De Chinese term Qi (gesproken tchi) is een filosofie en ook een medicijn, dat staat voor de vitaliteit van de mens en zijn omgeving. Ademen, energie en vloeistof staan hierbij centraal. Mensen die in Qi geloven, hebben het idee dat het menselijk organisme circuleert volgens bepaalde patronen en de interne organen cirkel als meridianen.
De term Gong staat voor werk of bekwaamheid. Samengevat betekent Qigong het vermogen om iemands Qi te hanteren of te gebruiken. Oorspronkelijk komt Qigong uit het Chinees en is het een term voor het omgaan met de Qi (Chi).
In de Chinese krijgskunsten speelt Qigong een centrale rol in de ontwikkeling van interne en externe krachten. In Qigong wordt een onderscheid gemaakt tussen "Dong Gong" en "Jing Gong". De laatste stelt de stille chi-gong voor, de eerste de bewegende chi-gong.
De oorsprong van Qigong ligt in de Chinese geneeskunde en als Chinese zelfhelende methode. Qigong is meer dan alleen een oefening of programma van 60 minuten, het is een pad, of levensbegeleidend pad, dat in de westerse wereld vaak totaal verkeerd wordt begrepen. Begonnen als een algemene regulering van disharmonie, ontwikkelde Qigong zich tot een symptoomgerelateerde methode.
Qigong heeft tot doel de individuele momentele prestatie te vergroten en de stroom van Qi bewust waar te nemen. Afhankelijk van het doel worden verschillende oefeningen uit Qigong gekozen. (bijv. preventie, revalidatie).
Qigong wordt gebruikt in Chinese vechtsporten, meditatie en concentratie als een vorm van beweging om lichaam en geest te cultiveren. Dienovereenkomstig omvat de praktische implementatie niet alleen ademhalingsoefeningen maar ook concentratieoefeningen, lichaamsbewegingen en meditatie opdrachten. In de kern gaat het om de mobilisatie van Qi.
Op het gebied van volksgezondheid, Qigong dient om de energie te stabiliseren evenwicht en dus om ziekten te bestrijden. Qigong bevordert het onderhoud en herstel van de mens volksgezondheid, ondersteunt het genezingsproces, versterkt de immuunsysteem en voorkomt tal van ziekten. De energiestroom in het lichaam verbetert de mobiliteit en versterkt zo het geheel zenuwstelsel, bloed systeem en lymfestelsel.
Bovendien verbetert het het concentratievermogen door mentale en emotionele kracht. Het heeft dus niet alleen fysiek maar ook psychologisch effect. Met name in de moderne samenleving krijgt de Qigong een speciaal effect met betrekking tot de bestaande ziekten van de beschaving zoals rug pijn, bloed hoge druk, reumatiek, hart- ziekten, hoofdpijn uva
De wetenschappelijke opvatting van medicijnen zoals die de westerse beschaving kent, kan gedeeltelijk worden teruggeleid naar de Chinese procedures, een beschrijving is niettemin alleen mogelijk met de Chinese taal. De historische oorsprong van Qigong ligt ver terug. Reeds in de Zhuangzi werden bepaalde vormen van beoefening overgedragen door zijden afbeeldingen.
In het taoïsme, het boeddhisme en het confucianisme werd Qigong gebruikt voor religieuze doeleinden. De taoïstische "Xu Xun" gebruikte de term Qigong voor het eerst om verschillende gevechtsoefeningen aan te duiden. In tegenstelling tot de westerse filosofie, waar voortdurend nieuwe methoden worden ontwikkeld waarop de hele training (zie krachttraining etc.).
gebaseerd is, gaat de traditie van het Verre Oosten terug op methoden die duizenden jaren oud zijn en van generatie op generatie worden doorgegeven. In de 50e jaren van de 20e eeuw werd Qigong gebruikt volksgezondheid oefeningen door de arts Liu Guizhen. In het oudste Chinese werk rond 200 voor Christus
"HUANG DI NEI JING SO WEN", oefeningen / lichaamsoefeningen werden voor de eerste keer genoemd om de gezondheid te stabiliseren en te behouden. Met ons westerse begrip van gezondheid en beweging, is het bijna beangstigend hoe lang het duurde om dit inzicht te krijgen. Voor het eerst werden records van ongeveer 2500 jaar geleden gevonden in het dorp Mawangdui, waar mensen herkenbaar waren in verschillende vormen van stretching en ademhalingsoefeningen.
De oefeningen werden toen al beschouwd als profylaxe tegen verschillende ziekten. De individuele technieken van de "Shaolin monniken" vonden slechts een zeer schaarse harmonie in de Qigong. De technieken bestaan voornamelijk uit methoden van spierspanning en ontspanning.
Ze proberen het bloed centraal en geef het aan speciale delen van het lichaam. De training kan tot 16 uur duren. Meer dan 1000 verschillende vormen van Qigong zijn al geregistreerd bij het Research Institute for Qigong in Beijing. Een Qigong-oefening wordt erkend wanneer ten minste twee van de vier oefeneenheden binnen een oefening worden samengevoegd.
Daarbij wordt getracht een overgang te creëren tussen hemel, aarde en mens. Het gaat om aandacht, loslaten en discipline. Deze bewuste aandachtsfocus zorgt voor een onbewuste ontwikkeling van innerlijke spanning. Vooral bij vechtsporten speelt de staande kolom een belangrijke rol.
- Ontspanning
- Rest
- Beweging
- Ademen
- Verbeelding
- Muziek
- Natuurlijkheid
