Welke vingers vallen in slaap
De individuele vingers van de hand worden elk geleverd door specifiek zenuwen. Deze zenuwen zijn verantwoordelijk om ons dingen te laten voelen en om onze vingers flexibel te houden. De zogenoemde ellepijpzenuw, die langs de onderarm, is verantwoordelijk voor de kleine vinger en de buitenkant van de ringvinger.
Voor de binnenkant van de ring vinger, de middelvinger, de wijsvinger en de duim, de mediane zenuw (ook wel centrale zenuw genoemd) is verantwoordelijk. De mediane zenuw loopt door de carpale tunnel. In carpaal tunnel syndroom, is er een min of meer uitgesproken druk op de mediane zenuw wat leidt tot gevoelens van ongemak, gevoelloosheid, tintelingen en verlies van gevoel. Deze symptomen treden dan op in het gebied dat door de zenuw wordt aangevoerd, zodat de getroffen personen dit meestal in het begin voelen door in slaap te vallen met de vingers van de aangedane hand.
Vooral 's nachts, wanneer de hand zich in een ongunstige positie bevindt, waar de druk op de zenuw wordt verhoogd, wordt dit symptoom begunstigd. Patiënten worden dan 's ochtends wakker met hun vingers al in slaap. Bij het begin van de ziekte verdwijnen de symptomen in de loop van de dag relatief snel weer. Als de druk op de zenuwen toeneemt of gepaard gaat met beschadiging, is het mogelijk dat de vier aangedane vingers steeds vaker in slaap vallen en verdere symptomen optreden.
Therapie / behandeling
Bij de behandeling van carpaal tunnel syndroomis de eerste stap het beoordelen van het stadium van de ziekte en de beperkingen veroorzaakt door carpaal tunnel syndroom. Rekening houdend met de oorzaak van de ziekte, de algemene toestand van de patiënt volksgezondheid en leeftijd, bijzondere omstandigheden, zoals zwangerschap of chronische ziekte, wordt een geschikte therapiemethode gekozen. In de regel is de carpaal tunnel syndroom wordt dan eerst conservatief behandeld.
Het grootste deel van de behandeling bestaat uit fysiotherapeutische maatregelen met verschillende behandelmethoden. Deze omvatten bijvoorbeeld fysiotherapie met een combinatie van verschillende oefeningen om het te versterken en strekken pols structuren, warmtetoepassingen om de spieren in omliggende gebieden los te maken en koude toepassingen om grip te krijgen op de pijn bij een reeds bestaande ontsteking. Speciale massages om het weefsel los te maken en speciale grijptechnieken in het kader van manuele therapie om los te maken pezen en ligamenten en om de pols passief of het aanbrengen van speciale tapes, die enerzijds bedoeld zijn om de pols te ondersteunen en te stabiliseren, maar deze ook te beschermen tegen invloeden van buitenaf en deze gedeeltelijk te immobiliseren. Als de conservatieve therapiemethoden niet tot het gewenste succes leiden, kan een operatie zinvol zijn. Dit is een minimaal invasieve procedure die poliklinisch kan worden uitgevoerd.
