De wervelkolom is een basisstructuur en stelt ons lichaam in staat om een fysiologisch correcte houding en beweging te behouden. Om ons vrij en ongestoord te kunnen bewegen, moet hij niet alleen stabiel maar ook mobiel zijn. In het geval van scolioseis de wervelkolom niet langer aanwezig in zijn fysiologische vorm.
Als je van achteren naar de wervelkolom kijkt, zou een rechte lijn zichtbaar moeten zijn. Van opzij gezien heeft hij een dubbele S-vorm. Het is precies deze vorm die ervoor zorgt dat het het hele skelet kan stabiliseren.
Het moet druk-, trek- en afschuifkrachten kunnen weerstaan en deze overbrengen naar de aangrenzende botten. Indien scoliose aanwezig is, worden de wervellichamen naar elkaar toe gedraaid en dus naar de zijkant verschoven. Zo'n vervorming is mogelijk in alle secties van de wervelkolom.
Van achteren bekeken, vertoont de wervelkolom niet langer een rechte lijn, maar eerder een concave of convexe kromming genaamd scoliose. Sinds de ribben zijn verbonden met de borstwervels, de thorax wordt aangetast en uit zijn vorm gerukt. Bij scoliose is er een statische onbalans die de aangrenzende structuren (kraakbeen, ligamenten, spieren, etc.) proberen te compenseren. Zo wordt niet alleen de wervelkolom als uitgangspunt aangetast, maar ook het hele lichaam van voet tot hoofd.
Fysiotherapeutische interventie
Het Schroth-concept is voor het eerst ontwikkeld door Katharina Schroth. Het uitgangspunt was haar eigen verhaal over scoliose. Tot op de dag van vandaag wordt de fysiotherapie van Schroth gebruikt als een effectieve therapie tegen scoliose.
Vanwege de vervorming van de ribben, de longen kunnen niet uitzetten en inademing is beperkt. Zo bevordert ademhalingsgymnastiek inademing in een bepaalde regio van de long. Het doel van de fysiotherapie van Schroth is om de wervelkolom uit zijn statische toestand te strekken voorwaarde.
Schroth gebruikt gericht ademhaling in de respectievelijke holtes / inkepingen van de bestaande valse statica van het bovenlichaam. Afhankelijk van welk gebied is getroffen, is dit gericht. Dit kan worden bereikt door diep ademhaling in combinatie met contact van de handen met het gewenste gebied.
Door het contact heeft de patiënt een doel waar hij moet ademen. Door middel van bepaalde stretching posities, gericht ademhaling in het uitgerekte gebied wordt gepromoot. Door te masseren en stretching de borst en rugspieren, een verbeterde mobiliteit van de ribben wordt veroorzaakt.
Om nog meer ruimte voor de ribbenkast te creëren, gebruikt de fysiotherapeut inpakgrepen en tilt hij een huidplooi op. Dit wordt een bepaalde tijd vastgehouden en de patiënt ademt deze regio weer gericht in. Ook de uitademing wordt niet verwaarloosd en wordt in ieder geval alleen of in combinatie met bevorderd inademing.
Om het ventilatieademt de patiënt in via de neus- en uit door de mond. Om de beweeglijkheid van de thorax te verbeteren en misvormde lichaamsdelen weer in correctie te geleiden, zijn mobilisaties volgens Schroth belangrijk in de fysiotherapie. Hierdoor kan de fysiotherapeut mobiliserende grepen gebruiken en deze secties in de juiste positie brengen.
Hierbij wordt niet alleen naar de wervelkolom gekeken, maar ook naar de rest van het lichaam. De houding en positie van de hoofd, Schoudergordel, bekken, benen en voeten worden geobserveerd. Er wordt gekeken naar welke vlakken ze worden verschoven en hoe ze elkaar beïnvloeden.
In het concept van Schroth is elk deel van het lichaam als een blok dat perfect op het volgende zou moeten liggen. Is dit niet het geval en worden meerdere blokken uit elkaar geschoven, dan moeten alle afwijkingen gelijktijdig worden gecorrigeerd zodat de blokken weer op elkaar liggen. In eerste instantie blijft de patiënt passief en voert hij oorlog, waar hij naartoe wordt verplaatst.
Immobiele constructies worden weer gemobiliseerd en in goede banen geleid. Dit is bevorderlijk voor het trainen van de lichaamswaarneming, zodat de patiënt een idee krijgt van een fysiologische houding. Zo probeert hij dan zonder fysiotherapeut de juiste houding aan te nemen en te behouden.
Tijdens de actieve training worden kracht en stabiliteit verbeterd en kan de fysiotherapeut aanvullend weerstand instellen. Vooral de kracht is een belangrijke factor om een positie te behouden. Zwakke spieren worden weer geactiveerd en a evenwicht is hersteld.
Met de toename van herhalingen en weerstand, de patiënt uithoudingsvermogen tijdens Schroth wordt fysiotherapie verbeterd. Naast het ruggenmerggedeelte is het belangrijk om ook tijdens Schroth fysiotherapie altijd het bekkenblok te corrigeren. Dit kan vaak een rol spelen en kan verschuiven met de wervelkolom. Als het bekken naar de zijkant wordt verplaatst en de lumbale wervelkolom wordt vervormd, worden beide tegelijkertijd gecompenseerd.
Wanneer de carrosseriedelen in de goede richting worden teruggestuurd, stretching is nuttig naast het mobiliseren van grepen. Bij kromming / coliose wordt altijd de ene zijde gestrekt en de spieren aan de andere zijde ingekort. Om deze verkorting tegen te gaan, worden ze op tractie gezet.
Als de patiënt een verhoogde voorwaartse kromming heeft van de thoracale wervelkolom, de voorste spieren (borst en buik) worden gestrekt. Dit maakt het gemakkelijker voor het bovenlichaam om overeind te komen. Passieve maatregelen zijn ook bepaalde standpunten die de patiënt kan innemen.
Het principe hierachter is dat vervormde delen van het lichaam worden ondersteund door kussens en de overige delen door de zwaartekracht in één richting worden gericht. Als, zoals eerder vermeld, de patiënt een verhoogde kromming van de borstwervels naar de rug heeft, de thoracale wervelkolom sectie is onderlegd en de schouders zijn dus naar achteren gericht. Dit resulteert in een gerichte rechtzetting van het bovenlichaam.
Andere onderliggende materialen in de fysiotherapie van Schroth zijn pezzi-ballen waarop patiënten in een bepaalde positie kunnen gaan liggen. Bij fysiotherapie van Schroth wordt de zwakke kant altijd getraind. Dit komt omdat wanneer een vervorming optreedt, één zijde altijd wordt gebruikt en meer wordt belast.
Om de scoliotische houding tegen te gaan, wordt de minder gebruikte zijde getraind en dus in deze richting gestuurd. Laten we het voorbeeld opnieuw nemen, met de toegenomen kromming van de thoracale wervelkolom naar achteren. Hierdoor worden de rugspieren getraind zodat ze de romp rechtop kunnen trekken. Als het wervelkolomgedeelte naar links vervormd is, worden de spieren aan de rechterkant getraind om ze te versterken en de wervellichamen te sturen.
