Indicatie | Magnetische resonantie beeldvorming MRI

aanwijzing

De vraag of magnetische resonantiebeeldvorming gerechtvaardigd is, is onderworpen aan een aantal criteria en afwegingen die zorgvuldig moeten worden beoordeeld. Een reden hiervoor is dat een MRI een van de duurste beeldvormingsprocedures is en enorm veel energie verbruikt. Het belangrijkste is echter dat de indicatie voor een MRI-onderzoek nauw is gedefinieerd, aangezien er slechts een klein aantal beschikbare apparaten is.

Computertomografen (CT) en vooral Röntgenstraal machines zijn tegenwoordig standaard in de meeste ziekenhuizen, MRI's worden alleen aangetroffen in grotere gebouwen of radiologische praktijken. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat de zeldzame plaatsen beschikbaar zijn voor daadwerkelijk relevante patiënten en noodgevallen. Desalniettemin is er een hele reeks indicaties die een MRI nuttig maken, hetzij omdat deze qua beeldkwaliteit superieur is aan andere onderzoeken, hetzij omdat men overmatige blootstelling aan röntgenstraling wil voorkomen, zoals bij CT. Een typische indicatie voor een MRI-onderzoek is de nauwkeurige beeldvorming van weke delen, zoals: De evaluatie van tumoren is van bijzonder belang, die door middel van MRI gemakkelijk kan worden beoordeeld in termen van grootte, extensie en infiltratie van aangrenzende organen (stadiëring).

Ter indicatie kan ook het primaire tumoronderzoek worden gedaan. Vooral de vrouwelijke voortplantingsorganen zoals eierstokken, baarmoeder en ook de borst wordt vaak met MRI onderzocht wanneer een tumor wordt vermoed. Ook de nieren of de alvleesklier staan ​​hier in het middelpunt van de belangstelling.

Nieuwe formaties in de hersenen is buitengewoon goed te zien in de MRI van de hersenen. Vaak wordt een contrastmiddel gebruikt bij een oncologische indicatie voor een betere beeldvorming van specifieke structuren. MRI is momenteel de veiligste methode om een ​​tumorziekte uit te sluiten of te diagnosticeren.

• Musculatuur en
• pezen
• bindweefsel
• Kraakbeen
• Hersendelen en
• Ruggenmerg en
• Tussenwervelschijven.

Naast dit specialisme is de beoordeling van het bewegingsapparaat, dat wil zeggen het bewegingsapparaat, het belangrijkste onderdeel van geïnitieerde MRI-onderzoeken.

Een typische indicatie hierbij is het vermoeden van een hernia of een uitsteeksel van de schijf, wat nog niet klinisch bewezen is. In dit geval kan een MRI-onderzoek een betrouwbare diagnose geven, maar de patiënt met zijn symptomen en niet de MRI-bevindingen moeten worden behandeld. Naast de tussenwervelschijven, gewrichten worden vaak ook onderzocht, waarbij bijna elk gewricht duidelijk zichtbaar is met de MRI.

Een belangrijke aanwijzing hierbij is vermoedelijke schade aan het gewricht kraakbeen in de kniegewricht, de zogenaamde menisci. Een van de meest voorkomende indicaties in dit verband is de verduidelijking en nauwkeurige beoordeling van de schade in het geval van een gescheurd voorwerp kruisband. Maar ook het onderscheid tussen inflammatoire, slijtage gerelateerde of metabole pathologische processen kan een indicatie zijn.

Voor effusies in het gewricht, een andere indicatie, kan een MRI vaak tekenen van schade eerder detecteren dan conventionele procedures zoals ultrageluid of klinische onderzoeken. Bovendien geassocieerd pezen en spieraanhechtingen worden ook onderzocht door MRI als er meer precieze informatie nodig is in geval van onduidelijkheid pijn of irritatie. MRI is vaak geïndiceerd voor ziekten of verwondingen van de hoofd.

Naast de tumor ziekten al genoemd, bloeden, die zowel binnen de hersenen en tussen de hersenen en de schedel, speelt vaak een rol. De opheldering van ischemie, dwz een onder- of niet-levering van hersenen onderdelen in de zin van a beroerte, is ook een veel voorkomende MRI-indicatie. Bovendien is een MR angiografie kan worden aangegeven als er een vermoeden is afsluiting een bloed vaartuig in de hoofd, dwz het afbeelden van slagaders en aders met behulp van een contrastmiddel.

MR angiografie kan door het hele lichaam worden gebruikt. Een andere indicatie is bijvoorbeeld de beoordeling van de aorta, pulmonaal schepen in geval van vermoedelijke pulmonale embolie, of het onderzoek van schepen in de buik, bekken en benen. Een andere belangrijke indicatie is het zoeken naar typische tekenen van multiple sclerose (MS) aan de voorkant van het lichaam, die bijzonder goed zichtbaar zijn op MRI.

Hiervoor worden speciale MRI's voor MS gemaakt met contrastmiddel. Een vrij zeldzame, maar des te belangrijkere indicatie voor een MRI als aanvullen aan hart ultrageluid is de detectie van bepaalde ziekten van de hart-. Dit zijn voornamelijk aangeboren afwijkingen en de status van de kransslagader schepen, evenals structurele defecten of kwaadaardige neoplasmata.

Theoretisch is het mogelijk om het hele lichaam met MRI te onderzoeken, vanaf de hoofd en nek gebied aan de borst, maag en voeten. In veel gevallen, zoals hierboven vermeld, biedt het een betere detectie en presentatie van de ziekte dan andere methoden. Er zijn echter ook een aantal indicaties waarbij CT superieur is aan MRI.

Bovendien kunnen veel van de ziekten of verwondingen van tevoren worden opgespoord en behandeld. Alleen als meer precieze verduidelijking vereist is, wordt een MRI-onderzoek als een aanvullend middel beschouwd. Hoofd-MRI (synoniem: magnetische resonantiebeeldvorming van de schedel) is een radiologische onderzoeksprocedure waarbij de hersenen kunnen worden gevisualiseerd met behulp van een magnetisch veld.

In de loop van hoofd-MRI, benige delen van de schedel, het hoofd bloed vaten, de hersenventrikels (hersenholten) inclusief de hersenvocht (hersenvocht) en de resterende zachte weefsels van de schedel kunnen ook worden afgebeeld. Tegenwoordig wordt hoofd-MRI routinematig uitgevoerd voor verschillende aandoeningen. De reden hiervoor is het feit dat deze diagnostische procedure bijzonder zinvolle beelden oplevert.

Bovendien stelt een MRI van het hoofd, in tegenstelling tot conventionele röntgenfoto's, de gevoelige hersenstructuren niet bloot aan straling. De prestatie van een magnetische resonantiebeeldvorming van de kop kan nuttig zijn voor veel verschillende indicaties. Vooral na een ongeval kan hoofd-MRI helpen bij het visualiseren van mogelijke hersenbloedingen, hersenletsel en craniocerebrale trauma (SHT).

Maar ook bij ontstekingsveranderingen (bv. MS) of bloeding in de hersenen kan een MRI van het hoofd nuttig zijn. Verdere indicaties voor hoofd MRI zijn: Verder kan hoofd MRI gebruikt worden om de baan te visualiseren, het binnenoor inclusief de gehoorbeentjes en interne gehoorgangen, misvormingen van de benige schedel en veranderingen in de temporomandibulaire gewrichten. Omdat het essentieel is dat de patiënt in een bepaalde positie blijft bij het uitvoeren van een MRI van het hoofd, wordt voor het onderzoek een zogenaamde hoofdspoel op de patiënt geplaatst. Het hoofd moet ook op de onderzoeksbank worden bevestigd.

Om deze reden is hoofd-MRI bijzonder moeilijk uit te voeren bij angstpatiënten. Om angst of paniekaanvallen Tijdens de voorbereiding van de hoofd-MRI kan het raadzaam zijn om een ​​licht kalmerend middel te nemen. Er zijn in principe twee verschillende methoden van hoofd-MRI: het beeld zonder contrastmedium en het zogenaamde contrastmediumbeeld (MRI met contrastmedium).

In de meeste gevallen worden hoofdopnamen tijdens de sessie eerst zonder contrastmiddel gemaakt. Als er echter speciale structuren of het verloop van de vaten moeten worden afgebeeld, moet tijdens het onderzoek aanvullend een contrastmiddel worden toegediend. In dit geval wordt meestal een verblijfscanule (perifere veneuze toegang; PVK) ingebracht voordat de patiënt in het apparaat wordt gefixeerd.

De gebruikelijke contra-indicaties voor MRI van het hoofd zijn van toepassing zoals voor elk ander MRI-onderzoek. Met name bij personen die zijn voorzien van een gangmakermoet zorgvuldig worden afgewogen of het opstellen van een MRI gerechtvaardigd is. Op enkele uitzonderingen na mogen MRI's van het hoofd niet worden uitgevoerd bij kunstmatige patiënten hart- kleppen ook niet.

Verdere contra-indicaties voor een hoofd-MRI zijn

• Hersentumors
• Herseninfarcten
• Meningitis (ontsteking van de meninges)
• Encefalitis (ontsteking van de hersenen)
• Veranderingen in de bloedvaten
• Onduidelijke hoofdpijn
• Chronische hoofdpijn
• Geïmplanteerde defibrillator (ICD)
• Metalen vreemde voorwerpen op gevaarlijke locaties (bijvoorbeeld in de buurt van de oogbal)
• Medische implantaten (vooral cochleaire implantaten)

De hoge resolutie beelden die met MRI kunnen worden verkregen, maken deze methode tot de ideale diagnostische methode voor gewrichtsklachten. Vooral ziekten die ontstaan ​​tijdens een traumatische gebeurtenis (bijvoorbeeld tijdens het sporten) of als gevolg van jarenlange slijtage kunnen met behulp van knie-MRI optimaal in beeld worden gebracht. Een MRI van de knie wordt meestal poliklinisch uitgevoerd door een radioloog in de privépraktijk.

De voorbereiding van een knie-MRI is echter in de meeste klinieken ook mogelijk. Voorafgaand aan het eigenlijke onderzoek dienen patiënten eraan te denken hun blaas helemaal. Het is niet mogelijk om dit proces tijdens de beelden te onderbreken.

Daarnaast dienen alle metalen voorwerpen in een kleedkamer voor de onderzoeksruimte te worden gedeponeerd. Dit geldt voor sieraden en haar clips en piercings en verwijderbaar bretels. Daarna moet de te onderzoeken knie in de MRI-machine worden geplaatst.

Voor mensen die aan claustrofobie lijden, is de knie-MRI relatief comfortabel. De reden hiervoor is dat het bovenlichaam zich ook tijdens het onderzoek volledig buiten de buis bevindt. Daarnaast is het bij een MRI op de knie in de meeste gevallen zelfs mogelijk om een ​​begeleider mee te nemen naar de onderzoeksruimte.

Vooral voor kleine kinderen en angstige patiënten kan dit een groot voordeel zijn. In tegenstelling tot conventionele röntgenstralen gebruikt de magnetische resonantietomograaf geen röntgenstralen. Om deze reden is er bij deze onderzoeksmethode geen blootstelling aan straling voor de patiënt.

Tijdens de voorbereiding van de MRI-beelden moet eraan worden herinnerd dat elke beweging ervoor zorgt dat de beelden wazig en dus onbruikbaar worden. Het onderzoek van de kniegewricht het gebruik van MRI voor de knie duurt meestal niet langer dan 30 minuten. Het MRI-onderzoek voor de knie maakt het weefsel, de ligamenten en kraakbeen van het gewricht zichtbaar.

Om deze reden is magnetische resonantiebeeldvorming van de kniegewricht kan nuttig zijn bij verschillende ziekten. Vooral in het geval van kraakbeen beschadiging, gescheurde kruisbanden of meniscus schade is er geen vergelijkbare diagnose als MRI van de knie. De typische indicaties voor knie-MRI zijn onder meer arthroscopy wordt beschouwd als een alternatief voor knie-MRI.

Bij deze onderzoeksmethode moet echter een kleine camera via een huidincisie in het kniegewricht worden ingebracht. Deze methode kan ook worden gebruikt om op betrouwbare wijze veranderingen in kraakbeen en beschadiging van de menisci in beeld te brengen. Het voordeel van deze onderzoeksmethode is de mogelijkheid om tijdens het spiegelen enkele veranderingen te corrigeren. Zo kunnen licht uitgesproken veranderingen in kraakbeen vaak in dezelfde sessie worden behandeld.

Het nadeel van artroscopie is het feit dat het een chirurgische ingreep is en daarom kunnen de typische complicaties optreden. Vooral wond genezen aandoeningen en infecties behoren tot de meest gevreesde complicaties van artroscopie. Bovendien moet, in tegenstelling tot MRI van de knie, artroscopie van de knie in de meeste gevallen als intramurale procedure worden uitgevoerd.

Bovendien leiden de chirurgische incisies tot een tijdelijke beperking van de beweeglijkheid van het kniegewricht. De betekenis van een dergelijke artroscopie van de knie hangt ook in grote mate af van de vaardigheden van de chirurg. De beelden van de knie-MRI kunnen daarentegen digitaal worden opgeslagen en dus, als de bevindingen onduidelijk zijn, door verschillende specialisten worden geïnterpreteerd.

• Onduidelijke kniepijn
• Meniscus schade
• Kruisbandruptuur
• Kraakbeenschade

Magnetische resonantie beeldvorming (synoniem: magnetische resonantie tomografie MRI) wordt beschouwd als de ideale methode voor sectionele beeldvorming van de wervelkolom. Voor de meeste aandoeningen van de wervelkolom wordt MRI zelfs beschouwd als de onderzoeksmethode bij uitstek. Omdat MRI ook hoge resolutie beelden oplevert in het gebied van de cervicale wervelkolom (cervicale wervelkolom), kunnen pathologische veranderingen meestal tot in het kleinste detail worden weergegeven.

Vooral het feit dat de wortels van de individuele wervelkolom zenuwen kan zonder superpositie worden afgebeeld tijdens cervicale wervelkolom. MRI biedt ideale diagnostische mogelijkheden. Om deze reden kunnen ziekten zoals zenuwbeknelling en irritatie, die optreden in de loop van een hernia, optimaal worden beoordeeld. Verdere indicaties voor het uitvoeren van een MRI van de cervicale wervelkolom zijn

• Hernia-schijven van de cervicale wervelkolom

Omdat magnetische resonantiebeeldvorming het meest geschikt is om de wervelkolom in zijn kleinste delen weer te geven, kunnen ook delen van de lumbale wervelkolom (lumbale wervelkolom) worden afgebeeld.

Afhankelijk van het type en de locatie van de klachten kunnen doorsnedebeelden van de lumbale wervelkolom vanuit elke richting en in elk vlak worden gegenereerd. Aan de hand van deze beelden kan de specialist snel en gericht een diagnose stellen. Daarnaast kunnen ook bij klachten die alleen de lumbale wervelkolom betreffen aanvullende beelden van de gehele wervelkolom worden gemaakt.

Dit is vooral belangrijk omdat pijn in de wervelkolom straalt graag uit naar andere segmenten. Klachten die de patiënt in de lumbale wervelkolom ervaart, kunnen onder bepaalde omstandigheden voortkomen uit de borstwervels of de heup gewricht en hebben geen verband met de feitelijke lumbale wervelkolom. Vooral de niet-overlappende beeldvorming van de wortels van de wervelkolom zenuwen maakt een optimale beoordeling van de omvang van verschillende ziekten mogelijk.

Vooral voor patiënten met zenuwwortel kneuzingen of zenuwwortel irritatie. Daarnaast komen minder vaak voorkomende oorzaken van pijn in de lumbale wervelkolom, zoals ontstekingen of tumoren, kunnen betrouwbaar worden uitgesloten met behulp van lumbale MRI. Naast de voorbereiding van een MRI van de lumbale wervelkolom zonder contrastmiddel, zijn opnamen die zijn gemaakt met een speciaal gadoliniumhoudend contrastmiddel nu standaardprocedures.

Typische indicaties voor de voorbereiding van een MRI van de lumbale wervelkolom zijn onder meer

• Hernia van de lumbale wervelkolom

Voor de meeste schouderaandoeningen wordt magnetische resonantiebeeldvorming beschouwd als het diagnostische hulpmiddel bij uitstek. Met behulp van schouder-MRI worden de botstructuren en de ligamenten en spieren van de schoudergewricht kan worden gevisualiseerd. Bovendien kunnen veranderingen in het kraakbeen van de schouder in detail worden weergegeven.

In de meeste gevallen duurt een MRI van de schouder 20 tot 30 minuten. Gedurende deze tijd moet de te onderzoeken patiënt in een bepaalde positie blijven. Doet hij dat niet, dan worden de MRI-beelden wazig en onbruikbaar voor verdere diagnostiek.

Om deze reden is het bijzonder belangrijk dat de patiënt op een verplaatsbare bank wordt gefixeerd voordat het eigenlijke onderzoek begint. Vooral in het gebied van het hoofd en de schouder mag er geen bewegingsruimte zijn. Zelfs te krachtig slikken of onbedoeld niezen kan de beelden onbruikbaar maken.

De fixatie kan erg ongemakkelijk zijn, vooral voor mensen die aan claustrofobie lijden. Om deze reden is het raadzaam om voor het onderzoek een licht kalmerend middel te nemen, vooral bij het uitvoeren van een MRI van de wervelkolom, hoofd en schouder. Daarnaast kan het helpen als de patiënt door een vertrouwenspersoon naar de behandelkamer wordt begeleid. Overigens is het besturen van een motorvoertuig na het nemen van een slaapmiddel vooralsnog niet toegestaan. Om deze reden is het voor de patiënt ook de moeite waard om niet alleen naar de schouder-MRI-afspraak te komen. De meest voorkomende ziekten die kunnen worden vastgesteld door middel van schouder-MRI zijn

• Chronische schouderpijn
• Chronische overbelasting van de schouder
• Chronische instabiliteit van de schouder
• Scheur in de lange bicepspees
• Artrose
• Impingement-syndroom
• Tendinitis