Test voor het detecteren van een tekort aan aminozuren | Wat zijn aminozuren?

Test voor het detecteren van een tekort aan aminozuren

Aminozuren zijn onmisbaar voor verschillende metabole routes, het hormoon evenwicht en andere belangrijke processen binnen het organisme. Om deze reden is een voldoende aanvoer van essentiële aminozuren, of de componenten van synthetiseerbare aminozuren, van enorm belang. De gevolgen van een tekort aan deze stoffen worden duidelijk wanneer men bedenkt dat het lichaam voornamelijk uit aminozuren (of eiwitten) naast het hoge aandeel water.

Tegenwoordig is er qua voeding een overschot aan koolhydraatrijke voeding. Veel mensen leven vrijwel uitsluitend van koolhydraatrijk voedsel. De aanvoer van aminozuren wordt in veel gevallen verwaarloosd.

Als er gedurende langere tijd te weinig aminozuren worden geconsumeerd, ontstaat er een voedseltekort. Als gevolg hiervan schakelt het organisme vroeg of laat over naar de noodmodus en bespaart het waar mogelijk energie. Veel mensen die bewust bepaalde voedingsmiddelen vermijden (bijvoorbeeld vegetariërs of veganisten), vragen zich af of er tests zijn die een mogelijk aminozuurdeficiëntie in een vroeg stadium kunnen detecteren en bewijzen.

Het doel van dergelijke tests is om de bijwerkingen op de lange termijn van een tekort aan aminozuren te voorkomen. Een van de meest voorkomende en gemakkelijkste tests om een ​​tekort aan aminozuren op te sporen, is gebaseerd op een eenvoudig principe. Wanneer het organisme door een tekort aan aminozuren naar de noodmodus overschakelt, reageert het onder meer door de wateruitscheiding te verminderen.

Het houdt daardoor grote hoeveelheden water vast. Daardoor kunnen getroffenen bij wijze van test eerst nagaan of er normaal geplast wordt of dat er opvallend minder urine wordt geloosd. Bovendien wordt de afnemende wateruitscheiding aangetoond door waterretentie (oedeem) in het weefsel.

Het ontstaan ​​van oedeem kan daarom direct verband houden met een tekort aan aminozuren. De omvang van het aminozuurdeficiëntie houdt rechtstreeks verband met de hoeveelheid opgeslagen water. Een eenvoudige test kan patiënten die vrezen dat ze last hebben van vochtretentie door een tekort aan aminozuren, helpen beoordelen of oedeem aanwezig is.

De test moet als volgt worden uitgevoerd: De aangedane patiënt moet de arm ontspannen op het lichaam laten hangen. Ondertussen moet de andere hand op de achterkant van de bovenarm​ De vingertoppen moeten het bovenlichaam bijna raken.

De patiënt moet de hele hand zo plat mogelijk op de arm leggen en lichte druk uitoefenen op het weefsel van de hangende arm. De evaluatie van deze test is vrij eenvoudig, evenals de uitvoering ervan. Hoe steviger het weefsel is, des te minder water werd vastgehouden.

Met betrekking tot het aminozuur evenwicht, dit betekent opnieuw: hoe steviger het weefsel is, hoe minder uitgesproken (of zelfs niet-bestaand) het aminozuurdeficiëntie is. Bovendien kan een dergelijke waterretentie goed op de enkels worden getest. Na het uitoefenen van lichte druk op de enkel regio, de aanwezigheid van oedeem duidt op een terugtrekking die pas na langere tijd verdwijnt.

Bij het uitvoeren van een aminozuurdeficiëntietest moeten patiënten zich er echter van bewust zijn dat zwelling van weefsel veroorzaakt door waterretentie ook andere oorzaken kan hebben. Om deze reden mag een positief testresultaat alleen in verband worden gebracht met een tekort aan aminozuren als er geen andere onderliggende ziekten zijn. Als een dergelijke waterretentie aanwezig is, moet bovendien altijd een arts worden geraadpleegd en moet de oorzaak worden opgehelderd. Als er daadwerkelijk sprake is van een uitgesproken tekort aan aminozuren, kan de behandelende arts helpen om het aminozuur aan te brengen evenwicht weer in balans door de dieet of het nemen van een dieet supplementen.