Introductie
Spinale stenose is meestal een pijnlijk gevolg van onderliggende ("degeneratieve") veranderingen in de wervelkolom. Alle mensen lijden in de loop van hun leven aan degeneratieve veranderingen in verschillende structuren van het lichaam. Dit resulteert in botaanhechtingen (osteofytische aanhechtingen), artrose-achtige veranderingen in de tussenwervelschijf gewrichten en degeneratieve veranderingen in de tussenwervelschijven.
Deze processen kunnen nu leiden tot een vernauwing van de wervelkanaal, dwz het kanaal in de wervellichamen waarin de spinal cord loopt, en de tussenwervelgaten (Foramina intervertebralia). De zogenaamde spinale zenuwen, de extensies van de spinal cord, komen uit deze gaten en kunnen zo worden samengedrukt. De lumbale wervelkolom wordt voornamelijk aangetast, omdat deze onderhevig is aan veel kracht en het meeste gewicht moet dragen.
Wervelkanaal stenose manifesteert zich hier met name door belastingsafhankelijke onderrug pijn dat straalt uit in de benen. De getroffenen kunnen alleen lopen pijn-vrij voor een bepaalde afstand (claudicatio spinalis). Echter, wervelkanaal stenose van de cervicale wervelkolom is ook mogelijk.
Kenmerkend zijn klachten in de schouder en nek regio. Bewegingsbeperkingen en sensorische stoornissen van de armen, maar ook van de benen, zijn mogelijk. De diagnose wordt gesteld met behulp van beeldvormende technieken. Prioriteit wordt gegeven aan de MRI, waarop de vernauwing van het wervelkanaal duidelijk te zien is. Therapeutisch worden zowel conservatieve als chirurgische procedures gebruikt.
Oorzaken
Stenose van het wervelkanaal is voornamelijk het product van jarenlange degeneratieve processen en veranderingen in de wervelkolom. Dergelijke degeneratieve veranderingen treden bij ieder mens op in de loop van zijn / haar leven. Niet iedereen heeft er echter last van wervelkanaalstenose.
Of dergelijke processen al dan niet ongemak veroorzaken, hangt af van de omvang van de veranderingen en van de belasting van de wervelkolom. Degeneratieve processen leiden tot een soort slijtage of verval van weefsel, waardoor functionele beperkingen kunnen optreden. Verschillende veranderingen in de wervelkolom kunnen leiden tot spinale stenose.
Botaanhechtingen, ook wel spondylofyten genoemd, vormen zich als gevolg van slijtage. Dit is botweefsel dat virtueel op verschillende punten op de wervellichamen of de benige bostakken van de wervels wordt afgezet. Deze aanhechtingen kunnen het wervelkanaal vernauwen of zenuwwortels samendrukken bij hun uitgangspunten in de tussenwervelgaten (Foramina intervertebralia).
Daarnaast zorgt slijtage van de tussenwervelschijven voor lengteverlies en worden ze smaller. De slijtage van de tussenwervelschijven leidt tot een verhoogde belasting van de individuele wervellichamen. Een ander gevolg van het lengteverlies is een verlies aan elasticiteit van het ligamenteuze apparaat van de wervelkolom, dat minder strak staat.
Hierdoor kunnen de wervellichamen tegen elkaar schuiven (spondylolisthesis). Tenslotte, artrose-achtige veranderingen in de tussenwervelschijf gewrichten moet ook worden vermeld. Deze gewrichten verbinden de wervels met elkaar en worden ook wel facetgewrichten genoemd.
Al deze processen leiden geleidelijk tot vernauwingen (stenosen) op verschillende punten van het wervelkanaal of tussenwervelgaten, die doorgaans worden aangeduid als wervelkanaalstenose Sterke rugspieren kunnen helpen om de wervelkolom te stabiliseren. Mensen die door gebrek aan beweging of om andere redenen geen sterke rugspieren hebben, ontwikkelen dergelijke klachten daarom sneller.
Stenosen van het wervelkanaal komen zelden voor in de context van andere primaire ziekten. Een andere zeldzame oorzaak van stenose van het wervelkanaal is een operatie aan de wervelkolom. Overmatig littekenweefsel na de operatie kan leiden tot stenose van het wervelkanaal van de cervicale wervelkolom. Verwondingen aan de wervelkolom of hernia van de cervicale wervelkolom kunnen ook leiden tot stenose van het wervelkanaal van de cervicale wervelkolom.
Alle artikelen in deze serie:
