Klebsiella Pneumoniae: infectie, transmissie en ziekten

Klebsiella pneumoniae is een van de ziekenhuizen kiemen​ De bacterie schaadt dus vooral mensen die al in armoede verkeren volksgezondheid.

Wat is Klebsiella pneumoniae?

Klebsiella pneumoniae is een gramnegatieve menselijke pathogene staafvormige bacterie die behoort tot het geslacht Klebsiella. De bacterie behoort tot het vasten lactose fermentoren en is oxidase-negatief. Het behoort tot de familie Enterobacteriaceae. Normaal gesproken heeft Klebsiella pneumoniae geen gevaarlijk effect op mensen. Echter, als een persoon immuunsysteem verzwakt is of als er een acute infectie aanwezig is, toont het micro-organisme zich ook als ziekteverwekker. Dit resulteert voornamelijk in ziekten van het bovendeel luchtwegen, zoals longontsteking​ Behalve mensen kunnen ook dieren worden aangetast door Klebsiella pneumoniae. Het geslacht Klebsiella is vernoemd naar de Duitse arts Edwin Klebs (1834-1913). De eerste beschrijving van Klebsiella pneumoniae was in 1883 door de Duitse microbioloog Carl Friedländer (1847-1887). Friedländer ontdekte dat de kiem de oorzaak was van een zeldzame vorm van longontsteking, die de longontsteking van Friedländer werd genoemd. De naam voor Klebsiella pneumoniae was destijds Diplococcus. Bovendien is de pathogenen werden ook Friedländer genoemd bacteriën​ In de daaropvolgende jaren verdeelden wetenschappers de bacteriesoort in drie ondersoorten: Klebsiella pneumoniae, Klebsiella ozaenae en Klebsiella rhinoscleromatis. Klebsiella rhinoscleromatis veroorzaakt rhinoscleroom, een granulomateus ontsteking van de neusslijmvlies. Echter, longontsteking is ook mogelijk vanwege complicaties.

Voorkomen, verspreiding en kenmerken

Klebsiella pneumoniae wordt normaal gesproken aangetroffen in de darmen van mens en dier, waar het behoort tot de darmflora​ Daar veroorzaakt de bacterie geen ziekte en wordt hij als onschadelijk beschouwd. Bij ongeveer een derde van de bevolking is Klebsiella pneumoniae in het lichaam aanwezig zonder ziekte te veroorzaken. Naast de darm, de orale slijmvlies wordt ook vaak bevolkt door de bacteriesoort. Alle Klebsiella-soorten worden als chemoorganotroof beschouwd. Zo breken ze organisch materiaal af om energie te verkrijgen. Bovendien is Klebsiella pneumoniae facultatief anaëroob. Als het bacteriën voldoende zuurstof, oxidatief energiemetabolisme treedt op. In dit proces wordt organische stof geoxideerd tot carbon dioxide (CO2) en water in de afwezigheid van zuurstof​ Onder anoxische omstandigheden wordt 2,3-butaandiolfermentatie gebruikt om energie te verkrijgen. De eindproducten zijn voornamelijk CO2, de alcohol 2,3-butaandiol, en wat zuren​ Klebsiella pneumoniae heeft de vorm van een staaf. De sporen worden niet gevormd door het micro-organisme. Bovendien heeft de bacterie geen flagella, dus hij blijft onbeweeglijk. In plaats daarvan is Klebsiella pneumoniae uitgerust met fimbriae (franjes of kwastjes). Een typisch kenmerk van de Klebsiella-bacterie is een uitgebreide capsule. Hierdoor ontstaat een dikke laag slijm op gewassen zoals een landbouwplaat. Als aërobe omstandigheden heersen, treedt een snelle en uitgesproken groei op. Om Klebsiella pneumoniae te detecteren en te differentiëren, wordt normaal gesproken een bacteriecultuur opgezet. Dit kan in een vloeibare kweek of op een vast selectief kweekmedium, zoals een MacConkey agar-agar​ Differentiatie van Klebsiella pneumoniae is belangrijk tegen andere enterobacteriën die op de kiem lijken. Bacteriekweek wordt echter als een relatief onzekere detectiemethode beschouwd. Bij serologische detectie wordt de bacterie geïdentificeerd door capsulaire antigenen. Andere detectie-opties zijn een zogenaamde bonte serie, die bestaat uit reageerbuizen met meerdere kweekmedia, waarin verschillen in metabolische prestaties kunnen worden gedetecteerd.

Ziekten en kwalen

Klebsiella pneumoniae wordt een volksgezondheid gevaar alleen onder bepaalde voorwaarden. Daarom behoort de bacterie tot de facultatieve pathogeen kiemen​ In de meeste gevallen veroorzaakt het nosocomiale infecties. Klebsiella pneumoniae is verantwoordelijk voor ongeveer 10 procent van alle Klebsiella-infecties. Mensen met een verzwakt immuunsysteem worden geacht een bijzonder risico te lopen om de ziekte op te lopen. Hetzelfde geldt voor pasgeboren baby's, aangezien ze nog niet voldoende immuunafweer hebben. Aangezien infecties met Klebsiella pneumoniae meestal voorkomen in ziekenhuizen, is de bacterie ook een van de ziekenhuizen. kiemen​ Er is ook weerstand tegen antibiotica​ Klebsiella pneumoniae is ongevoelig voor algemeen gebruik antibiotica​ Zelfs het reservemedicijn carbapenem wordt soms tevergeefs gebruikt. In de afgelopen jaren is het aantal besmettingen met carbapenem resistent pathogenen (CRE), zoals Klebsiella pneumoniae, is aanzienlijk toegenomen, met meerdere doden tot gevolg. Omdat er in Duitsland echter geen meldplicht is om CRE-infecties te melden, zijn er geen exacte cijfers beschikbaar. In andere regio's zoals de VS of het Midden-Oosten, Klebsiella bacteriën zijn ook al enige tijd wijdverspreid en veroorzaken levensbedreigende longontsteking. Het feit dat er voor de geneeskunde nauwelijks therapeutische opties beschikbaar zijn wanneer carpapanems niet langer effectief zijn tegen longontsteking veroorzaakt door Klebsiella pneumoniae, wordt als bijzonder problematisch beschouwd. De enige effectieve remedie die dan nog over is, is de antibioticum colistine, die echter kan beschadigen zenuwen en nieren. Er is geen ander effectief antibiotica tot nu toe. De bacterie is ook van nature immuun voor tal van penicillines​ Behalve de longontsteking van Friedländer, waarbij de twee bovenste lobben van de longen ontstoken raken, kan Klebsiella pneumoniae andere ziekten veroorzaken. Deze omvatten infecties van de urinewegen, hersenvliesontstekingen levensbedreigend bloed vergiftiging (bloedvergiftiging​ Soms wordt de kiem ook verspreid door airconditioningsystemen. Andere mogelijke ziekten veroorzaakt door Klebsiella pneumoniae zijn onder meer sinusitis, pleuris, long abces, bronchitis, otitis mediacholecystitis, cholangitis, osteomyelitis en endocarditis.