Kort overzicht
- Aangetaste gewrichten: Over het algemeen mogelijk in elk gewricht, maar vooral in gewrichten die bijzonder gevoelig zijn voor blessures, zoals de schouder, elleboog, heup, knie
- Chassaignac-verlamming: speciaal geval aan de elleboog, alleen bij kinderen, vaak veroorzaakt door een sterke schokkende beweging van de arm; Dit wordt verlamming genoemd, omdat de onderarm onbeweeglijk wordt; de arts herstelt de radiuskop
- Speciaal geval van halswervels: verschuiven van de eerste halswervel ten opzichte van de tweede, veroorzaakt door ongelukken, misvormingen of zwakte van het bindweefsel, pijn in het nekgebied, motorische of sensorische stoornissen en zelfs verlamming
- Chiropractische behandeling: methode waarbij de therapeut de geblokkeerde wervel- en ledematengewrichten handmatig losmaakt
Wat is een subluxatie?
In een gewricht zijn de botten min of meer flexibel met elkaar verbonden. De delen van de botten die tegen elkaar aan liggen worden gewrichtsvlakken genoemd. Ze hebben een gladde kraakbeenlaag. Ligamenten, een gewrichtskapsel en spieren houden de botten van het gewricht vrijwel altijd op hun plaats.
Externe krachten kunnen ervoor zorgen dat hun stabiliserende functie onvoldoende is en dat de gewrichtsoppervlakken ten opzichte van elkaar verschuiven. Als dit niet helemaal gebeurt, maar ze toch gedeeltelijk contact met elkaar hebben, spreekt men van een subluxatie.
Lees hierover meer in het artikel Dislocatie.
Welke delen van het lichaam zijn aangetast?
In principe is een subluxatie in elk gewricht mogelijk. Maar net als bij een dislocatie treft het vooral gewrichten die vanwege hun anatomie of positie op het lichaam bijzonder gevoelig zijn voor blessures, zoals de schouder, elleboog, heup en knieschijf (patella). Beide gevallen van volledige of onvolledige verplaatsing komen ook voor bij tanden als gevolg van externe krachten. Als de tand nog steeds in contact is met de kaakbotuitsparing, is er sprake van een subluxatie.
Bij bepaalde gewrichten verschuiven de botdelen bijna nooit volledig, dus subluxatie komt hier veel vaker voor. Een voorbeeld is de dislocatie van wervellichamen.
Chassaignac-verlamming (pronatio dolorosa)
Een bijzondere vorm van subluxatie die alleen bij kinderen voorkomt is de verlamming van Chassaignac. Bij subluxaties is het een speciaal geval, omdat het alleen voorkomt bij kinderen tot zes jaar. De verlamming van Chassaignac is vernoemd naar de Franse chirurg Charles Chassaignac en is een van de meest voorkomende verwondingen op deze leeftijd. Omdat de getroffen kinderen hun onderarm nauwelijks kunnen bewegen, spreekt men van verlamming – wat medisch gezien niet helemaal accuraat is.
Wat veroorzaakt de verlamming van Chassaignac?
Een typisch geval van hoe de verlamming van Chassaignac zich ontwikkelt is als volgt: het kind staat op straat met een volwassene bij de hand en begint plotseling te rennen, de volwassene trekt het kind aan de hand terug omdat er een auto aankomt.
De resulterende krachten kunnen leiden tot dislocatie van de radiale kop, ook wel de radiale kop genoemd. Dit komt omdat het ligamenteuze apparaat dat de radiuskop in zijn twee gewrichten vasthoudt, nog niet erg stabiel is bij kleinere kinderen. Als gevolg hiervan glijdt de radiuskop soms uit het kogelgewricht met het opperarmbeen. Ook bij het populaire spel “engelen vliegen” wordt een ongunstige kracht op het ellebooggewricht uitgeoefend.
De kinderen houden dan hun arm licht gebogen en naar binnen gedraaid. In deze beschermende houding ervaren ze nauwelijks pijn.
Behandeling van de verlamming van Chassaignac
Dit type subluxatie is gemakkelijk te behandelen. In het ideale geval veert de radiuskop met een gerichte beweging van de arts terug in het ringvormige bevestigingsband en worden de pijn en bewegingsbeperking net zo snel opgelost als ze zijn opgetreden. De arm hoeft doorgaans geen speciale rust te krijgen nadat de dislocatie is hersteld.
Complicaties van de verlamming van Chassaignac
Zoals bij elke subluxatie en dislocatie bestaat er na een dergelijk letsel een verhoogd risico op een nieuwe dislocatie. Als de radiuskop kort na de repositie weer uit het ringvormige ligament glijdt, kan een bovenarmgips helpen. Deze wordt gedurende ongeveer twee weken toegepast en houdt de arm in een naar buiten gedraaide positie. Op deze manier wordt een nieuwe subluxatie voorkomen.
Subluxatie van de wervellichamen
Als de eerste (bovenste) halswervel wordt verplaatst ten opzichte van de tweede halswervel, spreekt men van een atlantoaxiale subluxatie. Neurologische symptomen en zelfs dwarslaesie zijn mogelijke gevolgen.
Hoe ontstaat een atlantoaxiale subluxatie?
De eerste halswervel heeft de structuur van een ring waarop het hoofd rust. Een benig uitsteeksel (dens-as) groeit vanaf de tweede halswervel door deze ring van onderaf. Op deze manier vormen de eerste en tweede halswervels het atlantoaxiale gewricht, waardoor het hoofd zijwaarts kan draaien.
Symptomen en behandeling van atlantoaxiale subluxatie
Het grootste gevaar bij een atlantoaxiale subluxatie is dat het ruggenmerg, dat ook door de halswervelring loopt, beschadigd raakt. Naast pijn in het nekgebied, vooral bij het buigen van de nek, zijn motorische of sensorische stoornissen van de ledematen mogelijk. In ernstige gevallen zijn alle ledematen verlamd (“hoge dwarslaesie”, tetraplegie).
Bij een subluxatie veroorzaakt door misvormingen verschijnen de symptomen gewoonlijk geleidelijk in de eerste levensmaanden, terwijl ze bij een acute subluxatie zeer plotseling optreden. Een atlantoaxiale subluxatie moet worden bevestigd door een beeldvormingsprocedure. Als het ruggenmerg beschadigd is, is een operatie meestal onvermijdelijk.
Subluxatie in chiropractie
Subluxatie speelt een relatief grote rol bij chiropractische behandeling. Deze behandelmethode omvat het handmatig loslaten van subluxaties van wervel- en extremiteitsgewrichten. Het is belangrijk dat de behandeling correct wordt uitgevoerd om geen zenuwen, spieren, botten of ligamenten te beschadigen.
Het concept van chiropractie en de specifieke effectiviteit ervan zijn controversieel en niet duidelijk bewezen door studies.