Oefeningen voor een blessure aan de binnenste en buitenste ligamenten

Bij gewrichtsblessures, mobiliteit in de kniegewricht wordt aanvankelijk beperkt door reflexspierspanning, maar later kan instabiliteit in het kniegewricht optreden, vooral bij gescheurde ligamenten. Onbehandelde gescheurde ligamenten verhogen het risico op latere kniegewricht slijtage - artrose in de kniegewricht​ Als de blessure eenmaal is genezen, ligt de focus van de therapie op het versterken van de omliggende spieren en vooral op verbetering coördinatie om het gewricht gespierd vast te zetten. Been assen moeten worden gecontroleerd om overbelasting van het ligamenteuze apparaat te voorkomen.

5 eenvoudige oefeningen om te imiteren

1. oefening - “Mobilisatie in gesloten keten” 2. oefening - “Mobilisatie in open keten” 3. oefening - “Stretching hamstring ”4. oefening -“ kniebuiging ”5. oefening -“ uitval ”Verwondingen aan de binnenste en buitenste ligamenten van het kniegewricht komen vaak voor sportverwondingen​ Door vallen, draaien of zelfs stoten tegen de knie kunnen de collaterale ligamenten overbelast raken of zelfs scheuren. Het binnenste ligament wordt vaker aangetast dan het buitenste ligament.

Ligamentletsel veroorzaken pijn in het gebied van het aangetaste ligament en zwelling kan het gewricht rood worden en opgewarmd. Bij inwendige of uitwendige ligamentletsels wordt de knie vaak aanvankelijk gespaard en wordt er weinig beweging gemaakt, en bij ernstig trauma en gescheurde ligamenten kan deze zelfs voor een bepaalde tijd geïmmobiliseerd worden. De volgende stap is om de beweeglijkheid van het kniegewricht te herstellen.

Het is belangrijk om de knie in zijn volledige bewegingsbereik te brengen, zolang deze door de arts is losgelaten (mogelijk beperkt na een operatie). In de vroege stadia mogen mobilisatieoefeningen alleen worden uitgevoerd in een pijn-aangepaste manier om het genezingsproces van de getraumatiseerde structuren niet te verstoren en ze te beschermen tegen verdere overbelasting. Later is het ook mogelijk om de pijn drempel.

Naast losse oefeningen om de knie te mobiliseren, is fietsen bijzonder geschikt voor mobilisatie, omdat hier het lichaamsgewicht wordt verwijderd. Er is een variatie aan oefeningen, bijvoorbeeld uit de functionele bewegingstheorie. Er wordt onderscheid gemaakt tussen mobilisatieoefeningen in een open keten, waarbij de knie vrij wordt bewogen zonder het lichaamsgewicht, en oefeningen in een gesloten keten, die fysiologischer, maar ook zwaarder zijn.

Gesloten ketting Bij oefeningen met een gesloten ketting staat de patiënt op de zijne been en legt het gewicht van zijn lichaam op de knie. Dit kan moeilijker worden gemaakt met een onstabiele ondergrond (evenwicht pad, therapietol, gymnastiekmat…). De oefeningen variëren van tenen over een lichte kniebocht tot staande schalen.

Er zijn geen grenzen aan de verbeelding. Open ketting Voor een gemakkelijke mobilisatie in een open ketting is oefenen met een gymnastiekbal ideaal. De patiënt zit verhoogd of op een stoel en plaatst de been met de hiel of onderbeen op de bal.

De hiel wordt nu naar de billen getrokken, de knie wordt opgetild en gebogen. Wanneer de hiel weer van het lichaam af beweegt, wordt de stretching is getraind. De achterkant van de knie moet worden ingedrukt om maximale extensie te bereiken.

De oefening kan 20 keer worden uitgevoerd in 3 sets. Als u geen gymbal tot uw beschikking heeft, kunt u een ander oprolbaar voorwerp gebruiken (bijvoorbeeld een liggende fles of emmer). Meer oefeningen zijn te vinden in het artikel Fysiotherapie Mobilisatie oefeningen.

Stretching oefeningen voor ligamentletsels van de binnen- of buitenband spelen een steeds grotere rol spieronevenwichtigheden die de oorzaak kunnen zijn van verwondingen. Bij afwijkingen van de beenassen dient ook een specifiek strekprogramma te worden overwogen. Gewoonlijk is het laterale (buitenste) kapselbandapparaat strakker dan het binnenste.

Het rekken van de laterale spiergroepen kan resulteren in een ontlasting van het binnenste ligamenteuze apparaat. Hiervoor is trainen met een fasciale roller geschikt. Bij bepaalde sporten is er vaak sprake van een sterke verkorting van de kniebuigspieren, dit kan ook blessuremechanismen bevorderen en dient te worden voorkomen door de achterkant van de knie te strekken. dij.

Achterkant van de dij Leg een been gestrekt op een verhoogd oppervlak. Ook het steunbeen wordt gestrekt. Kantel nu uw bovenlichaam naar voren richting het been waar u op staat.

Probeer de voet met uw handen aan te raken. Een andere oefening wordt gedaan in een brede staande positie. Duw je billen naar achteren en probeer met je handen de grond aan te raken. Het kniegewricht maakt deel uit van de onderste extremiteit.

Bij ligamentletsel in het kniegewrichtmoet ook de gehele onderste extremiteit worden onderzocht om eventuele oorzaken van chronische overbelasting van het ligamentapparaat te achterhalen. Het kan ook nuttig zijn om heupstrekoefeningen te integreren in uw oefenprogramma voor blessures aan de binnen- of buitenbanden van de knie. Verdere oefeningen zijn te vinden in het artikel Rekoefeningen.

In het geval van verwondingen aan de binnenste of buitenste ligamenten, staat het versterken van de kniespieren centraal in de therapie, niet in de laatste plaats om het gewricht te stabiliseren en artritische veranderingen te voorkomen. Door een onstabiel gewricht, het gewricht kraakbeen wordt zwaarder belast en neigt tot degeneratie. Door gerichte krachttraining kan het gewricht spiervast worden gemaakt.

Het is vooral belangrijk om de quadriceps (knie-extensoren) en de spieren die de knie buigen (ischiocrurale spieren). Hiervoor zijn geïsoleerde oefeningen geschikt - knie-extensie vanuit de zitting, knieflexie in buikligging, bijv. Met Theraband​ Fysiologische oefeningen in de gesloten keten zoals kniebuigingen of lunges zijn hier ook bijzonder effectief.

Kniebuigingen Bij het buigen van de knieën zijn de voeten ongeveer heupbreed, de knie gewrichten zijn boven de enkel gewrichten tijdens de hele oefening. De billen worden ver naar achteren gestrekt zodat de rug recht blijft, het gewicht wordt naar de hielen verplaatst. De onderbenen en knieën blijven recht en kijken niet naar buiten of naar binnen.

Door de kracht van de dij spieren die u weer recht maakt. Uitval Bij een uitval wordt een been ver naar voren geplaatst vanuit de rechtopstaande positie, de achterste knie wordt op de grond neergelaten, het bovenlichaam vormt een rechte lijn met het bekken. De voorste knie kijkt niet over de tenen en wijkt niet naar binnen of naar buiten af.

Vanuit deze positie kunnen ofwel kleine pulserende bewegingen worden uitgevoerd, of men duwt terug in de rechtopstaande positie en wisselt van kant. Beide oefeningen kunnen ongeveer 15 keer worden uitgevoerd in 3 sets. Train bij eenzijdige oefeningen altijd met de rechter- en linkerzijde.

Latere gewichten kunnen worden toegevoegd om de eisen te verhogen. De oefeningen moeten regelmatig en op lange termijn worden gedaan. Voor ligamentletsel in het kniegewricht, coördinatie training is essentieel naast versterking.

De ligamenten van onze gewrichten zijn niet alleen stabilisatoren, maar hebben ook receptoren om de gewrichtspositie aan ons te melden hersenen​ Deze functie (proprioceptie) kan worden beperkt door blessures. Het gewricht voelt onstabiel en onveilig aan ("wijken").

Het versterkte spierstelsel moet nu worden voorbereid door coördinatie oefeningen om snel en effectief te reageren op verschillende vereisten om het gewricht adequaat te stabiliseren. Het been in de gesloten ketting zal worden blootgesteld aan verschillende weerstanden terwijl de patiënt probeert het stabiel te houden. Thuis kunnen de veranderende weerstanden die normaal door de therapeut worden ingesteld, worden vervangen door therapiebanden.

In het volgende kunnen de oefeningen bemoeilijkt worden door verschillende meegevende oppervlakken of afleiding - bijv. Het vangen van een bal. Springoefeningen hebben de hoogste moeilijkheidsgraad. Ze vereisen een hoge mate van coördinatie.

Zo is het bijvoorbeeld een zeer veeleisende oefening om de impact van een sprong op een trampoline zodanig op te vangen dat de patiënt direct weer stevig staat zonder terug te springen. Coördinatietraining moet een groot deel van de training uitmaken en is vooral belangrijk om de gewrichtsfunctie te herstellen en blijvend te garanderen na ligamentische blessures. Massage oefeningen kunnen de behandeling van ligamentische verwondingen afronden.

pezen en ligamenten worden minder goed geleverd bloed dan de spieren en genezen daarom langzamer. Milde massages - in het geval van ligamenten ook dwarse wrijving - kunnen specifiek bevorderen bloed bloedsomloop en zo de genezing ondersteunen. Vooral in de vroege stadia na ligamentische verwondingen hebben de spieren de neiging reflexmatig te spannen.

Zachte massages kunnen dan een pijnverlichtend en ontspannend effect hebben. Als er zwelling is in het gewricht en het omliggende weefsel, massage technieken uit de lymfedrainage kan ook worden gebruikt om de weefselvloeistof te verwijderen en de genezing te ondersteunen. Later kunnen massages nuttig zijn om vastzittend weefsel los te maken en zo de mobiliteit te vergroten. Massage units zijn zeer goed te combineren met warmtetoepassing. De focus ligt echter op actieve versterkende en coördinatieve oefeningen. De massage mag alleen worden gebruikt als een aanvullen aan het daadwerkelijke oefenings- en behandelplan.