Langzaam dyskinesie is dystonie die kan optreden als gevolg van jaren of decennia van neuroleptica administratie en neemt de vorm aan van een bewegingsstoornis. Patiënten grijnzen vaak of lijden aan een handicap ademhaling or stoelgang Na de manifestatie van tardive dyskinesie voorwaarde is moeilijk te behandelen.
Wat is tardieve dyskinesie?
Dystonie is een neurogene bewegingsstoornis die ontstaat in de motoriek hersenen centra en wordt geclassificeerd als extrapiramidale hyperkinesie. Meestal manifesteert dystonie zich in spasmen of abnormale houdingen. In de geneeskunde worden verschillende vormen van dystonie onderscheiden. Een van hen is traag dyskinesie, dat wil zeggen vertraagde motorische disfunctie, ook bekend als tardieve dyskinesie of dyskinesia tarda. Dergelijke bewegingsstoornissen hebben vaak invloed op het gezichtsgebied, in welk geval ze zich manifesteren als spiertrekkingen, smakkende of kauwbewegingen, grimassen of andere onvrijwillige combinaties van bewegingen. Behalve het gezicht kunnen ook de ledematen worden aangetast, in welk geval de voorwaarde wordt hyperkinese genoemd. De geneeskunde kent twee verschillende soorten tardieve dyskinesie. Deze vorm kan gepaard gaan met ernstige verlamming en treft vooral jongeren. Het klinische beeld wordt ook wel door geneesmiddelen veroorzaakte dystonie genoemd, omdat het vaak wordt geassocieerd met neuroleptica.
Oorzaken
Tardieve dyskinesie komt voornamelijk voor bij het gebruik van ouderen neuroleptica van het type butyrofenon of fenothiazine. Enkel en alleen clozapine lijkt niet geassocieerd te zijn met tardieve dyskinesie. Olanzapinekan echter bij enkele patiënten extrapiramidale bewegingsstoornissen veroorzaken. Een frequentie van 15 procent is van toepassing op conventioneel zeer krachtig neuroleptica. Extra risicofactoren voor bewegingsstoornis omvatten roken, hersenen letsel en oudere leeftijd. De bijwerkingen van neuoleptica kunnen optreden omdat de neuroleptische boodschappers ook in andere worden aangetroffen zenuwstelsel gebieden. Dopaminerge prikkelende transmissie wordt verstoord door neuroleptisch geïnduceerde receptorblokkade in de basale ganglia. Deze werkingsmechanisme wordt verondersteld de oorzaak te zijn van tardieve dyskinesie. Tardieve dyskinesieën zijn extrapiramidale hyperkinesieën en treden over het algemeen pas op na langdurige behandeling therapie met het bovengenoemde psychotrope geneesmiddelen Precies wanneer des manifest wordt, verschilt van geval tot geval.
Symptomen, klachten en tekenen
Tardieve orobuccolinguale dyskinesie wordt geassocieerd met tics Patiënten met dit type tardieve dyskinesie grimassen ritmisch in het gezicht, zoals met het hele gezicht, tongof mond Stoornissen van de ademhaling en stoelgang zijn in zeer weinig geïsoleerde gevallen voorgekomen. Hetzelfde geldt voor ritmische bewegingen zoals bekkendyskinesie en continue bewegingen van de handen. Overwegend jongere mensen lijden vaak aan tardieve dyskinesie met aanzienlijke beperkingen of volledig verlies van lichaamsfuncties. In dit verband zijn ook verlammingsverschijnselen denkbaar. Bijzonder kenmerkend voor tardieve dyskinesie zijn herhaalde onvrijwillige of doelloze bewegingen zoals krullen of tuiten van de lippen of opvallend snelle knipperende bewegingen. Minder vaak worden onvrijwillige bewegingen in de ledematen gezien. Blefarospasme is ook een vrij zeldzaam symptoom.
Diagnose en verloop van de ziekte
De diagnose tardieve dyskinesie wordt gesteld door de neuroloog. Naast visuele diagnose en geschiedenis, beeldvorming van de schedel speelt een rol in het diagnostische proces. De prognose van patiënten is relatief ongunstig. De meeste tardieve kinesia's zijn onomkeerbaar en reageren nauwelijks op medicatie.
Complicaties
In de setting van tardieve dyskinesie lijden getroffen personen aan verschillende complicaties. Typisch zijn tics, die de vorm aannemen van een gezichtsbehandeling spiertrekkingen, snel knipperen, ademhalingsstoornissen en ongebruikelijke stoelgang. Dwangmatige bewegingen kunnen ook voorkomen in de rug en handen, wat uiteindelijk kan leiden tot een volledig verlies van lichaamsfuncties. Zelden, ooglid spasmen komen voor, vergezeld van spieren pijn, hoofdpijn en spanning. Lijders lijden fysiek aan deze obsessief-compulsieve stoornissen, zoals regelmatig tics gaan gepaard met een reeks symptomen. De grootste complicaties zijn echter psychologisch. Het karakteristieke uiterlijk van tardieve dyskinesie resulteert dus bijna altijd in minderwaardigheidscomplexen of DepressieDe getroffenen trekken zich vaak terug uit het sociale leven of worden buitengesloten. Dit verhoogt bovendien de lijdensdruk en beperkt de kwaliteit van leven aanzienlijk. Hoewel behandeling mogelijk is, brengt het ook risico's met zich mee. Bijvoorbeeld het medicijn botulinumtoxine, die meestal wordt voorgeschreven, wordt door de arts geïnjecteerd in de spier die is aangetast door dyskinesie om te bereiken ontspanning Bijvoorbeeld voor aandoeningen van het oog, beperkingen van gezichtsuitdrukkingen, droog mond en ooglid spasmen. Andere geneesmiddelen moeten daarom altijd onder toezicht van een arts worden ingenomen.
Wanneer moet je naar een dokter?
De persoon met tardieve dyskinesie is in ieder geval afhankelijk van behandeling en onderzoek door een arts. In de regel is dit de enige manier om een volledige genezing te bereiken, aangezien de voorwaarde kan gewoonlijk niet worden behandeld door zelfhulp maatregelen, noch kan zelfgenezing plaatsvinden. Een arts moet altijd worden geraadpleegd voor tardieve dyskinesie als de getroffen persoon lijdt aan ernstige symptomen. In de meeste gevallen voelen patiënten zich permanent moe en vermoeid en kunnen ze niet langer actief deelnemen aan hun dagelijks leven. Zelfs moeilijke en inspannende activiteiten kunnen niet meer zonder problemen worden uitgevoerd, zodat het dagelijkse leven van de getroffen persoon ook ernstig wordt beperkt door tardieve dyskinesie. Als deze symptomen optreden en niet vanzelf verdwijnen, moet in ieder geval een arts worden geraadpleegd. Onvrijwillige bewegingen of verlamming in verschillende delen van het lichaam kunnen ook wijzen op tardieve dyskinesie. Tardieve dyskinesie kan worden vastgesteld en behandeld door een huisarts of door een neuroloog. Of dit tot genezing zal leiden, is niet universeel te voorspellen.
Behandeling en therapie
De enige oorzaak therapie voor patiënten met tardieve dyskinesie is tijdige stopzetting van medicatie. In veel gevallen is deze aanpak echter onpraktisch omdat de problemen te laat worden onderkend. Zodra tardieve dyskinesie manifest wordt, reageren patiënten gewoonlijk slecht op behandelingspogingen, aangezien de invloed al onomkeerbaar is, zelfs bij het begin van de symptomen. Medicinaal conservatief therapie opties bestaan bijvoorbeeld met dopamine agonistische middelen zoals gebruikt in Parkinson Naast lisuride en pergolide, beweging normaliserende stoffen zoals Tiapride of tizanidine worden gebruikt. Fysiotherapie kan een rol spelen bij het verlichten van de subjectief verontrustende symptomen. Onwillekeurige bewegingen gaan echter meestal uit van de vrijwillige controle, waardoor fysiotherapie buitengewoon moeilijk en langdurig. Omdat tardieve dyskinesie het sociale leven in meer of mindere mate beïnvloedt, kunnen psychische klachten optreden. Psychotherapie is aangewezen bij reeds manifeste klachten van de psyche. Daarin leert de patiënt beter omgaan met de reacties op zijn bewegingsstoornis. In het recente verleden is soms medicamenteuze therapie gebruikt botulinumtoxine, wat in sommige gevallen in ieder geval een tijdelijke verbetering van de symptomen heeft kunnen bewerkstelligen. Alle medicamenteuze behandelingsstappen moeten echter worden opgevat als puur symptomatische therapie. Bovendien gaan de extra toedieningen van medicijnen gepaard met weer andere bijwerkingen, zodat er een vicieuze cirkel ontstaat. Omdat tardieve dyskinesie moeilijk te behandelen is na manifestatie, is profylaxe en risicominimalisatie een van de belangrijkste stappen.
het voorkomen
Farmacologisch gezien hebben de nieuwere atypische neuroleptica duidelijke verschillen met oudere preparaten. Tardieve dyskinesie lijkt minder vaak voor te komen bij de nieuwere varianten. Aan de andere kant zijn er beduidend minder langlopende onderzoeken naar de nieuwere stoffen, waardoor het risico op dyskinesie uiteindelijk bij veel van de nieuwe ontwikkelingen niet goed kan worden ingeschat. Elk administratie van een zeer krachtig typisch neurolepticum verhoogt het individuele risico op tardieve dyskinesie. In deze context lijkt er in ieder geval weinig te verliezen door het alternatieve gebruik van nieuwere en atypische middelen. Omdat nicotine gebruik lijkt ook het risico te verhogen; het onthouden van nicotinegebruik kan als een andere preventieve maatregel worden beschouwd.
Follow-up
In de meeste gevallen zijn er zeer weinig opties voor directe follow-up beschikbaar voor de getroffen persoon met tardieve dyskinesie. Om deze reden moet de getroffen persoon in het geval van deze ziekte zo vroeg mogelijk een arts raadplegen en ook de behandeling starten, zodat complicaties of andere klachten komen niet voor in het verdere verloop. Zelfherstel kan in de regel niet plaatsvinden, zodat de getroffen persoon eerst een arts moet raadplegen. In sommige gevallen kunnen de symptomen zelf goed worden verlicht met behulp van verschillende medicijnen. De getroffen persoon moet er altijd voor zorgen dat de medicatie regelmatig en in de juiste dosering wordt ingenomen, zodat de symptomen goed en vooral permanent kunnen worden verlicht. Als er iets onduidelijk is, moet er contact worden opgenomen met een arts, zodat er tijdens de verdere kuur geen complicaties optreden. Hulp en ondersteuning vanuit de eigen familie heeft ook een zeer positief effect op het verdere verloop van deze ziekte, die ook kan voorkomen Depressie en andere psychologische stoornissen. In sommige gevallen vermindert tardieve dyskinesie ook de levensverwachting van de getroffen persoon.
Hier is wat u zelf kunt doen
Zelfhulp maatregelen kan meestal niet een bezoek aan de dokter overbodig maken, omdat voor bepaalde aandoeningen zelfbehandeling een onberekenbaar risico met zich meebrengt. Tardieve dyskinesie is anders: het tart elke vorm van behandeling. Patiënten hebben te maken met de spiertrekkingen en onvrijwillige bewegingen in het dagelijks leven. Zelfs fysiotherapie kan ze niet stoppen. Tardieve dyskinesie is een psychologische last voor de getroffenen. Een ongestoorde communicatie is nauwelijks mogelijk door de niet-beïnvloedbare gezichtsbewegingen. Andere mensen nemen de lichaamssignalen waar die verkeerd worden verzonden. Het is niet ongebruikelijk dat de ziekte leiden tot sociaal isolement. Hier is geen effectieve remedie voor. Zelfs getrainde therapeuten zijn meestal niet in staat dergelijke klachten met succes te behandelen. Alleen uitleg aan de gesprekspartner schept duidelijkheid en laat een minder lastige communicatie toe. De onmogelijkheid van zelfbehandeling bij tardieve dyskinesie strekt zich niet alleen uit tot gezichtsuitdrukkingen. Trillen van de armen en benen is net zo goed mogelijk. Ze komen oncontroleerbaar voor, zijn niet controleerbaar en zijn dus niet vatbaar voor zelfbehandeling. Sommige wetenschappers bevelen de stopzetting van nicotine consumptie. De mate waarin dit leidt tot een vermindering van de onwerkelijke bewegingen is echter niet definitief opgehelderd.
