. De injectiebehandeling van artrose moet worden onderbroken als er sprake is van een bestaande of beginnende ontsteking van het gewricht.

Hyaluronzuurinjecties en rimpelinjecties met hyaluronzuur worden meestal uitgevoerd door een arts. Zwangerschap, borstvoeding en leeftijd spelen bij de toepassing doorgaans geen rol.

Hoe u medicijnen met hyaluronzuur kunt verkrijgen

Voedingssupplementen en cosmetica die hyaluronzuur bevatten, kunnen ook zonder doktersrecept worden gekocht.

Sinds wanneer is hyaluronzuur bekend?

Hyaluronzuur werd voor het eerst chemisch geïsoleerd in 1934 door Karl Meyer en John Palmer. De eerste generatie hyaluronzuurpreparaten werd in 1981 op de markt gebracht.

Dit heeft het risico op bijwerkingen als gevolg van het allergene potentieel van eventuele resterende dierlijke eiwitten aanzienlijk verminderd. Ook in de cosmetica-industrie wordt hyaluronzuur steeds vaker gebruikt.

Meestal worden hier echter slechts kleine fragmenten gebruikt, omdat deze iets beter door de huid worden opgenomen, wat de werking van een crème zou moeten vergroten.