De fase van in slaap vallen is een toestand tussen slapen en waken, ook wel de eerste slaapfase genoemd, die zowel het lichaam als de geest van de persoon ontspant om de persoon in staat te stellen over te gaan naar de meest rustgevende slaap die mogelijk is. Tijdens de fase van het inslapen reageert de slaper nog steeds op externe prikkels en schrikt hij dus gedeeltelijk uit zijn slaap, maar tijdens deze fase kan de polsslag van de slaper, ademhaling en hersenen golfactiviteit vertraagt al, wat gerelateerd is aan de productie van het slaaphormoon melatonine in de pijnappelklier. Als de fase van inslapen langer duurt dan ongeveer 20 minuten, is er meestal een slaapstoornis, hoewel het in deze vorm vaak te wijten is aan toegenomen cafeïne consumptie, overmatige emotionele opwinding of extreme lichamelijke inspanning.
Wat is de fase van inslapen?
De fase van in slaap vallen is een toestand tussen slapen en waken, bekend als de eerste slaapfase. Slaapgeneeskunde verwijst naar de fase van in slaap vallen als de eerste fase van de slaap. Deze fase wordt gevolgd door de lichte slaapfase, de twee fasen van diepe slaap en de droomfase, ook wel REM-slaap genoemd. De fase van in slaap vallen is dus de lichtste slaapfase van allemaal en wordt waarschijnlijk begrepen als een toestand tussen waken en slapen. Tijdens het inslapen is de slaper zich nog steeds bewust van de geluiden en visuele of tactiele prikkels om hem heen, maar zijn ademhaling wordt regelmatiger, zijn hersenen golven lopen langzamer, zijn hartslag vertraagt en zijn spieren ontspannen. Veel mensen voelen dit ontspanning in de vorm van spiertrekkingen bewegingen waarbij de laatste spanning van het lichaam wordt losgelaten. Sommigen hebben ook het gevoel in een afgrond te vallen tijdens het inslapen. Dit gevoel heeft voornamelijk te maken met het orgel van evenwicht, die vaak verward raakt tijdens het inslapen.
Functie en taak
Tijdens het inslapen komt het hele lichaam tot rust en wordt de weg geplaveid voor de slaapfasen die volgen. De pijnappelklier maakt het slaaphormoon aan melatonine Voor dit doeleinde. De productie van dit hormoon begint zodra de optiek zenuwen verzenden naar de hypothalamus de perceptie van nachtelijke omstandigheden. Tijdens de fase van in slaap vallen, bereikt de productie van het slaaphormoon zijn hoogtepunt en wordt de slaper overgebracht naar een toestand tussen waken en slapen. Tijdens deze tussenfase treden vaak sensorische illusies op, die de slaper soms weer in slaap doen schrikken en zo de fase van het inslapen onderbreken. In tegenstelling tot de waakfasen neemt de slaper de fase van het inslapen niet bewust waar. De fase van inslapen dient dus om over te gaan naar daadwerkelijke slaap. Het helpt de slaper om de dag los te laten en ontspannen in slaap te komen. De fase van inslapen is daarom zeer relevant voor de algemene toestand van volksgezondheid van de persoon. Slaap dient om cellen en organen te regenereren, energie op te laden en de ervaringen van de dag te verwerken. Zonder de fase van het inslapen zou dit allemaal niet bevredigend zijn, omdat alleen een ontspannen lichaam in een echt rustgevende slaap kan gaan.
Ziekten en kwalen
Gemiddeld duurt een gezonde fase van in slaap vallen ongeveer 20 minuten. Latenties die hiervan afwijken kunnen ziektewaarde hebben en verwijzen vaak naar slaapstoornissen Dit geldt vooral voor chronisch abnormale inslaaptijden. Aan de andere kant zijn eenmalige afwijkende waarden volkomen normaal. Met name significant langere perioden van inslapen bij een chronisch beloop zijn vaak gerelateerd aan een slaapstoornis Slaapartsen spreken vaak van slapeloosheid in deze context. In veel gevallen slaapstoornissen en slapeloosheid zijn gekarakteriseerd en dus gedragsafhankelijk. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld bepaalde rituelen nodig om hun slaap te vinden, omdat het een gewoonte is. In andere gevallen hebben slaapstoornissen te maken met het niet kunnen loslaten van de afgelopen dag en zijn in dit geval een psychologisch fenomeen dat mogelijk ook verband houdt met psychische stoornissen. Deze vorm van slapeloosheid wordt door patiënten vaak gezien als een ondraaglijke beperking van hun eigen kwaliteit van leven, aangezien ze vaak extra worden getroffen door kwellende gedachten terwijl ze urenlang wakker liggen. Iets minder vaak dan een psychologische oorzaak, is een moeilijk in slaap te vallen te wijten aan een feitelijk fysiek fenomeen, zoals onderproductie van het slaaphormoon als gevolg van abnormale activiteit van de pijnappelklier. pijn houdt ook oorzakelijk verband met in slaap vallen voorwaarde, of de patiënt wordt behandeld met bepaalde medicijnen voor een feitelijke aandoening die het moeilijk voor hem of haar maakt om in slaap te vallen. Gevoelens van vallen of iets anders hallucinaties tijdens het inslapen daarentegen geen enkele ziektewaarde. Deze vorm van aandoening wordt myoclonia genoemd en treft in de loop van hun leven ongeveer 70 procent van de mensen. Als myoclonia vaak of bijzonder intensief optreedt en de slaper dus regelmatig wakker wordt tijdens het inslapen, dan is er emotionele opwinding, cafeïne of zwaar lichamelijk werk van de vorige dag hebben vaak iets met het fenomeen te maken. Ook deze vorm van slaapstoornis is onschadelijk en behoeft geen nader onderzoek. Met name sportactiviteiten kort voor het slapengaan kunnen problemen veroorzaken bij het inslapen. Deskundigen adviseren daarom om, indien mogelijk, geen sportactiviteiten in de avonduren te plannen. Als de patiënt slaperigheid overdag ervaart door problemen met in slaap vallen of anderszins gestoord is in zijn of haar dagelijkse routine, dan Grensverkeer in een slaaplaboratorium kan onder bepaalde omstandigheden geschikt zijn. Een EMG kan potentialen meten tijdens de slaapperiode tijdens een slaaplaboratoriumbezoek en deze analyseren op abnormale verschijnselen.
