Oorzaken van braken | Braken

Oorzaken van braken

De oorzaken van diarree en braken zijn, zoals hierboven beschreven, meestal te wijten aan een infectie van het maagdarmkanaal, bij pasgeborenen onder bepaalde omstandigheden ook aan een slechte positie van het maagdarmkanaal. Daarnaast factoren zoals bacteriële salmonella vergiftiging, de consumptie van giftige paddenstoelen of de inname van chemicaliën kunnen de oorzaak zijn misselijkheid en braken. Vooral in de zomermaanden is er een risico op zonnesteek en warmte beroerte, die diarree kunnen veroorzaken en braken weer.

In de meeste gevallen is er een direct verband tussen oorzaak en gevolg, waardoor de oorzaak van de klachten relatief eenvoudig te achterhalen is. Diarree na een zomers barbecuefeest kan daar conclusies over worden getrokken salmonella vergiftiging. Hoofdpijn en braken na een verblijf aan het meer kan zijn veroorzaakt door zonnesteek.

Meestal verdwijnen de symptomen na een paar uur of dagen weer. Als er echter geen oorzakelijk verband kan worden gelegd of de symptomen aanhouden, is het raadzaam om een ​​arts te raadplegen, aangezien het probleem van ernstiger aard kan zijn. Vele andere oorzaken van braken vindt u op onze meer uitgebreide pagina: Oorzaken van braken De belangrijkste focus ligt op de behandeling van de onderliggende ziekte.

Anti-emetica worden gebruikt om symptomatische behandeling te onderdrukken misselijkheid en braken. Deze medicijnen zijn antagonisten van boodschappersubstanties (transmitters) van de route naar het braakcentrum. Ze verhinderen de overdracht van een prikkel naar het braakcentrum.

Verschillende anti-emetica worden voorgeschreven afhankelijk van de oorzaak van het braken: (de werkzame stof wordt altijd eerst vermeld, gevolgd door de handelsnaam tussen haakjes). Indien nodig, a evenwicht van water en elektrolyten noodzakelijk.

• Voor kinetosen: scopalamine (bijv

  Scopodermin TTS), meclizine (bijv. Peremesin), dimenhydrinaat (bijv. Vomex A)

• Voor misselijkheid en braken: Metoclopramide (bijv

  Paspertine), domperidon (bijv. Motilium), fenothiazines (bijv. Atosil), droperidol (bijv.

  dehydrobenzperidol).

• Voor postoperatief braken: Dexamethason (bijv. Dexa)
• Bij misselijkheid als gevolg van chemotherapie: Dolastron (bijv. Anemet), Granisetron (bijv

  Kevatril), Ondansetron (bijv. Zofran), Tropisetron (bijv. Navoban)

Na het braken, het fysieke voorwaarde is verbeterd door een mondwater of door koud water op het gezicht en de handen aan te brengen. Toevoer van frisse lucht is ook erg nuttig.

Bij de voedingsstructuur dient gelet te worden op een geleidelijke voedingsstructuur waarbij vooral het opnemen van vloeistof centraal staat. Omdat een licht verteerbaar voer kan worden gestart met geraspte appels, geplette banaan en beschuit, moet het voer in principe vetarm zijn om de dieet.

• Ondervoeding
• Verlies van spijsverteringssappen of water leidt tot een tekort aan water in het lichaam (uitdroging)
• Het gevolg van uitdroging is de uitdroging van het lichaam door het verminderen van lichaamsvocht (desiccose)
• Verlies van maagzuur, dwz verlies van H + -ionen (alkalose)
• Verlies van K + -ionen (hypokaliëmie)
• Longontsteking door inademing van chymus (aspiratiepneumonie)
• Lichamelijk letsel: Tranen in de maagwand (vooral bij alcoholisten (Mallory-Weiss-syndroom) en het slijmvlies van de slokdarm leiden tot bloed in het braaksel (hematemesis); ribfracturen; strottenhoofdpijn als gevolg van braken
• Verslechtering van de mentale en morele toestand (vooral moeilijk voor patiënten met chemotherapie)
• In boulimia: vernietiging van de glazuur en aanval op het slijmvlies van de slokdarm, aangezien de stimulus mechanisch en onvoorspelbaar is voor het lichaam.

  Het lichaam heeft dus geen tijd om zijn speekselvloed te vergroten en geen buffering ervan maagzuur kan plaatsvinden.

Braken en diarree treden op wanneer het lichaam de aangevoerde vloeistof en het voedsel niet op een zinvolle manier kan verwerken of niet kan blijven werken. Dit kan anatomische redenen hebben, zoals een verkeerde positie van de slokdarm of darm, maar ook tijdelijke veranderingen in de darmfunctie veroorzaakt door virussen or bacteriën. Misvormingen van de slokdarm en darm komen aangeboren voor, dwz bij de geboorte.

De oorzaak is een misvorming tijdens de embryonale ontwikkeling van het kind. Een slokdarmatresie - dwz een misvorming van de slokdarm - kan optreden in de vorm van een continuïteitsonderbreking als de slokdarm bot eindigt en niet is aangesloten op de maag. Als gevolg hiervan wordt ingenomen voedsel weer verstikt en kan het in het ergste geval de longen binnendringen, waar het longontsteking.

Delen van de darm of maag kan ook ontbreken. De verschillende delen van de grote en dunne darm zijn belangrijk voor de opname van water en voedingsstoffen uit de voedselpulp. In de dikke darm wordt bijvoorbeeld de vloeistof uit de voedselpulp gehaald om deze beschikbaar te maken voor het lichaam.

Als de dikke darm niet goed werkt, diarree en uitdroging optreden. In de dunne darmechter ijzer en vitaminen worden geabsorbeerd. Deze zijn essentieel voor de groei van een kind.

De bovengenoemde stoffen zijn slechts kleine voorbeelden van de vele taken en functies van het maagdarmkanaal. Elke storing - anatomisch of veroorzaakt door bacteriën en virussen - leidt tot storingen en, op de lange termijn, tot ondervoeding. Bacterie en virussen vallen de wandlagen en transportmechanismen van de darmwand op verschillende manieren aan en verstoren hun functie.

Hoe onaangepast een bacterie of virus is, hoe ernstiger de effecten op het menselijk lichaam zijn. Het is immers in het belang van de ziekteverwekker om met het lichaam te leven om te kunnen overleven. Zo wordt de darmwand van nature gekoloniseerd door miljarden Escheria Coli-bacteriën, die absoluut noodzakelijk zijn voor het functioneren van de spijsverteringskanaal en - zolang ze daar blijven - op geen enkele manier schadelijk zijn voor het lichaam.

In plaats daarvan produceren de kleine bacteriën vitamine K, wat essentieel is voor het menselijk lichaam om te overleven. Braken en diarree zijn daarom altijd een teken van een storing van het maagdarmkanaal. De oorzaken kunnen tijdelijk, besmettelijk of chronisch en ernstig zijn.