Fysiotherapie
Sinds heupbotsing is te wijten aan een verkeerde plaatsing of oneffenheid van de botten betrokken is, is causale behandeling in de fysiotherapie niet mogelijk. De doelen van fysiotherapie zijn enerzijds het verlichten pijn, de mobiliteit verbeteren en bepaalde spieren rond de heup versterken, en anderzijds een betere houding en een gunstiger looppatroon bereiken. Aan de andere kant, puur passieve mobilisatie van de heup gewricht kan in sommige gevallen zelfs de symptomen verergeren, daarom moet het behandelplan individueel worden aangepast.
Voor pijn reliëf, warmte therapie kan worden gebruikt, bijvoorbeeld met fango, en massages en elektrotherapie kan aanvullend worden aangebracht. Het is belangrijk om de heup gewricht en, indien nodig, het beperken van sportactiviteiten. De therapie kan dan beginnen met het opbouwen van de bilspieren, terwijl de adductorgroep en de heupbuigers voorzichtig gestrekt kunnen worden. Gladde houdingen of mogelijke loopstoornissen kunnen onder begeleiding van de therapeut worden gecorrigeerd zodat de heup gewricht wordt niet eenzijdig belast.
Sport
Sporten die gepaard gaan met hoge krachten die op het gewricht inwerken, of waarbij beweging vaak wordt vertraagd, worden als risicofactoren beschouwd heupbotsing. Deze omvatten tennis, lopend, vechtsporten, ijshockey, voetbal en bijna elk type competitieve sport. Vooral competitieve sporten in jeugd wordt ervan verdacht de rijping van het acetabulum en het dijbeen te belemmeren hoofd Patiënten met acute klachten dienen de pijn-opwekkende bewegingen voor zover mogelijk.
In de meeste gevallen is het nodig om in eerste instantie af te zien van sporten totdat er verbetering optreedt. Oefeningen uit fysiotherapie of gewrichtssparende sporten zoals zwemmen (vooral rugslag) kan en moet worden voortgezet, zodat het spierstelsel grotendeels behouden blijft. Na een succesvolle therapie, wanneer het gewricht kraakbeen niet is beschadigd, is het vaak mogelijk om sportgewoonten weer op te pakken.
OP
Om de oorzaak van een heupbotsing, in de meeste gevallen is een operatie nodig om de symmetrie van het dijbeen te herstellen hoofd en heupkom en laat onbeperkte mobiliteit toe. Het doel is ook om vernietiging van de kraakbeen en dus vroeg maken artrose minder waarschijnlijk. Er zijn in wezen twee verschillende soorten heupbotsing: tangbotsing of bijtende tangbotsing, waarbij de heup te groot is en te veel van het dijbeen bedekt hoofd.
Aan de andere kant de Cam-Impingement, die gepaard gaat met een vervorming van de heupkop en de femorale nek In dit geval raken de ossificaties herhaaldelijk de rand van het acetabulum. In het geval van een tangbotsing, moet het acetabulum worden verkleind.
Voor dit doel het heupgewricht lip (het labrum) wordt losgemaakt, de rand van het acetabulum wordt iets verwijderd en vervolgens wordt het labrum er weer aan vastgemaakt. In het geval van nokbotsing, de vorm van de heupkop en nek wordt gecorrigeerd door het overtollige bot te verwijderen. Beide operaties kunnen worden uitgevoerd als open operatie aan het blootgestelde gewricht of, steeds vaker, minimaal invasief als artroscopie.
