Therapie van diabetische coma
De diabetische coma is een ernstig noodgeval. Getroffen patiënten moeten zo snel mogelijk worden behandeld, aangezien de duur van de behandeling diabetische coma heeft een significante invloed op de prognose en overlevingskans. De behandeling van diabetische coma heeft vier hoofddoelen: Deze therapeutische doelen worden bereikt door de toediening van intraveneuze elektrolytoplossingen (aanvankelijk ongeveer 1 liter per uur) en normale insuline.
De bloed het suikerniveau mag niet te snel worden verlaagd: een halvering van de suiker in vier tot acht uur wordt als optimaal beschouwd. Tijdens infusietherapie en de toediening van insuline kalium niveau in de bloed moet worden gecontroleerd en, indien nodig, gecorrigeerd door de toediening van kalium Patiënten met diabetes coma vereisen dichtbij Grensverkeer en moet worden behandeld op de intensive care.
- 1. compenseren voor het gebrek aan vloeistof,
- 2. compensatie van elektrolytverliezen (elektrolyten zijn mineralen die zijn opgelost in het bloed),
- 3. toediening van insuline om de bloedsuikerspiegel te verlagen
- 4. behandeling van acidose in het geval van ketoacidoticum coma.
Duur van diabetische coma
Diabetes coma ontwikkelt zich langzaam over een aantal dagen totdat alle symptomen volledig zijn ontwikkeld. Beide subtypen beginnen met een zogenaamde prodromale fase, waarin de eerste symptomen optreden: Verlies van eetlust, toenemende hoeveelheden drinken en urine, en uitdroging van het lichaam als gevolg van het verlies van vocht. De tijdsduur tot het daadwerkelijk optreden van een diabetisch coma varieert en varieert van patiënt tot patiënt. De therapie van bloed suikerontsporing en vochttekort moeten traag zijn bij beide subtypen van diabetische coma, het vochtverlies moet bijvoorbeeld worden gecompenseerd over een periode van maximaal 48 uur. Het is niet mogelijk om een algemeen geldige uitspraak te doen over de tijdsduur dat een patiënt in een diabetisch coma zal zijn in een diabetisch coma en hoe lang de therapie zal duren, maar dit moet in elk individueel geval met de behandelende artsen worden besproken.
Alle artikelen in deze serie:
