De hoeveelheden vloeistof die we dagelijks drinken, moeten weer via de urinewegen worden uitgescheiden. De afvoer uit het lichaam vindt plaats door het ledigen van de blaas - mictie.
Wat is mictie?
In medisch jargon staat de term mictie voor het ledigen van de urinewegen blaas De term mictie in medisch jargon staat voor het ledigen van de urinewegen blaas De controle over het ledigen van de blaas is een complexe interactie. In de urineblaas reageren receptoren in de blaaswand op de mate van vulling van de blaas. Wanneer de druk stijgt, signaleren ze een drang om te plassen en we krijgen het gevoel dat we naar een toilet moeten. Oudere kinderen en volwassenen kunnen dit proces meestal bewust beheersen door naar het toilet te gaan of toe te geven aan de drang om te plassen en het legen van de blaas. Na een bepaald punt van het vullen van de blaas kan het plassen echter niet meer worden gecontroleerd en functioneert het reflexief. Hoe intense blaasdruk wordt ervaren, is individueel. Blaaslediging kan worden getraind door middel van gerichte blaastraining. Deze training wordt gebruikt voor therapie in het geval van incontinentie problemen, maar kan ook worden gebruikt als iemand het gevoel heeft heel vaak naar het toilet te moeten zonder veel te hebben gedronken. In de meeste gevallen komt dit gevoel voort uit de gewoonte om heel vaak naar het toilet te gaan. Bewust langere tijd volhouden kan nu de aandrang tot blaas vertragen.
Functie en taak
De vloeistof die we dagelijks consumeren, moet door het lichaam goed worden verwerkt en weer uit het lichaam worden verdreven. Dit gebeurt via de urinewegen. De vloeistof wordt in de nieren omgezet in urine en van daaruit wordt het door de urineleider in de urineblaas. De urineblaas is een hol orgaan en dient als opslagorgaan voor urine. Daar kan maximaal 800 ml urine worden opgevangen. Een drang om te plassen komt al voor bij ongeveer 200 tot 400 ml urine. Van ongeveer 800 ml urine in de blaas is vrijwillige controle echter niet meer mogelijk. Af en toe moet de blaas worden geleegd en moet de urine uit het lichaam worden afgevoerd. Tijdens de fase waarin de blaas zich langzaam vult, blijven de blaasspieren inactief en zetten ze uit om de urine op te vangen. Tijdens dit proces blijft de blaas gesloten door de sluitspier. Naarmate het zich steeds meer vult, treedt urineren op. Het legen kan worden gecontroleerd door de wil. Wanneer de blaas wordt geleegd, trekken de blaasspieren samen, wordt de sluitspier slap en kan de blaas worden geleegd. Wanneer de drang om te plassen sterker wordt, bezoeken mensen een toilet om de blaas te legen. Hoe vaak het moet worden geleegd, verschilt van persoon tot persoon. Afhankelijk van de hoeveelheid vloeistof die we binnenkrijgen, plassen we tot 8 keer per dag. Het urineren vindt plaats in 4 fasen. In het begin trekken de blaasspieren samen. De samentrekking opent de interne sluitspier voor de urinebuis, dan de externe sluitspier. Ten slotte stroomt de urine door de urinebuis Dit proces wordt ondersteund door de buik en bekkenbodem spieren. Het proces van mictie wordt gecontroleerd door de hersenen De blaasspieren reageren op de vulhoeveelheid in de blaas en geven impulsen door aan de hersenen via de zenuwbanen. Als er ongeveer 350 ml urine in de blaas zit, kan de grote hersenen registreert de aandrang om te plassen en stuurt de blaasledigingsreflex aan via de spinal cord wanneer urineren plaatsvindt door het sturen van impulsen om de blaasspieren samen te trekken en de interne en externe sluitspieren te ontspannen. De reflex om de blaas te legen kan tot op zekere hoogte worden onderdrukt en gecontroleerd met de hersenen het sturen van remmende impulsen naar de blaasspieren via de spinal cord Bij sommige mensen, vooral ouderen of mensen met incontinentie problemen, kan de vrijwillige controle worden aangetast en moet deze therapeutisch worden bijgeschoold maatregelen.
Ziekten en aandoeningen
Als de interactie van het ledigen van de blaas niet optimaal functioneert, kunnen stoornissen en bijbehorend ongemak optreden. Tijdens normaal urineren wordt de blaas meerdere keren per dag volledig geleegd. Als het legen van de blaas moeilijk is (dysurie) vanwege een vernauwing of verstopping urinebuis, bijv. in het geval van een vergrote prostaat, blaasstenen of tumoren, kan urineren in verband worden gebracht met pijn In het geval van infecties, zwangerschap, tumoren en een permanente katheter, kan frequente lediging van de blaas voorkomen, maar er wordt slechts een klein beetje urine uitgelaten (pollakisurieBij polyurie wordt gedurende de dag een overmatige hoeveelheid urine uitgescheiden. De redenen zijn meestal suikerziekte mellitus of het gebruik van diuretica. Bij nycturie moeten patiënten 's nachts hun blaas legen ondanks dat ze normale hoeveelheden vocht binnenkrijgen. De oorzaak kan zijn hartinsufficiëntie of een blaasontsteking. Soms is het echter gewoon een psychologische aanname die duidt op een sterke aandrang om te plassen. Urineretentie (anurie) kan worden veroorzaakt door mechanische obstructies in de urinewegen, zoals stenen, tumoren, vreemde voorwerpen of prostaat vergroting, maar ook door psychologische invloeden zoals een blokkade om te plassen in aanwezigheid van andere mensen (paruresis). In het geval van urineretentie, bestaat er een risico op urineresiduvorming, wat een blaasontsteking kan veroorzaken, meestal geassocieerd met pijn en brandend tijdens het plassen. In prikkelbare blaas, is er een frequente aandrang om te plassen, vaak geassocieerd met de angst om niet op tijd bij een toilet te kunnen komen. prikkelbare blaas is ook gevoelig voor koud. In het geval van blaas zwakte (incontinentie), is er een onbedoeld urineverlies, wat gepaard gaat met schaamte voor de getroffenen. Er zijn verschillende vormen van incontinentie waarbij het sluitmechanisme van de blaas niet optimaal functioneert of de fysieke interactie van urineren wordt verstoord door verschillende invloeden. Ze bevatten stressincontinentie, urge-incontinentie, overloopincontinentie, reflexincontinentie en extraurethraal urine-incontinentie.
