Fysiotherapie voor zenuwwortelcompressie in de thoracale wervelkolom

A zenuwwortel compressie (radiculopathie) in de thoracale wervelkolom beschrijft de vernauwing van a zenuwwortel in de thoracale wervelkanaal (behorend tot de borstholte) van de wervelkolom. Het binnenkomen en verlaten van zenuwvezels en vezelbundels in de wervelkolom worden samengedrukt. Een hernia (prolaps), uitsteeksel van de tussenwervelschijf (uitsteeksel) of sekwestratie zijn mogelijke typische triggers.

Een andere term voor dit klinische beeld is zenuwwortel syndroom. Afhankelijk van de lokalisatie lumbaal, thoracaal of cervicaal zenuwwortelcompressie is gedifferentieerd. EEN zenuwwortelcompressie in de thoracale wervelkolom wordt vertegenwoordigd door ongeveer 2%.

Fysiotherapie

De fysiotherapeutische behandeling voor zenuwwortelcompressie bestaat allereerst uit in pijn vermindering. Het doel is om de wervelkolom te ontlasten en pijn-verlichtende maatregelen zoals elektrotherapie, massages, stretching, ontspanning baden en warmtetoepassingen. Meer specifieke technieken zoals behandeling met een slingertafel, mobilisatie van het wervelkolomgedeelte zonder belasting of de "Mc-Kenzie" -therapie kunnen ook worden toegepast.

Zodra de omvang van pijn en beweging binnen een voldoende bereik is, is het doel om de buik- en rugspieren te stabiliseren. Hiervoor worden vaak isometrische oefeningen gebruikt. Zeer bekend zijn isometrische spantechnieken volgens "Brunkow".

Ook klassieke concepten uit de “Terug School”Of technieken van“ Brügger ”worden gebruikt om de houding en rompstabiliteit te verbeteren. In het begin zijn oefeningen in rug-, buik- of viervoeter optimaal, aangezien de tussenwervelschijven zo min mogelijk belast worden. Het doel in dit stadium is om spiercompensatie te creëren voor de benige (botachtige) of gewrichtsgerelateerde (articulaire) tekorten.

Een combinatie van tractietechnieken (tractie) kan, voor zover pijnloos mogelijk, de metabolische functie van de tussenwervelschijven verbeteren. Afhankelijk van het individuele geval moet dit individueel en pijn aangepast worden. Zodra spierstabilisatie is bereikt en de patiënt pijnloos kan lopen, wordt gestreefd naar een optimalisatie van het looppatroon, de houding en training voor het dagelijks leven.

Zwaar tillen, verkeerd buigen, ongunstige sporten, repeterende bewegingspatronen, gebrek aan vochtopname, slaapgebrek en werkergonomie dienen door de fysiotherapeut te worden aangepakt en dient te worden verduidelijkt op welk gebied optimalisatiemogelijkheden bestaan. Meer gedetailleerde informatie is te vinden in onze artikelen: Fysiotherapie looptraining Oefeningen voor loopstoornissen Houdingstraining Zodra de spierstabilisatie is bereikt en de betrokkene pijnvrij kan lopen, wordt gestreefd naar het optimaliseren van looppatroon en houding en het geven van training voor het dagelijks leven. Zwaar tillen, niet goed buigen, ongunstige sporten, repetitieve bewegingspatronen, gebrek aan vochtopname, slaapgebrek en ergonomie op het werk dienen door de fysiotherapeut te worden aangepakt en dient te worden verduidelijkt op welke gebieden verbetering mogelijk is.

Meer gedetailleerde informatie is te vinden in onze artikelen:

  • Fysiotherapie looptraining
  • Oefeningen voor loopstoornissen
  • Houding school
  • Brunkow stuurpengeleider Ga in rugligging liggen. Pas beide benen aan. Druk de hielen stevig in het kussen.

    Voeten en tenen worden naar het lichaam getrokken. Gespannen de maag​ De armen duwen naar de voeten.

    De kin wordt naar voren gebracht borst​ Houd nu de hele lichaamsspanning 10 seconden vast. Ontspan gedurende 5 seconden en herhaal de oefening ongeveer 5-10 keer.

    U mag tijdens deze oefening geen holle rug maken of uw adem inhouden.

  • schoolslag in buikligging Ga in buikligging. De benen zijn gestrekt. Voer nu uit zwemmen bewegingen zoals in de klassieker schoolslag.

    Het bovenlichaam moet van het oppervlak worden opgetild. Concentreer je op grote, netjes uitgevoerde bewegingen. Herhaal de oefening afhankelijk van uw constitutie.

Klassieke symptomen zijn hevige pijn in het gecomprimeerde zenuwwortelsegment met een gedeeltelijk uitstralend karakter.

Paresthesie en verlamming kunnen ook voorkomen. Verder spanning en pijn in de rug kan vaak worden waargenomen. Verlamming (pareses) en geatrofieerde rugspieren kunnen ook worden gevonden.

Ontspannen houdingen komen dan ook vaak voor in dit ziektebeeld. Bovendien ischialgie, vermindering van reflexen en functionele stoornissen van de darm en blaas activiteit kan optreden. Compressie van de wervelkolom tijdens sprongen, lopend trappen op en af, abrupte bewegingen, lachen of hoesten leidt vaak tot een toename van de symptomen. meer oefeningen vindt u in onze artikelen

  • Stretching houding met ademhalingstherapie Strek in rugligging uw benen en armen in een verticale lijn, weg van het lichaam.

    Houd deze positie 3-4 ademhalingen vast. Ontspan nu ook voor een periode van 3-4 ademhalingen. Daarna het stretching vindt weer plaats.

    Herhaal deze oefening op basis van uw capaciteit.

  • Zich uitstrekkend op de muur Plaats jezelf ongeveer 20 cm van een muur af. Loop nu met je handen de muur op tot je een maximale extensie van je armen en ruggengraat hebt bereikt. Houd deze positie ongeveer XNUMX seconden vast.

    Probeer jezelf nu met je vingers verder in de rekpositie te trekken.

  • Cobra-oefening Plaats jezelf in buikligging. Ga naar het onderarm ondersteuning. Alleen het bovenlichaam mag van de grond komen, het bekken blijft op de steun.

    Houd deze positie ongeveer 10 seconden vast. Probeer na een korte pauze jezelf nog hoger te ondersteunen door je armen te strekken. Houd deze positie ongeveer 10 seconden vast. Extra uitrekken van de hoofd verhoogt de intensiteit van de oefening.

  • Zenuwwortelcompressie in de thoracale wervelkolom - wat helpt?
  • Fysiotherapie voor zenuwwortelcompressie in de thoracale wervelkolom