Hersenstamsyndroom: oorzaken, symptomen en behandeling

Hersenstam syndromen worden gekenmerkt door verminderde bloed stroom naar de schepen leveren van de hersenen stam. Er zijn meerdere hersenstam syndromen genoemd naar hun eerste descriptor, bijvoorbeeld het Foville-syndroom, het Weber-syndroom en het Wallenberg-syndroom. Oorzaken van acute hersenstam syndromen omvatten hersenbloedingherseninfarct, of ontsteking.

Wat is het hersenstam-syndroom?

Hersenstam-syndromen zijn het gevolg van cerebrale ischemie, wat een onvoldoende toevoer is van bloed aan de grote hersenen​ Bij de meeste aandoeningen verminderd bloed stroom naar de wervelslagader of basilaire slagader is de primaire oorzaak. Samen met de subclavia slagader wervelslagader behoort tot de slagaders die de hersenen​ De basilaire slagader behoort tot de slagaders die de hersenen met zuurstofrijk bloed. Als de bloedtoevoer verminderd is door een herseninfarct, hersenbloedingof ontstekingkunnen zich verschillende hersenstamsyndromen ontwikkelen, afhankelijk van de lokale locatie.

Oorzaken

De belangrijkste oorzaken van hersenstamsyndromen zijn cerebrale ischemieën, die resulteren in een verminderde bloedtoevoer naar de grote hersenen​ Meestal treden deze circulatiestoornissen op in de wervelslagader en de slagaders die de hersenen voeden. Infecties, verwondingen, tumoren, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk en multiple sclerose kan evengoed leiden te weinig bloed naar de hersenen. Er zijn verschillende hersenstamsyndromen, die voornamelijk in drie subtypen zijn onderverdeeld, afhankelijk van de locatie van de schade:

  • Bloedsomloopstoornis van de hersenstam (pons) die tot de centrale behoren zenuwstelsel.
  • Verstoring van de bloedcirculatie in de middenhersenen
  • Bloedsomloopstoornis in het gebied van de spinal cord extensie (medulla-oblongata).

De drie verschillende syndromen zijn genoemd naar hun eerste descriptoren: het Millard-Gubler-syndroom, het Weber-syndroom en het Wallenberg-syndroom. Afhankelijk van de aard van de symptomen en de locatie van de schade kent de geneeskunde verschillende andere hersenstamsyndromen, bijvoorbeeld het Foville-syndroom, het Nothnagel-syndroom of het Babinski-Nageotte-syndroom.

Symptomen, klachten en tekenen

Afhankelijk van het type hersenstamsyndroom zijn er verschillende symptomen aanwezig. Bijna alle hersenstam-syndromen worden gekenmerkt door hersenzenuwfalen en schade aan de lange zenuwbanen die verantwoordelijk zijn voor motorische functie en gevoeligheid. Andere prominente symptomen zijn onder meer duizeligheid, hoofdpijn, 피로, sensorische wanen, intracraniële druk, en nek stijfheid. Begeleidende verschijnselen zijn fotofobie en autonome stoornissen zoals braken, misselijkheid, zweten en psychische veranderingen. Uit de som van de symptomen kan de behandelende arts de locatie van de schade afleiden. Kenmerkend voor schade aan de spinal cord extensie is het Wallenbergsyndroom, andere afwisselende syndromen zijn evengoed mogelijk. Schade aan de caudale overbruggingsvoet (pons) is meestal te wijten aan het Foville- of Millard-Gubler-syndroom met verlamming van de horizontale blik. Oorzaken kunnen zijn: tumoren en verstoringen van de bloedsomloop in de slagaders en hun stromale gebieden. De syndromen van Weber, Benedict en Notnagel zijn kenmerkend voor laesies in de middenhersenen. Patiënten hebben vaak last van visuele stoornissen en sufheid. Bij ernstige schade met scheiding van hersenstam en hersenschors, primitief brein reflexen komen voor in de vorm van apallisch syndroom, wat leidt tot hersendood​ Vaak komen hersenstam-syndromen voor die niet volledig of typisch tot uitdrukking komen, waardoor een definitieve diagnose moeilijk is.

Diagnose en ziekteprogressie

Bij onvolledige hersenstamsyndromen treden de symptomen afwisselend of bilateraal op. Afhankelijk van de plaats van beschadiging verschijnen de symptomen aan dezelfde of aan de andere kant van het lichaam. In het geval van algemene schade zijn er sensorische gebreken, zoals verstoringen van het trillingsgevoel, het gevoel van aanraking en temperatuur, en verlamming. Vooral de delen van het lichaam die worden gevoed door de langste zenuwbanen, dwz de voeten, worden in het bijzonder getroffen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, verspreiden deze sensorische stoornissen zich proximaal naar het lichaam. Als individual zenuwen zijn plaatselijk beschadigd, verschillende symptomen en klachten treden op. Naast de sensorische deficiëntiesymptomen zijn er motorische gebreken en schade aan het autonome zenuwstelsel​ Deze manifesteren zich door verstoringen in de regulering van circulatie en transpiratie in combinatie met verlies van evenwicht en coördinatie (ataxie) Schade aan de zenuwwortels, die tot uiting komt in reflexverzwakking en spierzwakte, kan worden veroorzaakt door schijfbeschadiging. De moderne geneeskunde biedt verschillende diagnostische methoden om het hersenstamsyndroom betrouwbaar te diagnosticeren. De eerste stap is een klinische geschiedenis, waarmee de arts de patiënt alle belangrijke vragen stelt over symptomen, eerdere ziekten, en levens- en gedragspatronen om een ​​klinisch beeld te creëren. Indien deze ondervraging niet mogelijk is, bijvoorbeeld bij een acute calamiteit, wordt direct een diagnose gesteld door middel van MRI, CT en ultrageluid​ Met deze moderne diagnostische techniek kunnen artsen andere aandoeningen en ziekten uitsluiten, zoals tumoren of ontsteking, als ze niet verantwoordelijk zijn voor de bloedsomloopstoornis in de hersenen.

Complicaties

Hersenstamsyndroom veroorzaakt een verminderde bloedtoevoer naar de hersenen. Deze klacht kan leiden tot veel verschillende complicaties, meestal als gevolg van een infarct of ontsteking. De getroffen persoon lijdt aan duizeligheid en ernstig hoofdpijn. Voorts 피로 en vermoeidheid optreden. Verlamming en verschillende sensorische stoornissen kunnen ook voorkomen. Het is echter niet te voorspellen welke delen van het lichaam verlamd zullen raken door het hersenstam-syndroom. Bovendien kan de getroffen persoon er last van hebben braken en misselijkheid en kan ook het bewustzijn verliezen. Het is niet ongebruikelijk dat gehoorproblemen of visuele stoornissen optreden. De symptomen beperken het dagelijkse leven van de patiënt extreem. In het ergste geval leidt het hersenstam-syndroom tot hersendood en dan de volledige dood van de patiënt. Om deze reden is onmiddellijke behandeling door een arts noodzakelijk om de patiënt te laten overleven. De behandeling wordt uitgevoerd met behulp van medicatie en niet zelf leiden op eventuele complicaties. Gevolgschade kan echter niet worden uitgesloten. Deze zijn sterk afhankelijk van het moment waarop de behandeling is gestart. Indien nodig vermindert het hersenstam-syndroom ook de levensverwachting van de patiënt.

Wanneer moet je naar een dokter?

Een bezoek aan de dokter is noodzakelijk zodra de getroffen persoon aan verschillende lijdt functionele stoornissen​ Als er sprake is van verlies van het gezichtsvermogen, gehoorproblemen of onduidelijkheid bij de spraakvorming, is een arts nodig. Controle-onderzoeken moeten worden gestart om de oorzaak vast te stellen en passend te kunnen nemen maatregelen​ Als er wordt herhaald vermoeidheid, een gevoel van flauwte of een innerlijke zwakte, moet een bezoek aan de dokter worden gebracht. Slaapstoornissen en een verhoogde behoefte aan slaap zijn waarschuwingssignalen van het organisme. Als ze zich gedurende meerdere weken voordoen of in intensiteit toenemen, moeten de symptomen worden verduidelijkt. Als er een gevoel van druk in de hoofd, stijfheid van de nek of beperkingen in het bewegingsbereik van de nek, moet een arts worden geraadpleegd. Duizeligheid, braken en misselijkheid moet medisch worden onderzocht en behandeld. Als koorts, verhoogd bloeddruk, snelle hartslag of circulatie problemen optreden, is een arts nodig. Bloedsomloopproblemen, overvloedig zweten dat niet kan worden verklaard, of een gevoel van ziekte moeten door een arts worden onderzocht. Blikverlamming wordt als bijzonder ongebruikelijk beschouwd en moet zo snel mogelijk worden behandeld. Balance en coördinatie Zowel problemen als veranderingen in het spierstelsel zijn redenen om naar een dokter te gaan. Omdat het hersenstamsyndroom in ernstige gevallen kan leiden tot een verkorte levensverwachting, is een bezoek aan de dokter raadzaam bij de eerste tekenen en onregelmatigheden.

Behandeling en therapie

De voorkeursbehandelingsmethode is lysis therapie, ook bekend als trombolyse. De trombus wordt met behulp van medicatie opgelost. Bij lokale behandeling krijgt de patiënt het medicijn via een katheter rechtstreeks in het aangetaste vat geïnjecteerd. Met systemische lysis therapiewordt het medicijn intraveneus toegediend, zodat het zich door de bloedbaan kan verspreiden en de aangetaste plaats kan bereiken. Als er een ischemisch herseninfarct aanwezig is, intraveneuze lysis therapie met recombinante plasminogeenactivator is bijzonder effectief gebleken. De behandeling moet echter niet later dan 4.5 uur na het begin van de eerste symptomen worden gegeven. De behandelende arts moet een risico-batenanalyse uitvoeren, aangezien het risico van hersenbloeding is hoog. Als alternatief kan chirurgische verwijdering van de bloedprop Als het hersenstamsyndroom wordt geassocieerd met slikproblemen en verminderde ademhaling​ Soms is het plaatsen van een voedingssonde of langdurig ventilatie kan nodig zijn voorafgaand aan de behandeling. Afhankelijk van de ernst van het ziekteverloop, kunnen artsen langdurige therapie aanbevelen in gespecialiseerde medische centra of daaropvolgende fysiotherapie als het ziekteverloop mild is.

Vooruitzichten en prognose

De prognose van het hersenstam-syndroom wordt bepaald op basis van de huidige oorzaak en moet daarom op individuele basis worden beoordeeld. Hoe groter het gebied van het huidige infarct dat is beschadigd, hoe minder gunstig de vooruitzichten voor herstel. Het risico op overlijden neemt bij deze patiënten sterk toe. Met vroege diagnose, lichte schade aan hersenweefsel en snelle behandeling is volledig herstel in individuele gevallen mogelijk. De kleine neurologische schade kan na enkele maanden bijna volledig worden gecorrigeerd met optimale therapie. Medische zorg moet echter worden verleend binnen een paar uur na het begin van de eerste tekenen van onregelmatigheid. Bovendien moet de patiënt binnen het behandel- en therapieproces actief meewerken aan het herstel en zich houden aan de instructies van de behandelende arts. Vervolgens dient de patiënt regelmatig deel te nemen aan controles, zodat vroege waarschuwingssignalen sneller kunnen worden opgemerkt en direct kan worden ingegrepen bij herhaling van een infarct. In acute situaties heeft de patiënt een ernstig vaatstelsel afsluiting, wat het risico op vroegtijdig overlijden aanzienlijk verhoogt. De kans op overlijden is hier 80% van de gedocumenteerde gevallen. Zonder behandeling is er weinig overlevingskans voor de patiënt. Bovendien kan het hersenstam-syndroom leiden tot levenslange gevolgen of disfunctie van individuele systemen.

het voorkomen

Omdat hersenstamsyndromen het gevolg zijn van verschillende oorzaken, is er niet één ideale manier om ze te voorkomen. In het algemeen adviseren artsen mensen echter om hun eigen levensstijl te heroverwegen en ervoor te zorgen dat ze deze vermijden zwaarlijvigheid en bijgevolg hoge bloeddruk​ Beide factoren bevorderen de ontwikkeling van het hersenstam-syndroom. Een bewuste dieet dat te veel vet vermijdt, suiker en kunstmatige toevoegingen kunnen deze ziekte ook helpen voorkomen. Andere schadelijke factoren zijn onder meer buitensporig alcohol en nicotine consumptie, die vooral door hoogrisicopatiënten met een erfelijke aanleg moet worden vermeden te zwaar.

Follow-up

Bij het hersenstamsyndroom is er meestal weinig of zelfs geen nazorg maatregelen en opties die beschikbaar zijn voor de getroffen persoon, dus de getroffen persoon moet in dit opzicht in de eerste plaats een arts raadplegen om verdere complicaties of ongemak te voorkomen. In veel gevallen kan het hersenstamsyndroom echter niet volledig worden behandeld, zodat de levensverwachting van de patiënt ook vaak aanzienlijk wordt verminderd door deze ziekte. De behandeling van deze ziekte wordt meestal uitgevoerd met behulp van medicatie. Er moet voor worden gezorgd dat de juiste dosering wordt gegeven en dat de medicatie regelmatig wordt ingenomen om verdere complicaties te voorkomen. Evenzo zijn regelmatige controles en onderzoeken door een arts erg belangrijk om de symptomen van het hersenstamsyndroom correct te herkennen en te beheersen. Omdat de ziekte ook bewegingsstoornissen kan veroorzaken, fysiotherapie moet worden uitgevoerd. De getroffen persoon kan veel oefeningen van een dergelijke therapie in zijn eigen huis doen en herhalen, wat het genezingsproces kan versnellen. Liefdevolle zorg en steun van de eigen familie of vrienden heeft in dit verband ook een positief effect op het beloop van de ziekte en kan Depressie of psychologische stoornissen.

Wat u zelf kunt doen

Hersenstamsyndroom is een acuut levensbedreigende ziekte voor getroffen individuen, dus zelfhulp maatregelen moet worden onthouden zonder toestemming van de arts. In hun eigen belang dienen patiënten zo snel mogelijk medische hulp in te roepen om snel met de juiste therapie te kunnen beginnen. De symptomen die verband houden met het hersenstamsyndroom beperken de kwaliteit van leven van de patiënt meestal merkbaar en verhinderen dat ze hun gebruikelijke dagelijkse routine kunnen uitvoeren. Patiënten zijn bijvoorbeeld niet meer in staat hun werk voort te zetten en dienen zich in het belang van hen te onthouden van overeenkomstige pogingen volksgezondheidPatiënten worden gedwongen te rusten en zich tijdelijk terug te trekken uit het sociale leven als gevolg van symptomen zoals duizeligheid, motorische en sensorische beperkingen, of visuele en gehoorstoornissen. In de meeste gevallen is ziekenhuisopname geschikt om de acute oorzaken van het hersenstamsyndroom te behandelen. Tijdens intramurale zorg volgen patiënten alle instructies van ziekenhuispersoneel en artsen op. Patiënten houden doorgaans tijdelijk bedrust en verminderen fysieke activiteiten. Dieet is ook afgestemd op de ziekte van de patiënt en voorwaarde, en het voorgeschreven dieetplan moet door de patiënt worden gevolgd. Na een succesvolle behandeling volgen patiënten de instructies van de arts om terugval te voorkomen.