Chirurgie voor acromioclaviculaire gewrichtsartrose
Bij ernstige beperkingen en therapieresistent pijnkan een operatie de voorkeursbehandeling zijn voor een acromioclaviculair gewricht artrose Er zijn verschillende chirurgische opties. In de meeste gevallen wordt arthroscopische chirurgie uitgevoerd, dwz er wordt een endoscoop gebruikt zonder het gewricht wijd te openen.
Tijdens de operatie worden ook benige bijlagen verwijderd uit de subacromiale ruimte en het gewricht. Verder is een deel van de sleutelbeen wordt verwijderd om pijnlijk wrijven van de botgewrichtsoppervlakken te voorkomen. Als de ligamenten van het acromioclaviculaire gewricht nog intact zijn, is dit de meest gebruikte chirurgische techniek.
Een door de chirurg goedgekeurde vroege mobilisatie in alle bewegingsrichtingen en een fysiotherapeutische vervolgbehandeling. In het geval van eerdere ligamentbreuken (tossy-blessure, acromioclaviculaire gewrichtsbreuk) kan chirurgische bevestiging en stabilisatie nodig zijn na vergroting van de gewrichtsruimte.Dit wordt vaak gedaan door een peesplastic uit een dij pees. Ook hier is vroege mobilisatie mogelijk. In het artikel “Fysiotherapie voor een Sleutelbeen Breuk”Misschien bent u geïnteresseerd in het gedeelte over chirurgie.
Pijn met acromioclaviculaire gewrichtsartrose
Sinds artrose leidt tot slijtage van het gewricht kraakbeen, tot volledige slijtage (kraakbeenkaalheid), bewegingen in het aangetaste gewricht zijn meestal erg pijnlijk en beperkt. Het omringende spierstelsel is gespannen, er treden verlichtende houdingen op. Na langdurige immobilisatie, belasting of beweging, ernstig pijn kan gebeuren.
De drukgevoeligheid van de schouder is bijzonder beperkend en storend. Patiënten worden wakker vanwege de pijn 's nachts liggend op de aangedane zijde, of helemaal niet in slaap kunnen vallen. Pijn in het acromioclaviculaire gewricht artrose kan worden verlicht door warmte of kou.
Soms kunnen zachte mobiliserende bewegingen ook helpen. Een geschikte pijnstiller moet met de arts worden besproken. In sommige gevallen kunnen orthesen of tapes ook de schouder stabiliseren en zo pijn verlichten. Als de pijn resistent is tegen langdurige therapie, wordt meestal een operatie uitgevoerd om de beperkende symptomen te elimineren.
