Pijn in de hiel | Pijn

Pijn in de hiel

Pijn in de hiel staat in medische terminologie bekend als tarsalgie. Het kan voorkomen in rust of alleen onder stress. Er zijn talloze mogelijke oorzaken voor hielpijn.

Voor sporters, vooral voor hardlopers, is de oorzaak vaak overbelasting. In dit geval helpt het om het een paar dagen rustig aan te doen. Zelfs "fout" lopend schoenen kunnen leiden tot: hielpijn.

Iedereen die regelmatig en lange afstanden rent, moet daarom investeren in goede schoenen. Echter, hielpijn kan ook worden veroorzaakt door een hielspoor. Dit is een doornachtige benige groei op de hielbeen.

Bursitis op het gebied van de achillespees kan ook de pijn. Dit geldt ook voor pathologische veranderingen in de achillespees zelf. Hier is de orthopeed de beste contactpersoon.

Niet in de laatste plaats is de hiel een benige structuur. EEN breuk van de hielbeen (calcaneale) breuk) veroorzaakt ook pijn. Dit hoeft niet altijd voorafgegaan te worden door een ongeval (trauma), er zijn ook zogenaamde vermoeidheidsfracturen. Deze komen ook bij voorkeur voor bij lopend atleten.

• Pijn in de achterkant van de hiel
• Pijn in het hielbeen
• Pijn boven de hiel
• Hiel pijn

Pijn in de lies

Liespijn komt veel voor. Deze pijn tussen de buik en dij kan tal van oorzaken hebben. Vaak denken de meeste mensen aan een liesbreuk (inguinale hernia). Dit is geen bot breuk, maar een zwakke plek in de buikwand waardoor delen van de darmen kunnen “doorbreken”.

Maar heup gewricht artrose kan ook pijn in de lies veroorzaken. Dit geldt ook voor gespannen spieren, geïrriteerde pezen en overbelasting (bijvoorbeeld door sport). Urinestenen of ziekten van de testikels gaan vaak gepaard met pijn die uitstraalt naar de liesstreek.

In zeldzame gevallen kan een accumulatie van pus (abces) is ook verantwoordelijk. Een vasculair aneurysma van het bekken of been slagader veroorzaakt ook af en toe pijn in dit gebied. Daarom is het altijd raadzaam om een ​​arts te raadplegen in geval van: liespijn om mogelijk gevaarlijke oorzaken voor de pijn uit te sluiten. In de meeste gevallen is een fysiek onderzoek is hiervoor voldoende; een ultrageluid kan worden uitgevoerd als een aanvullende diagnostische test.