Kantine eten

Het aantal mensen dat door tijdgebrek en door ziekte of gemakshalve geen eigen maaltijden kan bereiden, maar wel de kantines van scholen, ziekenhuizen, rusthuizen, fastfoodrestaurants en bedrijfskantines bezoekt, neemt voortdurend toe. Het voedsel in kantines is echter meestal van slechte kwaliteit omdat het meestal niet vers maar geprefabriceerd wordt geleverd, en in deze toestand wordt het onderworpen aan lange opslagperioden en gedurende lange perioden warm gehouden voordat het uiteindelijk door de consument wordt geconsumeerd. Voedsel uit kantines zijn meestal industrieel vervaardigde eindproducten die alleen in grote hoeveelheden in de kantinekeukens hoeven te worden verwarmd of gebakken. Consumenten moeten verwachten dat deze voedingsmiddelen worden verrijkt met hoge niveaus van conserveringsmiddelen en additieven om ze te beschermen tegen vroegtijdig bederf. Zo bevatten kantinemaaltijden meestal veel zout, suiker en vet, maar nauwelijks voedingsstoffen en vitale stoffen (macro- en micronutriënten). Industriële verwerking brengt veel met zich mee spanning op voedsel, aangezien verwerkingsmethoden gepaard gaan met hoge temperaturen en lange verwarmingstijden. Met name gevoelige vitale stoffen (micronutriënten), zoals vitaminen B1 en C, lijden onder extreme blootstelling aan temperatuur en water​ Het eten is bovendien voorgekookt, want er is geen tijd voor uitgebreid koken en bereiding in kantinekeukens vanwege de grote hoeveelheden voedsel. Door de voorgekookte staat is het voedsel echter zeer gevoelig voor invloeden van buitenaf, zoals zuurstof, licht, bacteriën en vrije radicalen, waaraan het voedsel wordt blootgesteld tijdens lange transporten en opslag. Enzymatische en bacteriële processen worden versneld en, naast licht, zuurstof en vrije radicalen - bijvoorbeeld luchtverontreinigende stoffen en zware metalen - zijn de oorzaak van aanzienlijke vitamineafbraak en de functionele beperking of vernietiging van vele andere voedingsstoffen en vitale stoffen (macro- en micronutriënten), zoals essentiële vetzuren, aminozuren en secundaire plantensubstanties in het voedsel. Onjuist transport en opslag verhogen het verlies van voedingsstoffen en vitale stoffen (macro- en micronutriënten). In cafetaria-keukens wordt voedsel gedurende lange tijd warm gehouden of in een gesneden staat achtergelaten - salade bars​ Door deze omgang wordt het vitale stofgehalte ernstig verminderd, omdat de meeste vitaminen en secundaire plantensubstanties zijn extreem gevoelig voor warmte, licht en zuurstof​ Bijvoorbeeld, gesneden sla en gesneden groenten verliezen tot 30% van hun vitaminen binnen een uur door contact met zuurstof en licht. Als een tomaat ook een uur lang aan licht en zuurstof wordt blootgesteld, verliest hij 50% van de anti-oxidant secundaire plantensamenstelling lycopeen​ Aanzienlijke verliezen zijn te verwachten onder dezelfde omstandigheden voor vitamine C, A, D, E en K. Voedsel voor langere tijd warm houden leidt tot verlies van de warmtegevoelige vitamines B1, B2, B6, B12 en C. voedsel lekt uit als het gedurende lange tijd warm wordt gehouden als gevolg van verlies van essentiële voedingsstoffen en vloeistoffen. Vitamine C verlies van 100 g erwten van een ziekenhuismaaltijd.

Met kantinevoeding kan de vitale materiële behoefte (macro- en micronutriënten) niet consequent worden gedekt. Vaak is de selectie van het aangeboden voedsel maar klein en duidelijk ook te weinig vers fruit en groente melk en melkproducten worden verwerkt en / of aangeboden. Mensen die voornamelijk cafetariavoedsel eten, hebben daardoor een verhoogde behoefte aan essentiële voedingsstoffen en vitale stoffen (macro- en micronutriënten). Kantinemaaltijd - vitaal materiaalgebrek (micronutriënten)