Wat is de diagnostische procedure voor endocarditis?
De diagnose verschilt al naargelang infectieus bacterieel endocarditis of niet-pathogene endocarditis wordt vermoed. Besmettelijk endocarditis wordt gediagnosticeerd op basis van verschillende criteria. De twee belangrijkste criteria zijn zogenaamd 'positief' bloed culturen ”en afwijkingen in de ultrageluid of CT-onderzoek.
Om de eerste te verkrijgen, bloed wordt op verschillende plaatsen bij de patiënt afgenomen. Deze bloed wordt geïnjecteerd in speciale flessen waarin bacteriën kan worden gekweekt. De zogenaamde "bloedculturen" worden gebruikt om te detecteren bacteriën circuleren in het bloed en geven een belangrijke indicatie van mogelijke endocarditis.
Indien de ultrageluid onderzoek onthult ook afwijkingen van de binnenwanden van de hart- of kleppen, wordt het vermoeden van endocarditis bevestigd. Als aan deze hoofdcriteria niet voldoende wordt voldaan, kunnen verdere onderzoeken worden uitgevoerd om de diagnose endocarditis te stellen. Andere belangrijke criteria die een vermoedelijke diagnose kunnen bevestigen, zijn drugsmisbruik, andere hart- ziekten, hoog koorts of bepaalde vaatziekten.
- Hoofdslagader (aorta)
- Linker atrium
- Linker atriale klep = mitralisklep (gesloten)
- Linker hartklep = aortaklep (open)
- Linker hartkamer
- Rechter hartkamer
- Inferieure vena cava (inferieure vena cava)
- Rechter hartklep = pulmonale klep (open)
- Rechter atrium (atrium)
- Superieure vena cava (vena cava superieur)
Profylaxe van endocarditis
De aanbevelingen voor profylaxe van endocarditis zijn de laatste jaren in toenemende mate beperkt om onnodige toediening van antibiotica te vermijden en daarmee de toenemende resistentie van de bacteriënProfylaxe van endocarditis wordt tegenwoordig aanbevolen voor patiënten met hart- klepvervanging, patiënten met overleefde endocarditis, patiënten met bepaalde aangeboren hartafwijkingen of geopereerde hartafwijkingen met gebruik van prothetisch materiaal. Aangezien er geen algemene overeenstemming bestaat over de mate waarin endocarditisprofylaxe verder moet worden genomen, is het uiteindelijk een kwestie van een individuele beslissing. Profylaxe omvat de toediening van antibiotica en moet in het bijzonder worden uitgevoerd na ingrepen in de mond en keelgebied, bijvoorbeeld tijdens tandheelkundige behandelingen zoals het verwijderen van schaal en wortelkanaalbehandelingen, het verwijderen van de amandelen (tonsilectomie) en andere interventies op dit gebied.
Voor hoogrisicogroepen wordt profylaxe van endocarditis ook aanbevolen voor veel andere chirurgische ingrepen, bijvoorbeeld voor interventies in het maagdarmkanaal of luchtwegen en in het urogenitale kanaal. Het antibioticum wordt ongeveer 30-60 minuten voor de ingreep toegediend. Amoxicilline or ampicilline hebben de voorkeur voor tandheelkundige ingrepen, ampicilline of piperacilline voor urogenitale of gastro-intestinale procedures. De antibiotica geselecteerd afhankelijk van de verwachte kiemflora van het geopereerde gebied. In het geval van speciaal kiemenmoet de antibioticaprofylaxe dienovereenkomstig worden aangepast.
