Magnetische resonantie beeldvorming MRI

Synoniemen

Magnetische resonantie beeldvorming, magnetische resonantie beeldvorming, magnetische resonantie beeldvorming, magnetische resonantie beeldvorming

Definitie MRT

Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) is een diagnostische techniek voor beeldvorming interne organen, weefsels en gewrichten met behulp van magnetische velden en radiogolven. Als een tweede stap in magnetische resonantiebeeldvorming wordt deze stabiele uitlijning veranderd door hoogfrequente elektromagnetische energie uit te stralen in de vorm van een radiosignaal onder een specifieke hoek met de uitlijning van de waterstofprotonen. Het radiosignaal van de MRI zorgt ervoor dat de waterstofprotonen gaan oscilleren.

Nadat de radiopuls is uitgeschakeld, keren de waterstofprotonen terug naar hun oorspronkelijke positie en geven ze de energie af die ze via de radiopuls hebben geabsorbeerd. In de derde stap kan de uitgezonden energie worden gemeten door spoelen te ontvangen (principe van antennes). Door een uitgekiende opstelling van deze ontvangstspoelen is het mogelijk om in een driedimensionaal coördinatensysteem exact te meten waar wanneer welke energie is afgegeven.

De gemeten informatie wordt vervolgens door krachtige computers omgezet in beeldinformatie. Bij magnetische resonantie tomografie (MRT) dient een gecompliceerde opeenvolging van excitaties en metingen (cf. magnetische resonantie technologie) als basis voor het creëren van (doorsnede) beelden van het inwendige van het lichaam.

Met behulp van computerprocessen, zoals die al zijn ontwikkeld voor röntgenstraling, computertomografie en axiale computertomografie, worden de gemeten signalen omgezet in beeldinformatie. Het gedrag van waterstofatomen hangt af van het feit of ze gebonden zijn in vloeistoffen of vaste stoffen, of ze bewegen, bijvoorbeeld in bloed, of niet. Door de verschillende inhoud en aanwezigheid van waterstofatomen kunnen zowel gezond en ziek lichaamsweefsel als gezond weefsel als geen andere medische procedure van elkaar worden onderscheiden.

Door de meetomstandigheden te veranderen, kan de beeldvorming van bepaalde weefselsoorten, zoals vetweefsel or kraakbeen, kan worden verbeterd of onderdrukt. Als de differentiatie van weefsels niet gemakkelijk mogelijk is, zijn er goed verdragen contrastmiddelen beschikbaar, waardoor verdere uitspraken kunnen worden gedaan over het onderzochte lichaamsgebied. Deze contrastmiddelen bevatten geen jodium maar zijn meestal gebaseerd op gadoliniumverbindingen (Gd-DTPA, gadolinium is een zogenaamde zeldzame aarde).

Aangezien alleen magnetische velden en radiogolven worden gebruikt bij magnetische resonantiebeeldvorming (MRI), is er geen volksgezondheid risico voor de patiënt volgens de huidige kennis. Mogelijke risico's worden gevormd door metalen vreemde voorwerpen zoals munten of sleutels die in het magnetische veld worden gezogen en die door hun versnelling letsel kunnen veroorzaken bij de patiënt. Daarom moeten alle metalen voorwerpen worden ingeleverd voordat het MRI-onderzoek begint.

Metalen vreemde voorwerpen in de patiënt, zoals vast kunstgebit, kunstmatig gewrichten of metalen platen, na breuk behandeling is meestal niet gevaarlijk. Bij pacemakers kan het magnetische veld storingen veroorzaken, zodat bij patiënten met pacemakers met bepaalde factoren rekening moet worden gehouden. Vaatsteunen zoals stents of vaatklemmen, kunstmatig hart- kleppen, insuline pompen, gehoor AIDS enz.

moet altijd worden aangegeven. Magnetische kaarten zoals cheques of creditcards worden gewist bij het betreden van de kamer waar het magnetische resonantiesysteem is geïnstalleerd. Zelfs een tatoeage kan problematisch zijn voor een MRT.

Tijdens het MRI-onderzoek lig je op een beweegbare bank, die in het begin langzaam in de magneet beweegt. Het apparaat heeft aan beide zijden een opening van 70-100 cm. Afhankelijk van het te onderzoeken gebied bevindt de patiënt zich ofwel volledig in het apparaat, bijv

voor een onderzoek van de hoofd, of slechts gedeeltelijk, bijvoorbeeld voor een onderzoek van de kniegewricht. Bij het maken van de opnamen worden relatief luide kloppende geluiden geproduceerd, die soms als storend worden ervaren. Om deze geluiden te dempen, krijgt de patiënt oordopjes of gesloten gehoorbescherming.

Vaak kan dat ook luisteren naar muziek tijdens het tentamen, vraag er gewoon om. Er zijn patiënten die lijden aan zogenaamde “claustrofobie” (claustrofobie). Indien u hier problemen mee heeft, dient u dit vooraf met uw huisarts of lokale radioloog te bespreken.

Over het algemeen kunt u ervan uitgaan dat de hoofd zich buiten het apparaat bevindt bij het onderzoeken van lichaamsdelen onder de navel. In zeer moeilijke gevallen kan het nodig zijn om tijdens de MRI een korte verdoving te gebruiken, dan moet u wel met begeleiding naar het onderzoek komen, omdat u daarna niet de hele dag met de auto mag rijden. Meestal duurt een MRI-onderzoek tussen de 20 en 40 minuten.

De exacte duur is afhankelijk van het type MRI-onderzoek en ook van het type MRI: in de regel duurt het niet langer dan 15 tot 20 minuten. In klinieken kan de start en duur van het onderzoek worden uitgesteld als bijvoorbeeld noodsituaties prioriteit hebben en eerst onderzocht moeten worden. Een andere reden voor een langere duur is onvoldoende medewerking van de patiënt.

• Mogelijke wachttijden
• Complicaties en
• De medewerking van de patiënt.
• Ook het gebruikte MRI-apparaat, het klinische probleem en het te onderzoeken lichaamsdeel spelen een rol bij de duur van het onderzoek.

Sommige mensen kunnen zich niet voldoende ontspannen of hinderen het onderzoek door niet stil te liggen. Hierdoor kan het nodig zijn om het onderzoek te herhalen. Naast de daadwerkelijke duur van het onderzoek moet ook rekening worden gehouden met het volgende.De voorbereiding omvat het verwijderen van metalen voorwerpen zoals piercings, sieraden, bril of verwijderbaar kunstgebit.

Ook digitale gegevensdragers en creditcards mogen niet worden meegenomen, aangezien deze worden beschadigd door het magnetische veld van het MRI-onderzoek. Er kunnen wachttijden optreden als, zoals reeds vermeld, andere patiënten voorrang hebben, bijvoorbeeld door een noodsituatie. Ook technische problemen kunnen voor vertragingen zorgen.

Tijdens de follow-up vindt meestal een eerste bespreking van de bevindingen plaats. Dit kan verschillende tijdsduur vergen, afhankelijk van het soort bevindingen. Ook een MRI-onderzoek met contrastmiddel duurt iets langer dan een onderzoek zonder contrastmiddel.

In de regel worden van de af te beelden structuren twee afbeeldingen gemaakt, namelijk voor en na het aanbrengen van het contrastmiddel.

• Voorbereiding en
• Vervolgtijd

Het is meestal niet nodig om op een lege plek naar een MRI-onderzoek te komen maag. Voor speciale examens of vragen kan het echter nodig zijn om het examen met een lege ruimte uit te voeren maag.

Dit betekent dat er enkele uren voor het onderzoek geen eten of drinken mag worden genuttigd. In de meeste gevallen 6 uur vastend en 2 uur vochtretentie zijn noodzakelijk. Daarna mag slechts een kleine hoeveelheid water worden gedronken.

Dit is bijvoorbeeld nodig voor MRI-onderzoeken van de buikorganen (darm, galblaas, maag, enzovoort.). Men wordt echter vooraf expliciet geïnformeerd over zo'n bijzonder kenmerk. Indien niet anders gecommuniceerd, is het niet nodig om te verschijnen vastend. Als u echter twijfelt, is het raadzaam om voorafgaand aan het tentamen te vragen tijdens het verduidelijkingsgesprek.