Strijkijzer is een mineraal dat meerdere functies vervult in het menselijk organisme. Net als andere anorganische mineralen, ijzer is essentieel voor organisch leven.
Werkingsmechanisme van ijzer
A bloed test van ijzer niveaus worden door artsen gebruikt om verschillende ziekten verder te diagnosticeren.
Omdat het lichaam zelf geen ijzer kan produceren, moet het van buitenaf van voedsel worden voorzien.
IJzer behoort tot de groep van sporenelementen omdat het slechts in kleine hoeveelheden in het lichaam aanwezig is, en de dagelijkse benodigde inname ver beneden de hoeveelheid ligt die het lichaam nodig heeft calcium, kalium or magnesium Mensen verschillen individueel in het vermogen van de darmen om te verteren en te absorberen mineralen.
In sommige voedingsmiddelen mineralen, vooral ijzer, zijn zo gebonden dat ze niet of nauwelijks kunnen worden opgelost en opgenomen. In het algemeen moet worden opgemerkt dat naast urine en ontlasting, veel mineralen, en dus ijzer, worden uitgescheiden en verloren, vooral door zweet.
Betekenis
De ijzerwaarde wordt meestal gecontroleerd bij a bloed test alleen bij de dokter als er een gerechtvaardigde reden is. De serumconcentraties voor volwassenen zijn 25-135 ug / dl voor vrouwen bij een veronderstelde leeftijd van 40 jaar en 35-170 ug / dl voor mannen van dezelfde leeftijd.
Als een verhoogd ijzerniveau wordt gedetecteerd op bloed testen, kan dit aangeven hemoglobine overbelasten. Dit wordt aangeduid als hemochromatose of ijzerstapelingsziekte. Als de waarden voor ijzer enorm boven de norm liggen, kan dit leiden tot een vergroting van de lever, te functionele stoornissen van de hart- spieren en de klieren. In veel gevallen duidt een grijze verkleuring aan de binnenkant van de handen ook op een teveel aan ijzer. Mogelijke diagnoses van verhoogde ijzerniveaus zijn onder meer bloedarmoede, hemochromatose, lever cirrose, viraal hepatitisof ijzervergiftiging.
Een te laag ijzergehalte leidt tot bloedarmoede omdat het rode bloedpigment in een verminderde hoeveelheid wordt geproduceerd. Maar zelfs bij gezonde mensen treedt van tijd tot tijd een tijdelijk klein ijzertekort op. Dit komt meestal door de aanpassingsprocessen van het organisme aan verschillende vereisten. Vrouwen tijdens zwangerschap en competitieve atleten lopen een bijzonder risico. IJzergebrek kan lange tijd aanwezig zijn zonder merkbare of misschien zelfs onbewuste symptomen.
Permanent laag ijzergehalte leiden naar 피로, gevoelens van zwakte, bleek huid kleur, bloedarmoede, kortademigheid en onderaanbod van zuurstof. Stemmingswisselingen en een neiging tot hoofdpijn zijn ook gemeld. Als ijzer ontbreekt, orale en linguale slijmvliezen, constipatie, diarree of vatbaarheid voor infecties kan optreden als gevolg van bloedarmoede.
Vrouwen verliezen 0.4 tot 1 mg ijzer per dag tijdens menstruatie Verlaagde ijzergehaltes in bloedserum zijn echter niet altijd gelijk aan ijzertekort Een betrouwbare diagnose vereist aanvullende tests van sommige ijzerverbindingen, zoals transferrine en ferritine.
Komt voor in voedingsmiddelen
IJzer zit voornamelijk in vlees, lever, nier, volle granen, champignons, groene groenten. Varkenslever heeft ongeveer 22 mg, tarwekiemen 8 mg, spinazie 3 mg en een eigeel 1.2 mg ijzer in termen van elke 100 g ongekookt portie dat kan worden geconsumeerd.
IJzer wordt gemakkelijker opgenomen uit dierlijk voedsel dan uit plantaardig voedsel.
Wanneer dierlijke en plantaardige producten worden gecombineerd, wordt ijzer vaak beter opgenomen. Dit geldt ook als het voldoende is vitamine C beschikbaar is.
Thee blokkeert daarentegen de absorptie van ijzer in de darm. IJzer kan ook worden geleverd via geschikte voeding supplementen in capsule- of vloeibare vorm.
