Zonnedauw is een van de minder bekende geneeskrachtige planten. Het kan onder andere worden gebruikt om krampen te verlichten hoesten.
Voorkomen en teelt van zonnedauw
Kenmerkend voor de plant zijn de heldere druppels die erop schijnen. Achter deze druppels zit echter een plakkerige vloeistof. Rondbladig zonnedauw (drosera rotundifolia) is een vleesetende plant. Het behoort tot de zonnedauw familie (Droseraceae) en heeft klieren op de bladeren. Kenmerkend voor de plant zijn de heldere druppels die erop schijnen. Achter deze druppels zit echter een plakkerige vloeistof. Het wordt door insecten aangezien voor nectar, dus landen ze op de zonnedauw. Als een insect daar blijft plakken, wordt het een prooi voor de vleesetende plant en wordt het erdoor verteerd. De groeihoogte van de rondbladige zonnedauw is maximaal 30 centimeter. De ronde bladeren schikken zich in een basale rozet. Een trosachtige bloeiwijze wordt gevormd door de witte bloemen. De bloeiperiode van de medicinale plant duurt van juni tot augustus. De rondbladige zonnedauw komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, Oost-Azië en Europa. Het wordt ook gevonden in Duitsland. Omdat de soort als bedreigd wordt beschouwd, wordt hij in dit land beschermd. Om deze reden mag de plant niet zelf in de natuur worden verzameld.
Effect en toepassing
Sinds de 12e eeuw wordt rondbladige zonnedauw door mensen gebruikt als medicinale plant. Hiervoor worden alle delen van de plant behalve de wortel gebruikt. In het zonnedauwkruid zitten stoffen zoals plumbagin. Deze zijn afgeleid van 1,4-naftochinon. De naftochinonen zouden bijdragen aan de genezende werking van de plant. Naftochinon heeft dus een hoesten-verlichtend en krampstillend effect. Andere ingrediënten zijn flavonoïden, tannines, slijm, bittere substanties, appelzuur, mierenzuur, citroenzuur, anthocyanine en etherische oliën. Er zijn verschillende manieren om zonnedauw te gebruiken. De plant kan worden gebruikt in de vorm van kant-en-klare bereidingen, als thee of als tinctuur. Tegenwoordig worden vooral kant-en-klare producten gebruikt. De traditionele manier van aanbrengen is het drinken van zonnedauwthee. Hiervoor wordt een kop heet gekookt water wordt over een theelepel zonnedauwkruid gegoten. De volgende infusietijd is 10 minuten. Na het persen kan de thee in kleine slokjes worden ingenomen. De gemeenschappelijke dosis is één tot twee kopjes per dag. Vanwege het sterke effect van zonnedauw raden experts niet meer dan twee kopjes thee per dag aan. Bij overdosering bestaat het risico op kortademigheid en hoestbuien. Bovendien moet na een toepassingsperiode van zes weken een pauze worden genomen om negatieve langetermijneffecten te voorkomen. Bovendien wordt op deze manier de effectiviteit van de medicinale plant gehandhaafd, aangezien er geen gewenning optreedt. Aan het einde van de pauze mag de zonnedauwthee weer zes weken worden gebruikt. Een andere behandelingsoptie is de tinctuur. Dit kan ook door de patiënt worden voorbereid. Voor dit doel wordt gedroogde of verse zonnedauw in een pot met schroefdeksel gegoten. De inhoud van de pot wordt vervolgens overgoten met ethyl alcohol of dubbele korrel schnaps. Het mengsel moet twee tot zes weken intrekken om zijn genezende eigenschappen te ontwikkelen. Na het persen vult de gebruiker de inhoud van het glas in een donkere fles. Een tot drie keer per dag kunnen 10 tot 20 druppels van de tinctuur worden ingenomen. Het kan ook gemakkelijk worden verdund met water Kant-en-klare bereidingen van zonnedauw zoals druppels, siroop of pastilles zijn ook verkrijgbaar in de apotheek. Dus er zijn tincturen evenals homeopathisch extracten zoals bolletjes of druppels. Homeopathie combineert vaak zonnedauw met andere remedies, wat een complexe remedie wordt genoemd.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Als medicinale plant wordt al sinds de late middeleeuwen rondbladige zonnedauw gebruikt. Zelfs in die tijd werd het gebruikt om te behandelen hoesten klachten. Aan het begin van de 14e eeuw onderzocht de arts Arnoldus de Villanova de medicinale werking van de plant en gebruikte hij deze om zijn bekende 'gouden water, ”Die hij prees als een wondermiddel. De onderzoeksresultaten van de arts werden echter het slachtoffer van de inquisitie. Later vond de zonnedauw zijn nut tegen tuberculose, epilepsie, wratten, onvruchtbaarheid en psychoseIn moderne tijden wordt de medicinale plant voornamelijk gebruikt voor de behandeling van luchtwegaandoeningen zoals hoest, krampachtige hoest, kinkhoest, bronchitis en COPD (chronische obstructieve longziekte Voor intern gebruik, kant-en-klare voorbereidingen, theesoorten or tincturen worden gebruikt om hoestsymptomen te bestrijden. Zonnedauw heeft bijvoorbeeld een slijmoplossend en krampstillend effect. Op deze manier kan de patiënt het hoestslijm gemakkelijk en ontspannen ophoesten. Bovendien heeft zonnedauw een ontstekingsremmend effect. Dit gaat ontstekingsprocessen binnen de luchtwegen Sundew heeft ook een antibioticum effect. Het vecht dus bacteriën verantwoordelijk voor ziekten zoals bronchitis, kinkhoest, tuberculose or longontsteking Zonnedauw mag echter alleen worden gebruikt ter ondersteuning van een therapie met antibiotica Minder bekend is de effectiviteit van zonnedauw voor problemen met de spijsvertering Het kan ook worden gebruikt tegen hoge bloeddruk Bij inwendig gebruik van zonnedauw krijgt de urine een groenbruine kleur. Dit komt door een verhoogde eiwitafbraak in het organisme. Zonnedauw kan ook uitwendig worden gebruikt in de vorm van een zalf of tinctuur. In het geval van huid ziekten, baden worden genomen, kompressen worden aangebracht of de aangetaste gebieden worden ingewreven. Als homeopathisch middel wordt zonnedauw onder de naam gebruikt drosera Bij lage of gemiddelde potenties wordt de remedie gebruikt om hoest en andere aandoeningen van de luchtwegen te behandelen.