moxibustion, ook wel moxa genoemd therapie of kortweg moxing, is een bijzondere variant van acupunctuur en behoort tot Traditioneel Chinees Medicijn, TCM. In tegenstelling tot klassiek acupunctuur, bij moxing worden niet altijd naalden gebruikt. De basis van moxa therapie is de verwarming van specifiek acupunctuur punten door brandend eindelijk grond bijvoet kruid.
Wat is moxibustie?
moxibustion houdt stimulerend in acupunctuurpunten met warmte. Kleine hoeveelheden gedroogd bijvoet vezels, moxa genaamd, worden direct op of over specifiek gebrand huid punten. moxibustion houdt stimulerend in acupunctuurpunten met warmte. Kleine hoeveelheden gedroogd bijvoet vezels, aangeduid als moxa, worden direct op of over specifiek gebrand huid punten. Deze huid punten die worden behandeld, bevinden zich op energiebanen die meridianen worden genoemd en komen in grote lijnen overeen met die van acupunctuurpunten Deze worden door het hele lichaam verspreid. Qi, de energie van het lichaam, stroomt in de paden. Stimulatie door verwarming van de punten is bedoeld om energieblokkades op te heffen en zo de energie weer te laten stromen. Bijvoet, gebruikt als moxakruid, wordt al duizenden jaren beschouwd als een effectieve medicinale plant, die bij verhitting diep in het lichaam doordringt. De belangrijkste componenten van bijvoet zijn etherische oliën zoals kamfer en thujon, de sesquiterpeenlactonen vulgarine en pilostachyine, de flavonoïden quercetine en rutine, de hydroxycoumarinen umbelliferine en aesculetine. Polyynes, triterpenen en carotenoïden zijn ook componenten van het geneeskrachtige kruid. De bladeren van de medicinale plant worden in het voorjaar verzameld en gedroogd en vervolgens verwerkt tot een fijn absorberend katoen. Om een gelijkmatige gloed over de acupunctuurpunten te krijgen, is een gelijkmatige, fijne consistentie van de vezels vereist. In Traditioneel Chinees Medicijnwordt moxibustie beschouwd als een procedure die gelijkwaardig is aan acupunctuur. In Europa werd deze behandelmethode al in de tweede helft van de 17e eeuw bekend, maar kreeg pas in de 20e eeuw echt voet aan de grond.
Functie, effect en doelen
Er zijn verschillende varianten van moxibustie, die eerst wordt onderverdeeld in directe en indirecte moxa therapie Bij directe moxibustie wordt een kleine moxakegel direct op de huid aangestoken. Deze methode kan pijnlijk zijn, daarom wordt het in Duitsland slechts zeer zelden gebruikt, maar in China en in Japan wordt het nog steeds veel gebruikt. Bij indirecte moxibustie wordt het kruid verbrand zonder direct contact met de huid. In plaats daarvan plaatst de therapeut een frisse gember or knoflook plak op het acupunctuurpunt. Zout, papier, geneeskrachtige klei of tofu zijn ook geschikt als basis. Volgens TCM-leringen is dit om verschillende effecten te bereiken. De moxa-kegel wordt op de basis aangestoken en gloeit dan langzaam. In plaats van een kegel wordt vaak een staaf van ongeveer 20 centimeter lang gebruikt. Het bestaat uit gerold bijvoetkruid gewikkeld in dun papier. Met de brandende stok, ook wel moxa-sigaar genoemd, nadert de therapeut tot ongeveer een halve centimeter van het geselecteerde acupunctuurpunt. Als de patiënt een duidelijk warmtegevoel voelt, wordt de gloeiende punt even verwijderd of verplaatst naar een ander punt. De procedure wordt herhaald totdat de huid op het acupunctuurpunt duidelijk rood gekleurd is. Een derde variant van moxatherapie is moxibustie met naalden. Hier wordt de naald op het geselecteerde acupunctuurpunt geplaatst. Moxa wordt aan het andere uiteinde van de naald vastgemaakt en aangestoken. De naald brengt de warmte over naar het acupunctuurpunt. Het doel van elke moxibustie is om energieblokkades op te heffen om te verlichten volksgezondheid problemen. De toepassing van warmte lost op koud en vochtigheid van de meridianen, en bevorderen circulatie in de energiebanen. Terwijl in China en Japan moxibustion wordt ook gebruikt om ziekten te voorkomen, in Europa wordt het alleen gebruikt voor bestaande ziekten. Het therapeutische spectrum varieert van koud sensaties van het lichaam zoals bevriezing or koude voeten, laag bloed druk, circulatiestoornissen, chronische aandoeningen van de luchtwegen, diarree, prikkelbare darm syndroom, Depressie, terug pijn, chronische vermoeidheid syndroom en immuundeficiëntie.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Om verwondingen uit te sluiten, in tegenstelling tot acupunctuur, het gezicht, schedel, nek en slijmvliesgebieden worden weggelaten. Oxa-therapie wordt ook niet direct boven organen of uitgevoerd spataderen Als moxibustion correct wordt aangebracht, meestal geen ongemak of zelfs pijn zou moeten gebeuren. Desalniettemin kan de patiënt ervaren hoofdpijn of problemen met inslapen tijdens de therapie. Daarna moet de behandeling onmiddellijk worden stopgezet. Een directe moxibustie zonder tapijtkussen kan leiden naar brandwonden om blaren te verbranden, zodat er littekens uit ontstaan. Onder bepaalde omstandigheden is moxibustie niet aan te raden. Dit heeft betrekking op koorts, acute infecties en ontstekingen, hoge bloeddrukbloeden, tijdens menstruatie, sterke nervositeit en innerlijke rusteloosheid, slapeloosheid en huidziekten. Moxibustion is ook direct taboe wonden Voorzichtigheid is geboden bij diabetici met diabetes polyneuropathie Door deze gevoeligheidsstoornis wordt de warmte van het moxakruid vaak niet goed waargenomen, zodat brandwonden kan snel optreden. Een koorddans is de behandeling van kinderen. Onbedoelde complicaties, zoals wondinfectie, kunnen gevaarlijke gevolgen hebben, zoals littekens dat kan mogelijk ontsierend zijn. Daarom moet bij de behandeling van kinderen de toestemming van het kind zelf beschikbaar zijn, als het kind in staat is een beslissing te nemen, of moeten de ouders een toestemmingsverklaring overleggen. Daarnaast moet een medisch professionele uitvoering gegarandeerd zijn. Maar dit mislukt, aangezien de wetenschappelijke effectiviteit van de Moxibustion tot dusver niet kon worden bewezen. Er zijn geen zinvolle wetenschappelijke studies beschikbaar.
