Is endocarditis besmettelijk? | Endocarditis

Is endocarditis besmettelijk?

Endocarditis is meestal niet besmettelijk. Het wordt alleen geactiveerd door kleine hoeveelheden bacteriën, die overvloedig aanwezig zijn in de mondholte of lichaam en kan alleen door middel van lichte verwondingen in de bloedbaan terechtkomen. De aanstekelijke focus ligt dan alleen op de hart-, waar kleine abcessen, inkapseling van de bacteriën kan vormen.

Ziekteontwikkeling en oorzaak

De voorwaarde voor een ontsteking die leidt tot structurele schade aan de hart- kleppen is een verhoogde uitstroom van ziekteverwekkers in de bloed (dit wordt ook bacteriëmie genoemd). Gemeenschappelijke uitgangspunten ("foci" van endocarditis) zijn Bij een gezond persoon leidt de verhoogde kiembelasting tot een activering van de immuunsysteem: wit bloed cellen produceren lichaamseigen eiwitten (zogenaamde antilichamen) om de ziekteverwekkers te markeren als vreemde indringers, zodat ze vervolgens worden geëlimineerd door scavenger-cellen (die een andere subgroep van witte bloed cellen en worden ook wel macrofagen genoemd). In het geval van eerdere schade (zie hierboven), treedt snelle klepvernietiging op, afhankelijk van de agressiviteit van de ziekteverwekker en de immuunsysteem van de getroffen persoon (acuut wordt gedefinieerd als een ziekteproces binnen 40 dagen).

De zogenaamde subacute endocarditis verloopt verraderlijk; de symptomen (zie hieronder) zijn hier veel minder uitgesproken dan in de acute vorm. De reden is dat andere, minder agressieve pathogenen vaker voorkomen. Een andere vorm van ontsteking van de binnenwand van de hart-, wat tegenwoordig zeldzaam is geworden door preventie met antibiotica, is een overgevoeligheidsreactie van onze immuunsysteem. In tegenstelling tot de vorm die voornamelijk wordt veroorzaakt door pathogenen (en daarom ook wel "infectieuze endocarditis" genoemd), vindt de ontsteking plaats in de klep.

Verantwoordelijk hiervoor is een voorafgaande ontsteking veroorzaakt door zogenaamde beta-hemolytica streptokokken, waarbij de eigen afweerstoffen van het lichaam niet alleen naar wens reageren met wandcomponenten van de pathogenen, maar ook met willekeurig gelijkaardige componenten van eiwitmoleculen van het hart of gewrichten. Terwijl de term "reumatisch koorts”Beschrijft de reactie van het hele lichaam, de gedeeltelijke component die specifiek het hart beïnvloedt, wordt naar analogie“ endocarditis rheumatica ”genoemd. Zeldzamere speciale vormen van endocarditis reumatica komen voor: een allergische trigger wordt vermoed bij "Endocarditis parietalis fibroplastica Löffler", wat leidt tot hartinsufficiëntie.hartfalen door overmatige vorming van bindweefsel.

  • Purulente huidontstekingen (zogenaamde steenpuisten = grote puistjes)
  • Infecties in het gebied van oor, neus en keel (zoals a: purulente tonsillitis, medisch: tonsillitis, ontsteking van de neusbijholten = sinusitis, medisch: sinusitis
  • Purulente tonsillitis, medisch: tonsillitis
  • Ontsteking van de neusbijholten = ontsteking van de neusbijholten, medisch: sinusitis
  • Longontsteking (longontsteking)
  • Tandheelkundige infecties
  • Bacteriëmie
  • Purulente tonsillitis, medisch: tonsillitis
  • Ontsteking van de neusbijholten = ontsteking van de neusbijholten, medisch: sinusitis
  • Kanker ("Endocarditis marantica")
  • Auto-immuunziekte lupus erythematosus ("endocarditis thrombotica Libman-Sacks")

In de regel verschillende bacteriën zijn de veroorzakers van infectieuze endocarditis. De meest voorkomende zijn stafylokokken, vooral de bacterie Staphylococcus aureus. Dit is verantwoordelijk voor ongeveer 45-65% van endocarditis.

De op een na meest voorkomende pathogeen voor endocarditis behoort tot de streptokokken en heet Streptococcus viridans. Het veroorzaakt ongeveer 30% van de endocarditis. Andere pathogenen die in het geding komen, maar significant minder vaak voorkomen dan de reeds genoemde, zijn bijvoorbeeld Staphylococcus epidermidis, Enterococci, andere streptokokken en schimmels (Aspergillus fumigatus). Deze laatste spelen vooral een rol bij immuungecompromitteerde patiënten, bijvoorbeeld bij patiënten met hiv, na orgaantransplantaties of chemotherapie.