De elleboog van een golfer is een ontsteking van de peesaanhechtingen van de buigspieren van de hand, die zich bij de elleboog bevinden. Deze ontstekingen aan de peesaanhechting, zoals bicepspees ontstekingen, worden veroorzaakt door langdurige eenzijdige activiteiten waarbij de vingers buigen en roterende bewegingen in de onderarm (bijv. draaiende schroeven). Een verkorting van de strekspieren (strekspieren) en een verkeerde positie van de handwortel botten van de hand resulteren in verhoogde spanning van de buigspieren. Als de tonus van de buigspieren niet wordt verminderd, kan de bloed de doorstroming naar de peesaanhechtingen kan voor een langere periode beperkt zijn en ontsteking hiervan bevorderen.
Oefeningen en rekken
1) Bij chronische ontsteking van de spieraanhechtingen moet excentrische spiertraining worden uitgevoerd. De arm van de patiënt moet in een comfortabele positie zijn met de hand in een overhangende positie met de handpalm naar boven. Hij krijgt een lichte halter of waterfles in zijn hand en trekt de hand actief in de flexie en laat de hand heel langzaam terugkeren naar de neutrale positie.
De langzame afgifte is vooral belangrijk voor de spier, omdat de vezels langzaam uit elkaar worden getrokken en dus worden uitgerekt. 2) Om de hele arm te mobiliseren is de tegenwerkende mobilisatie uit de functionele bewegingstheorie een goede keuze. De patiënt beweegt zijn elleboog achterwaarts langs het lichaam.
De elleboog is naar buiten gericht en de handpalm is naar boven gedraaid. Vervolgens strekt de patiënt zijn arm uit en draait de hand naar voren en de pols wordt uitgerekt. Herhaal deze bewegingsreeks meerdere keren.
Hierbij is het belangrijk dat de schouders naar beneden blijven. 3) Mobilisatie van de schouders is ook belangrijk. Omdat de toon van de schouder-nek spieren worden meestal versterkt en blijven zich uitstrekken over de hele arm, de schouder moet worden losgemaakt.
De patiënt kan dit zelf bereiken door schoudercirkels. 4) Verder, stretching de Trapezius spier door de hand naar beneden te drukken en de hoofd zijwaarts naar de andere kant helpt om de tonus te minimaliseren. 5) Om de BWS te mobiliseren zijn de oefeningen “kat” en “hangbuikzwijn” geschikt.
Deze posities worden uitgevoerd vanuit de viervoetige positie. De patiënt drukt de wervelkolom ver in een bult en laat deze vervolgens extreem doorhangen. Herhaal deze oefening meerdere keren.
6) Om de extensorgroep (handextensor) te strekken, kan de hand ver in flexie (flexie) worden gehouden met de elleboog gestrekt. Als alternatief kan de volledige zenuw stretching voor de onderarm kan worden gebruikt. De elleboog is gestrekt, de arm iets naar achteren, de hand wordt in flexie en ulnarductie getrokken.
De hoofd wordt in een laterale hoek naar de andere kant getrokken om de rek te vergroten. 7) Voor de volledige Plexus Brachialis (zenuwplexus van het perifere zenuwstelsel) de patiënt staat met gestrekte armen en draait de ene handpalm naar boven en de andere naar beneden. De gezichtslijn gaat naar de palm van de hand die naar boven wijst. Dan draait de patiënt zich om hoofd en tegelijkertijd de handpalmen zodat het hoofd altijd in de richting wijst van de handpalm die naar boven is gedraaid.
Alle artikelen in deze serie:
